Michaił Woroncow (1782–1856)

Ten artykuł od 2022-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Michaił Woroncow

Data i miejsce urodzenia	19 maja 1782 Petersburg
Data i miejsce śmierci	6 listopada 1856 Odessa
Generał-gubernator Nowej Rosji
Okres	od 1828 do 1844
Odznaczenia

Elżbieta Woroncowa, z domu Branicka

Pałac Woroncowa w Ałupce na Krymie

Michaił Siemionowicz Woroncow, ros. Михаил Семёнович Воронцов, Michail Semënovič Voroncov (ur. 19 maja 1782 w Petersburgu, zm. 6 listopada 1856 w Odessie) – rosyjski oficer i polityk. Dowódca rosyjskich sił zbrojnych, generał-gubernator Nowej Rosji (obecnie południowa Ukraina) oraz Besarabii. Wicekról Kaukazu. Reprezentował nurt liberalny, unowocześnił południe Rosji i południowy Kaukaz.

Młodość i wykształcenie

Dzieciństwo spędził w Republice Weneckiej i w Anglii, gdzie jego ojciec Siemion Woroncow był przedstawicielem dyplomatycznym Rosji. Otrzymał solidne wykształcenie, odwiedzał parlament brytyjski i miejscowe fabryki. Wyuczył się również zawodu, gdyż jego ojciec liczył się z możliwością wybuchu rewolucji mieszczańskiej w Rosji i zniesienia przywilejów szlacheckich.

Służba w wojsku i administracji

Od 1803 służył w wojsku na Kaukazie. W 1806 brał udział w bitwie pod Pułtuskiem, a w 1807 pod Frydlandem. W czasie wojny z Napoleonem w 1812 dowodził dywizją. W latach 1815–1818 dowodził rosyjskim Korpusem Okupacyjnym we Francji. Współdziałał z ruchami dekabrystów.

W 1823 Woroncow został mianowany generał-gubernatorem Nowej Rosji i namiestnikiem cara w Besarabii. Zgodnie z projektem Woroncowa, Besarabia weszła w skład gubernatorstwa noworosyjskiego. W latach 1828–1844 pełnił funkcję generał-gubernatora noworosyjskiego i besarabskiego(ros.). Brał udział w wojnie z Turcją 1828–1829, m.in. w zdobyciu Warny przez Rosjan.

W 1844 został ogłoszony wicekrólem Kaukazu, namiestnikiem cara na Kaukazie(ros.) i dowódcą Samodzielnego Korpusu Kawalerii. Otrzymał również tytuł książęcy. Funkcje te pełnił do 1854. W podporządkowanym gubernatorstwie wprowadzał sprzyjające warunki dla gospodarki kapitalistycznej w produkcji rolnej i w handlu, co sprzyjało rozwojowi wsi i gospodarce rolnej. Na Kaukazie prowadził politykę skłócenia feudałów Kaukazu i tym sposobem przyłączył do Rosji część terytorium Kaukazu.

Jego umysł, wykształcenie i liberalne działania wyróżniały go pozytywnie spośród carskiej administracji. W 1855 przeszedł w stan spoczynku. W 1856 Aleksander II mianował go feldmarszałkiem. Tego samego roku zmarł w Odessie i tam też został pochowany.

Odznaczenia

Był odznaczony m.in. Orderem Świętego Andrzeja Pierwszego Powołania, Orderem Świętego Aleksandra Newskiego, Orderem Świętego Jerzego II, III i IV klasy, Orderem Świętego Włodzimierza I i IV klasy, Orderem Świętej Anny I i IV klasy, brytyjskim Orderem Łaźni, szwedzkim Królewskim Orderem Serafinów, Królewskim Orderem Miecza, pruskim Orderem Czarnego Orła, Orderem Orła Czerwonego, francuskim Orderem Świętego Ludwika, austriackim Orderem Świętego Stefana.

Rodzina

W 1819 roku Woroncow ożenił się z Elżbietą z Branickich, córką hetmana Franciszka Ksawerego Branickiego oraz krewną księcia Grigorija Aleksandrowicza Potiomkina. Uznawany był za jednego z najbogatszych ludzi w całej Rosji.

Bibliografia

• Anthony L.H. Rhinelander: Prince Mikhail Vorontsov: Viceroy to the Tsar. McGill-Queen’s University Press, Montreal 1990.
• M.P. Shcherbinin: Biografiia general-feldmarshala kniazia M. S. Vorontsova. Tipografiia Eduarda Veimara, St. Petersburg 1858.
• A.M. Dondukov-Korsakov: Prince Mikhail Vorontsov. in: Starina i Novizna, 1902, S. 298.
• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 5 Moskwa 1971.

Dzieła

• Michaił Siemionowicz Woroncow: Extracts from the Diaries of M.S. Vorontsov 1845-54. Sankt Petersburg 1902.

Linki zewnętrzne

• Biografia Michaiła Woroncowa. rustrana.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)]. (ros.).
• elektroniczna wersja książki o Woroncowie (ros.)
• Biografia Michaiła Woroncowa (ang.)
• Muzeum Rodziny Woroncow. vorontsovmuseum.org.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-03-06)]. (ang. • ros.)
• Zdjęcia z Pałacu Woroncowa na Krymie (ang.)
• Zasługi Woroncowa dla kultury gruzińskiej (pdf) (ang.)
• Михаил Семенович 1782–1856. Biografia Michaiła Woroncowa na rosyjskich stronach genealogicznych (ros.)