Michaił Uljanow
(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0 | |
Imię i nazwisko | Michaił Aleksandrowicz Uljanow |
---|---|
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | aktor, reżyser |
Współmałżonek | Ałła Parfaniak |
Odznaczenia | |
|
Michaił Aleksandrowicz Uljanow (ros. Михаи́л Алекса́ндрович Улья́нов; ur. 20 listopada 1927, zm. 26 marca 2007 w Moskwie[1][2][3]) – radziecki aktor filmowy oraz reżyser. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[4].
Filmografia
- 1953: Jegor Bułyczow i inni (Егор Булычов и другие) jako Jakow Łaptiew[5]
- 1956: W drodze na front (Они были первыми) jako Koływanow[5]
- 1957: Dom, w którym żyjemy (Дом, в котором я живу) jako Dmitrij Kaszyrin[5]
- 1957: Jekatierina Woronina (Екатерина Воронина) jako Sutyrin[5]
- 1957: Ochotnicy (Добровольцы) jako Kajtanow[5]
- 1958: Pukaj do każdych drzwi (Стучись в любую дверь) jako Prochorow[5]
- 1958: Szli żołnierze (Шли солдаты) jako Jegor[5]
- 1960: Zwykła historia (Простая история) jako Daniłow[5]
- 1960: Niebo nad Bałtykiem[5] / Bałtyckie niebo (Балтийское небо) jako Rassochin
- 1960: Niech się świeci (Пусть светит!) jako Sobakin[5]
- 1961: Bitwa w drodze (Битва в пути) jako Bachiriew[5]
- 1964: Młode-zielone (Молодо-зелено) jako dowódca armii[5]
- 1964: Żywi i martwi (Живые и мёртвые)
- 1964: Cisza (Тишина) jako Bykow[5]
- 1964: Przewodniczący (Председатель) jako Jegor Trubnikow[5]
- 1965: Lenin w Szwajcarii (Ленин в Швейцарии)
- 1968: Bracia Karamazow (Братья Карамазовы) jako Dmitrij Karamazow[5]
- 1969: Wyzwolenie (Освобождение) jako Żukow[5]
- 1970: Na drodze do Lenina (На пути к Ленину) jako Lenin[5]
- 1970: Ucieczka (Бег) jako Czarnota[5]
- 1970: Morze w ogniu (Море в огне) jako Żukow[5]
- 1971: Jegor Bułyczow i inni (Егор Булычов и другие) jako Jegor[5]
- 1972: Ostatni dzień (Самый последний день) jako Kowalow[5]
- 1974: Wybór celu (Выбор цели) jako Żukow[5]
- 1977: Blokada (Блокада) jako Żukow[5][6]
- 1977: Sprzężenie zwrotne (Обратная связь) jako dyr. Nurkow[7]
- 1977: Wezwij mnie w świetlistą dal (Позови меня в даль светлую) jako Nikołaj, brat Gruszy[8]
- 1982: Życie osobiste (Частная жизнь) jako Siergiej Nikiticz Abrikosow
- 1983: Bez świadków (Без свидетелей)
- 1985: Bitwa o Moskwę (Битва за Москву) jako gen. Żukow
- 1989: Stalingrad (Сталинград) jako Gieorgij Żukow
- 1994: Mistrz i Małgorzata (Мастер и Маргарита) jako Poncjusz Piłat
- 1995: Wszystko będzie jak trzeba (Всё будет хорошо!)
- 1999: Strzelec Wyborowy (Ворошиловский стрелок) jako Iwan Fiodorowicz
Nagrody i odznaczenia
- 1965: Ludowy Artysta RFSRR
- 1966: Nagroda Leninowska
- 1969: Ludowy Artysta ZSRR
- 1977: Order Rewolucji Październikowej
- 1983: Nagroda Państwowa ZSRR
- 1986: Bohater Pracy Socjalistycznej
- 1986: Order Lenina
- Zasłużony Działacz Kultury
Źródło:[9]
Przypisy
- ↑ В Москве умер Михаил Ульянов, Комсомольская правда
- ↑ В Москве скончался актер Михаил Ульянов, Культура: Lenta.ru
- ↑ Умер актер Михаил Ульянов, РИА Новости
- ↑ Новодевичье кладбище. Ульянов Михаил Александрович (1927-2007)
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 737-740.
- ↑ Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 34.
- ↑ Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 162.
- ↑ Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 194.
- ↑ Ульянов Михаил Александрович warheroes
Bibliografia
- Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 730-740.
Linki zewnętrzne
- Michaił Uljanow w bazie IMDb
- Michaił Uljanow w bazie filmweb
- Michaił Uljanow w bazie warheroes
Media użyte na tej stronie
Medal State Prize Soviet Union
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Знак «Народный артист РСФСР»
Знак «Народный артист СССР». Изображение с удостоверения к знаку.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soсialist Labor of the Soviet Union”