Michorzewo

Michorzewo

wieś
(c) silu, CC BY-SA 3.0 pl Pałac w Michorzewie
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	nowotomyski
Gmina	Kuślin
Liczba ludności	890
Strefa numeracyjna	61
Kod pocztowy	64-316[1]
Tablice rejestracyjne	PNT
SIMC	0587583
Położenie na mapie gminy Kuślin Michorzewo
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Michorzewo
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Michorzewo
Położenie na mapie powiatu nowotomyskiego Michorzewo
52°22′25″N 16°20′56″E/52,373611 16,348889

Michorzewo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Kuślin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Nazwa wsi ma wywodzić się od Michora - benedyktyna z Lubinia. Pierwotnie było to Michorzewo Mokre w odróżnieniu od Michorzewa Suchego - obecnego Michorzewka. Dzisiejsza nazwa obowiązuje od 1890 roku.

Integralne części wsi

Historia

Pierwsza wzmianka o tej wsi pochodzi z 1399. Dwa lata później wieś weszła w skład dóbr opalenickich. Z 1431 roku pochodzi informacja o tutejszej parafii. Od drugiej połowy XVIII wieku do II wojny światowej Michorzewo należało do rodziny Sczanieckich i było jedyną etnicznie polską wsią w okolicy.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) Michorzewo należało do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodzicki, lutomyślski oraz lwowkowski^[4], współczesne nazewnictwo bukowski, grodziski, nowotomyski, lwówecki^[5]. Michorzewo należało do okręgu bukowskiego i było siedzibą majętności o tej samej nazwie, której właścicielami była rodzina Sczanieckich^[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 366 mieszkańców i 35 dymów (domostw)^[4].

W Michorzewie urodził się Kazimierz Filip Wize (1873–1953), syn administratora tutejszego majątku, biolog, lekarz psychiatra i filozof.

Zabytki

Wnętrze kościoła NMP i Wszystkich Świętych

Widok pałacu przed 1912

Barokowo-klasycystyczny kościół NMP i Wszystkich Świętych pochodzi z lat ok. 1797 - 1800. Jest budowlą salową, z wieżą o ostrosłupowym zwieńczeniu od zach. Wyposażenie wnętrza pochodzi z końca XVIII i pocz. XIX w., a witraże zaprojektował na pocz. XX w. Stefan Matejko z Krakowa (bratanek i uczeń Jana). Na chórze wśród stiukowej dekoracji w stylu Ludwika XIV znajduje się kartusz z monogramem fundatorki kościoła starościny średzkiej Anastazji Sczanieckiej. Dwie barokowe rzeźby świętych na balustradzie chóru pochodzą z poprzedniej, jeszcze drewnianej świątyni. Kościół otoczony jest murem powstałym w tym samym czasie, w którego narożnikach wzniesiono 2 kwadratowe kaplice - kostnice.Po płd.- wsch. stronie kościoła pochowana została Emilia Sczaniecka^[6], której staraniem w 1883 r. kościół gruntownie odremontowano. W sąsiedztwie znajduje się cmentarz grzebalny, a na nim stare nagrobki z XIX i pocz. XX w. Znajduje się tu też park krajobrazowy (8,4 ha), rozplanowany w 1 poł. XIX w., ale raczej o młodszym zadrzewieniu. W parku wznosi się pałac neoklasyczny z ok. 1910 r., o rzucie zbliżonym do litery H. Ma tu obecnie siedzibę Ośrodek Rehabilitacyjno-szkoleniowy Wielkopolskiego towarzystwa Stwardnienia Rozsianego i udarów mózgu. W sąsiedztwie położony jest zespół zabudowań folwarcznych, z gorzelnią z pocz. XX w. Zbudowana została na podmurówce z kamienia polnego. Składa się z części mieszkalnej, magazynu i dwukondygnacyjnej aparatowni z kominem o wysokości ok. 28 m. W 1979 r nastąpiła modernizacja gorzelni. Stan obecny dobry. Sprzęt i urządzenia z pocz. wieku nie zachowały się. W czasie wojny na strychu przechowywano cenne sprzęty i porcelanę Sczanieckich.

Zobacz też

• Michorzewko

Przypisy