Michel Barnier

Michel Barnier
Ilustracja
(c) Foto-AG Gymnasium Melle, CC BY-SA 3.0
Data i miejsce urodzenia9 stycznia 1951
La Tronche
Minister spraw zagranicznych Francji
Okresod 2004
do 2005
Przynależność politycznaUMP
PoprzednikDominique de Villepin
NastępcaPhilippe Douste-Blazy
Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP

Michel Barnier (ur. 9 stycznia 1951 w La Tronche) – francuski polityk, były minister rolnictwa oraz minister spraw zagranicznych, parlamentarzysta krajowy i europejski, członek Komisji Europejskiej (1999–2004, 2010–2014).

Życiorys

W 1972 ukończył studia w École supérieure de commerce de Paris. Działacz ugrupowań gaullistowskich (UDR i RPR). Z drugą z tych partii w 2002 dołączył do UMP, którą w 2015 przekształcono w Republikanów.

W 1973 został po raz pierwszy radnym departamentu Sabaudia, w radzie generalnej zasiadał do 1999, pełniąc od 1982 funkcję jej przewodniczącego. Od 1978 do 1993 sprawował mandaty posła do Zgromadzenia Narodowego. W 1992 jako współprzewodniczący Komitetu Organizacyjnego (wraz z Jeanem-Claude'em Killym) zajmował się przygotowaniem Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Albertville.

W latach 1993–1995 sprawował urząd ministra środowiska w rządzie Édouarda Balladura, a od 1995 do 1997 ministra delegowanego ds. europejskich u Alaina Juppé. W 1999 został przedstawicielem Francji w Komisji Europejskiej kierowanej przez Romano Prodiego jako komisarz ds. polityki regionalnej.

31 marca 2004 mianowano go ministrem spraw zagranicznych w gabinecie Jean-Pierre’a Raffarina. Pełnił tę funkcję do 5 czerwca 2005. 19 czerwca 2007 powrócił w skład rady ministrów, kiedy to został powołany na urząd ministra rolnictwa w drugim rządzie François Fillona. W 2009 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego, w związku z czym 23 czerwca tego samego roku odszedł z rządu.

W drugiej Komisji Europejskiej z José Manuelem Barroso na czele pełnił funkcję komisarza ds. rynku wewnętrznego i usług[1]. Urzędowanie rozpoczął w lutym 2010, rezygnując z mandatu w PE. Funkcję tę pełnił do końca kadencji KE w 2014.

W 2016 z ramienia Komisji Europejskiej został głównym negocjatorem do spraw związanych z opuszczeniem UE przez Wielką Brytanię[2]. W grudniu 2021 bez powodzenia ubiegał się nominację prezydencką w zorganizowanych przez Republikanów prawyborach, przegrywając w pierwszej turze, po której wsparł kandydaturę Valérie Pécresse[3].

Odznaczenia

Oficer Legii Honorowej[4]. Odznaczony również m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[5].

Życie prywatne

Michel Barnier jest żonaty, ma trójkę dzieci[6].

Publikacje

  • Vive la politique (1985)
  • Le défi écologique, chacun pour tous (1990)
  • Atlas des Risques Majeurs: Ecologie, Environnement, Nature (1992), wydanie polskie: Atlas wielkich zagrożeń: Ekologia, Środowisko, Przyroda (1995)
  • Vers une mer inconnue (1994)
  • Notre contrat pour l'alternance (2001)
  • Sortir l'Europe des idées reçues (2005)
  • L'Atlas pour un monde durable (2007)
  • L'Europe cartes sur table: Atlas (2008)

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Order Zaslugi RP kl3 BAR.svg
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Komandorskiego Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
Barnier, Michel-9568.jpg
(c) Foto-AG Gymnasium Melle, CC BY-SA 3.0
Michel Barnier (born 9 January 1951) is a French politician of the Union for a Popular Movement (UMP) and Vice President of the European People's Party (EPP). He is the current European Commissioner for Internal Market and Services.
Édouard Balladur and Raymond Barre.jpg
Autor: World Economic Forum, Licencja: CC BY-SA 2.0
Édouard Balladur and Raymond Barre, who have both been Prime Ministers of France, at the World Economic Forum in 1987. Also on the picture, Wilfried Martens.
Jose Manuel BarrosoCROPPED.jpg
Autor: unknown, Licencja: GFDL 1.2
José Manuel Durão Barroso
Raffarin.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0