Michiel Schapers

Michiel Schapers

Państwo	Holandia
Data i miejsce urodzenia	11 października 1959 Rotterdam
Wzrost	201 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1982
Zakończenie kariery	1993
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	25 (25 kwietnia 1988)
Australian Open	QF (1985, 1988)
Roland Garros	3R (1984, 1987, 1992)
Wimbledon	3R (1987−1989)
US Open	2R (1991)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	27 (25 lutego 1991)
Australian Open	2R (1985, 1989, 1992, 1993)
Roland Garros	QF (1986)
Wimbledon	3R (1986, 1990)
US Open	2R (1987−1989, 1991)

Michiel Schapers (ur. 11 października 1959 w Rotterdamie) – holenderski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Seulu (1988).

Kariera tenisowa

Kariera zawodowa praworęcznego, dwumetrowego Holendra przypadła na lata 1982–1993. W grze pojedynczej dotarł do 25. miejsca w rankingu światowym, które zajmował w kwietniu 1988. Czterokrotnie dochodził do finałów turniejowych – w Auckland w 1987 musiał uznać wyższość Miloslava Mečířa, rok później w Metzu Szweda Jonasa Svenssona, w 1989 w Nancy – Francuza Guy Forgeta. W finale turnieju przed własną publicznością w Rosmalen w 1991 przegrał z Niemcem Christianem Saceanu, a Michaela Sticha, który niespełna miesiąc później – na takiej samej nawierzchni trawiastej – sięgnął po wielkoszlemowy triumf na Wimbledonie.

Dwukrotnie Schapers dochodził do ćwierćfinału w Wielkim Szlemie. W Australian Open 1985, gdy turniej ten rozgrywano jeszcze u schyłku każdego sezonu, Holender wyeliminował m.in. mistrza Wimbledonu z tegoż roku Borisa Beckera, by przegrać ze Szwedem Stefanem Edbergiem. W Australian Open 1988 (już w terminie styczniowym) wśród pokonanych przez Schapersa rywali znalazł się Francuz Yannick Noah, ówczesny tenisista nr 8. w rankingu; pogromcą Holendra okazał się dopiero reprezentant gospodarzy Pat Cash.

W czasie swojej kariery Schapers pokonał też m.in. Petra Kordę, Emilio Sáncheza, Guillermo Vilasa, Kevina Currena, Mikaela Pernforsa, Andrésa Gómeza, Henriego Leconte. Nie udało mu się natomiast nigdy wygrać z Jimmym Connorsem i w 1991, sam 32−letni Schapers, znalazł się wśród graczy pokonanych przez 40−letniego Connorsa podczas US Open 1991.

W grze podwójnej Michiel Schapers wygrał trzy turnieje i w dalszych sześciu przegrywał w finałach; w każdym z dziewięciu finałów turniejowych miał za partnera innego gracza. W 1986, w parze z Jaroslavem Navrátilem, był w ćwierćfinale French Open. Najwyżej sklasyfikowano go w światowym rankingu deblistów w lutym 1991, kiedy to zajmował 37. miejsce. Po raz ostatni osiągnął deblowy finał turniejowy w głównym cyklu rozgrywek w 1992.

Schapers jest również finalistą gry mieszanej na French Open 1988, wspólnie z Brendą Schultz. W meczu finałowym holenderska para uległa Lori McNeil i Jorge Lozano 5:7, 2:6.

W latach 1982–1990 Schapers reprezentował Holandię w Pucharze Davisa. Występował zarówno jako singlista, jak i deblista, notując bilans 23 wygranych i 13 porażek (w grze pojedynczej: 14 wygranych i 10 porażek). W ramach rozgrywek pucharowych pokonał m.in. Hiszpana Juana Aguilerę, Niemca Erica Jelena, reprezentanta Izraela Amosa Mansdorfa. W deblu jego partnerem był kilkakrotnie Tom Nijssen. Barw narodowych Schapers bronił też na igrzyskach olimpijskich w Seulu (1988). Wyeliminował m.in. Rosjanina Andrieja Czesnokowa i Hiszpana Sergio Casala, i dopiero w ćwierćfinale przegrał w czterech setach z Miloslavem Mečířem.

Zarobki zawodowe Schapersa przekroczyły milion dolarów. Po 1993 wystąpił jeszcze kilkakrotnie w turniejach (bez większych sukcesów), przede wszystkim zajmował się jednak pracą trenerską.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (0–4)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	11 stycznia 1987	Auckland	Twarda	Miloslav Mečíř	2:6, 3:6, 4:6
Finalista	2.	28 lutego 1988	Metz	Dywanowa (hala)	Jonas Svensson	2:6, 4:6
Finalista	3.	5 marca 1989	Nancy	Twarda (hala)	Guy Forget	3:6, 6:7
Finalista	4.	16 czerwca 1991	Rosmalen	Trawiasta	Christian Saceanu	1:6, 6:3, 5:7

Gra podwójna (3–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	28 kwietnia 1985	Marbella	Ceglana	Loïc Courteau	Andrés Gómez Cássio Motta	1:6, 1:6
Zwycięzca	1.	27 października 1985	Kolonia	Twarda (hala)	Alex Antonitsch	Jan Gunnarsson Peter Lundgren	6:4, 7:5
Finalista	2.	16 marca 1986	Metz	Dywanowa (hala)	Francisco González	Wojciech Fibak Guy Forget	6:2, 2:6, 4:6
Zwycięzca	2.	18 października 1987	Tuluza	Twarda (hala)	Wojciech Fibak	Kelly Jones Patrik Kühnen	6:2, 6:4
Finalista	3.	7 stycznia 1990	Adelaide	Twarda	Alexander Mronz	Andrew Castle Nduka Odizor	6:7, 2:6
Finalista	4.	7 października 1990	Tuluza	Twarda (hala)	Michael Mortensen	Neil Broad Gary Muller	6:7, 4:6
Finalista	5.	17 lutego 1991	Bruksela	Twarda (hala)	Libor Pimek	Todd Woodbridge Mark Woodforde	3:6, 0:6
Zwycięzca	3.	13 października 1991	Tel Awiw-Jafa	Twarda	David Rikl	Javier Frana Leonardo Lavalle	6:2, 6:7, 6:3
Finalista	6.	5 stycznia 1992	Wellington	Twarda	Daniel Vacek	Jared Palmer Jonathan Stark	3:6, 3:6

Gra mieszana (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	5 czerwca 1988	French Open, Paryż	Ceglana	Brenda Schultz	Lori McNeil Jorge Lozano	5:7, 2:6

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-04-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2017-04-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2017-04-20]  (ang.).