Mick Blue

Mick Blue
Ilustracja
Mick Blue na XRCO Award (Hollywood, 11 kwietnia 2015)
Prawdziwe imię i nazwisko

Michael Omelko[1][2]

Data i miejsce urodzenia

9 września 1976[2]
Graz[1], Austria

Używane pseudonimy

Michael Austia, Michael Austria, Michael Blue, Michael Omar, Mick Blu, Mickey Blue, Micki Blue, Micky Blue, Mike Blue, Miki Blu, Miki Blue, Miky Blue[3], Mich Blue

Lata aktywności

od 2000[4]

Narodowość

austriacka[3]

Wymiary

32A-21-21 cm[5]

Wzrost

178 cm[2][1]

Masa ciała

82 kg[3]

Penis

20 cm[6]

Kolor włosów

ciemny brąz[5]

Kolor oczu

niebieski[4]

Mick Blue (ur. 9 września 1976 w Grazu[7][8][1]) – austriacki aktor i reżyser filmów pornograficznych[9], także licencjonowany kierowca wyścigowy Sports Car Club of America (SCCA)[10].

W 2018 znalazł się na miejscu ósmym rankingu „Najczęściej i najchętniej oglądanych ogierów branży dla dorosłych wg danych z takich stron, jak Pornhub czy RedTube”[11].

Jego pseudonim artystyczny, który w czerwcu 2001 w Paryżu na planie filmu Goldlight Productions Pod sutanną ukrywa się duża...sprawa (Sotto l’Abito Talare si Nasconde un Grande... Affare, 2001) zasugerowali kierownik produkcji Hansi Nussbaum i wizażystka, przyjął od tytułu komedii romantycznej Mickey Niebieskie Oko (oryg. Mickey Blue Eyes) z Hugh Grantem[12][13].

Wczesne lata

Urodził się w Grazu w Austrii[14], stolicy kraju związkowego Styria[5] i powiatu Graz-Umgebung, w tym samym regionie, gdzie Arnold Schwarzenegger[2]. Blue od zawsze miał wysoki popęd płciowy i zaczął się masturbować w wieku 12 lat[15]. To była pierwsza rzecz, jaką zrobiłby po powrocie ze szkoły, by móc skupić się na swojej pracy domowej. Jego ulubionymi wykonawcami porno stali się Rocco Siffredi, Teresa Orlowski i David Perry[15]. Po ukończeniu szkoły Franklin Pierce High School w Tacoma, był dyrektorem handlowym firmy budowlanej[16].

Kiedy ukończył 18 lat, chciał zostać gwiazdą porno i twierdził, że spróbuje, jeśli jego praca nie zadziała[15]. Po czterech latach pracy, zaczął wysyłać listy do firm i producentów filmów pornograficznych na podstawie ich adresów na odwrocie wypożyczonych kaset wideo VHS[17]. Nawiązał kontakty w Berlinie[2]. Był gościem austriackiego programu ORF 2 Die Barbara Karlich Show (1999)[18]. Przełom nastąpił dopiero w 2000, gdy Thomas Janiseh, właściciel austriackiego magazynu dla dorosłych „ÖKM”, zaproponował mu udział w konkursie gang bangu z udziałem 30 innych mężczyzn i 5 dziewczyn[15]. Blue wygrał konkurs, a właściciel zaprosił go na sesję zdjęciową z kilkoma kobietami i innym mężczyzną[19]. Podczas imprezy w Salzburgu spotkał odpowiednich producentów filmowych[16]. Thomas Janisch polecił Micka Blue niemieckiej wytwórni Videorama, gdzie nakręcił pierwsze filmy[12].

Początki kariery w Europie

Po raz pierwszy stanął przed kamerą w Paryżu we wrześniu 2000, pracując dla Videorama w filmie Harry’ego S. Morgana Maximum Perversum 71: Mit der Faust im Arsch w roli asystenta detektywa (Conny Dachs)[20]. W październiku 2000 gościł na targach przemysłu pornograficznego Venus Berlin, aby nawiązać nowe kontakty. Kolejne trzy filmy Videorama to Fetish 9: Schwarze Messe (2000), Maximum Perversum 72: Exzesse der Lust (2001) i Extrem 16: Nasse Spalten (2001). Jednak na nowe oferty czekał aż do marca 2001 i zaczął coraz więcej pracować w Niemczech dla firm takich jak Magma, Viedeorama, Touch Video, Multi-Media-Verlag (MMV), Puaka, DBM Video i Goldlight[21]. Wystąpił pod pseudonimem Mikki Blue we włoskiej realizacji Mario Salieri Entertainment Group Ślub czystości (Voto di castità, 2001). W październiku 2001 na targach przemysłu pornograficznego Venus Berlin poznał takich aktorów porno jak Zenza Raggi i Franco Roccaforte, którzy z kolei w 2002 w Budapeszcie przedstawili go takim realizatorom jak Gianfranco Romangnoli i Kovi[12]. Wkrótce pracował dla reżyserów takich jak Antonio Adamo, Max Belocchio, Christoph Clark, Tanja Hayd, Anita Rinaldi, Toni Ribas, Nacho Vidal, Rocco Siffredi i John Leslie[12].

W 2002 pracował na planie filmowym głównie w Europie. W krótkim czasie stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych aktorów porno[16]. W marcu 2003 dostał swoją pierwszą nagrodę w Brukseli w Belgii dla najlepszego aktora drugoplanowego w Niemczech, a w październiku 2003 w Berlinie otrzymał nominację do nagrody Venus dla najlepszego zagranicznego wykonawcy roku; wygrał Rocco Siffredi[12].

W hiszpańskiej realizacji Razorback Prezent (The Gift, 2006), nagrodzonej statuetką Ninfa jako najlepszy hiszpański film i za najlepszy scenariusz hiszpański (Roberto Valtueña), z Ramónem Guevarą zagrał postać ambitnego Carlosa. W 2008 na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona został uhonorowany nagrodą Ninfa w kategorii „najlepszy aktor”[22] za rolę Peque w sensacyjnym filmie fantastycznonaukowym Razorback / Thagson Świat psów (Mundo Perro, 2008) w reż. Roberta Valtueñy. W 2009 na Festiwalu Filmów Erotycznych w Cannes otrzymał nominację do Hot d’Or w kategorii „Najlepszy wykonawca europejski”[23].

Kariera w Stanach Zjednoczonych

W listopadzie 2003 rozpoczął pracę w amerykańskich produkcjach, a w 2004 otrzymał trzy nominacje do nagrody AVN Award w kategoriach: zagraniczny wykonawca roku, najlepsza scena seksu w parze i najlepsza scena seksu analnego[24][25]. W styczniu 2005 podpisał kontrakt z Zero Tolerance Entertainment[26]. Stał się jednym z najbardziej poszukiwanych wykonawców w branży i nakręcił niektóre z najlepszych scen z największymi nazwiskami w porno, takimi jak Dillion Harper, Brandi Love, Riley Reid, Mia Malkova i Kayden Kross[15].

Jego debiutem reżyserskim był film Meet the Fuckers (2005). Wyreżyserował kilka produkcji dla Elegant Angel w Los Angeles pod pseudonimem Grazer. Występował także w parodiach porno filmów hollywoodzkich, w tym Who’s Nailin' Paylin? (2008) w roli rosyjskiego żołnierza, Pirates II: Stagnetti’s Revenge (2008) jako członek załogi, 2040 (2009) w roli robota, Fly Girls (2010) jako pasażer w locie, Top Guns (2011) jako Papa, Śpiąca królewna – Sleeping Beauty XXX: An Axel Braun Parody (2014) jako król Stefan czy Czarna Wdowa – Black Widow XXX: An Axel Braun Parody (2021) w roli rosyjskiego porywacza. W latach 2011-2018 pracował dla Kink.com[27] w San Francisco w scenach BDSM z Asą Akirą, Jamesem Deenem, Evanem Stone, Markiem Davisem, Ramonem Nomarem i Tonim Ribasem. Wystąpił w dramatach Pure Taboo w reż. duetu Bree Mills i Craven Moorehead: Zasiłek: Opieka nad dziećmi (The Allowance: The Babysitting Job, 2017) w roli pana Bauera, który wynajmuje do opieki nad niemowlęciem 18-letnią dziewicę, Nie rozmawiaj z nieznajomymi (Don’t Talk to Strangers, 2017) jako mąż nieznajomej kobiety i luźnej adaptacji porno filmu Annie – Anne Act Three: The Scam (2018) w roli kamerdynera Bruna, Studia w rozdziawioniu (A Study in Gaping, 2018) z Adrianą Chechik w roli opętanego profesora Claremonta i Ojciec spuszczony ze smyczy (A Father Unleashed, 2018) w roli wujka Gusa, który namawia swojego brata (Steve Holmes) do seksu z pasierbicą[28]. W dramacie Ministerstwo zła (Ministry of Evil, 2019) zagrał księdza zakonu monastycznego. W telewizyjnym melodramacie Ekspozycja (Exposure, 2019) wystąpił w roli fotografa Dennisa Paula.

Jednym z najważniejszych wydarzeń w jego karierze był odwrotny gang bang z udziałem Skin Diamond, Adriany Chechik, Carter Cruise, Dahlia Sky i jego żony, Anikki Albrite[15] w Mick Blue is One Lucky Bastard (2014), za który był nominowany do AVN Award w kategorii najlepsza scena seksu grupowego[29].

W 2015 z żoną Anikką Albrite i Claudio Maestro założył firmę producencką BAM Visions, dystrybuowaną przez Evil Angel[30].

23 stycznia 2016 w Hard Rock Hotel & Casino w Las Vegas zdobył 23 nominacje do nagrody AVN w kategoriach: 5 – najlepsza scena seksu analnego, 2 – najlepsza scena seksu podwójnej penetracji, 5 – najlepsza scena seksu grupowego, 3 – najlepsza scena seksu triolizmu – chłopak/chłopak/dziewczyna, 3 – najlepsza scena seksu trójosobowego – dziewczyna/dziewczyna/chłopak, 1 – nagrody fanów jako ulubiony gwiazdor porno, 1 – wykonawca roku i 3 – najbardziej skandaliczna scena seksu[31].

W 2016 trafił na listę CNBC „Brudny Tuzin: największe gwiazdy porno” (The Dirty Dozen: Porn's biggest stars). 28 grudnia 2016 znalazł się na liście finalistów alei sław Hall of Fame[32], a 21 stycznia 2017 roku w Las Vegas podczas gali wręczenia nagród Adult Video News Awards (AVN) otrzymał nagrodę honorową AVN[32], a także odebrał nagrodę w kategorii wykonawca roku[33][34][35].

W maju 2018 firma Fleshlight w Teksasie wypuściła na rynek atrapę prącia jako odlew zewnętrznych narządów płciowych Micka Blue i sporządziła ich silikonowe kopie[36][37][38]. W sierpniu 2022 zajął drugie miejsce na liście Adult Entertainment Broadcast Network „gwiazdorów porno lata 2022”[39].

W styczniu 2023 został wprowadzony do alei sław Brazzers Hall of Fame[40].

Obecność w kulturze masowej

W 2004 grał w Burgtheater w Wiedniu w sztuce Elfriede Jelinek Bambiland w reż. Christopha Schlingensiefa z Udo Kierem[41]. Blue wystąpił w austriackim filmie dokumentalnym Porno Unplugged (2008)[42]. Pojawił się jako Mick w austriackiej komedii Davida Ungera Nigdy nie jest gorzej! (Schlimmer geht’s nimmer!, 2008)[43]. Film był pokazywany na festiwalu Diagonale[44], w austriackich kinach i został wydany na DVD w Niemczech w 2009[45]. Gościł w filmach dokumentalnych: Porno Unplugged (2008)[46][47] oraz The New Erotic: Art Sex Revolution (2011), a także w programach telewizyjnych, w tym Best in Sex: 2016 AVN Awards (2016)[48]. Był DJem w filmie Fritza Treibera Chimney or Pit (2015)[49].

Wystąpił jako Jules w dramacie Ninji Thyberg Pleasure (2021), prezentowanym na 73. Festiwalu Filmowym w Cannes, który miał swoją premierę 1 lutego 2021 na Sundance Film Festival w sekcji Konkursu Dramatycznego Kina Światowego[50].

Osiągnięcia sportowe w wyścigach samochodowych

– „Kiedy byłem małym chłopcem interesowałem się sportami motorowymi. Teraz skończyłem 40 lat i chcę spełnić moje marzenie z dzieciństwa. Jestem zdeterminowany, aby ścigać się w IndyCar Series do 2020” – powiedział we wrześniu 2017 na YouTube[51]. Jako licencjonowany kierowca wyścigowy Sports Car Club of America (SCCA)[52][53] podjął współpracę z Abergel Motorsports, sponsorowany przez firmę Bad Dragon w Phoenix stanu Arizona[54]. Następnym krokiem był udział w [USF4] Championship Series 2017, gdzie startował samochodem Mazda MX-5[55][56]. Blue brał również udział w serii American Endurance Racing[51]. W kwietniu 2019 zwyciężył w mistrzostwach Western Endurance Racing Challenge w Buttonwillow[57][58][59].

DataTor wyścigowyKategoriaMiejsce
10-12.02.2017Michelin Raceway Road AtlantaClass2. miejsce[55]
21-23.04.2017Watkins Glen InternationalClass1. miejsce[55]
w klasyfikacji generalnej1. miejsce[55]
15-17.09.2017Summit Point Motorsports ParkClass1. miejsce[55]
w klasyfikacji generalnej1. miejsce[55]
20-22.10.2017Mid-Ohio Sports Car CourseClass1. miejsce[55]
w klasyfikacji generalnej3. miejsce[55]
17-19.11.2017National Corvette Museum Motorsports ParkClass3. miejsce[55]
w klasyfikacji generalnej2. miejsce[55]
16-18.02.2018Michelin Raceway Road AtlantaClass1. miejsce[55]
w klasyfikacji generalnej1. miejsce[55]
6-8.07.2018National Corvette Museum Motorsports ParkClass1. miejsce[55]
w klasyfikacji generalnej1. miejsce[55]
15-17.02.2019Road AtlantaClass1. miejsce[55]
w klasyfikacji generalnej1. miejsce[55]

18 września 2022 wygrał mistrzostwa National Auto Sport Association Racing na torze wyścigowym WeatherTech Raceway Laguna Seca w Monterey w Kalifornii[60][61].

Życie prywatne

W styczniu 2013[62], podczas gali wręczenia nagród AVN związał się z amerykańską aktorką porno Anikką Albrite[63][64], którą poślubił 14 marca 2014 roku[65]. W 2015 Blue i Albrite zdobyli AVN Award dla wykonawców roku[49], dzięki czemu byli pierwszym w historii małżeństwem, które odebrało jednocześnie nagrody w tej samej kategorii[66][67].

Mick Blue i Anikka Albrite byli opisani w czerwcowym numerze brytyjskiej edycji magazynu „GQ” (2015) przez Ankę Radakovich[68]. W 2018 Blue i Albrite zostali rodzicami[69].

W 2017 na kanale WoodRocket w programie specjalizującym się parodiami porno Ask a Porn Star, Mick Blue wyznał, że jego zdaniem ani Donald Trump, ani Hillary Clinton nie zasługuje na tytuł prezydenta[70].

Swoją przygodę ze sportem Mick Blue rozpoczął jako narciarz zjazdowy w Austrii[71]. Otrzymał certyfikat Divemastera. Jako posiadacz białego pasa w brazylijskim jiu-jitsu, 9 października 2010 zdobył niebieski pas w turnieju brazylijskiego jiu-jitsu w Los Angeles, a z czasem otrzymał brązowy pas[6].

Nagrody

RokNagrodaKategoriaFilmPozostali wykonawcy
2007Adam Film WorldNajlepszy europejski wykonawca roku[72]––
2008NinfaNajlepszy aktor[73]Mundo Perro (2008)–
2010AVN AwardNajlepsza scena seksu grupowego[74]2040 (2009)Jessica Drake, Kirsten Price, Alektra Blue, Mikayla Mendez, Kaylani Lei, Tory Lane, Jayden Jaymes, Kayla Carrera, Randy Spears, Brad Armstrong, Rocco Reed, Marcus London i T.J. Cummings
2012AVN AwardNajlepsza scena seksu podwójnej penetracji[75]Asa Akira Is Insatiable 2 (2011)Asa Akira i Toni Ribas
Najlepsza scena seksu triolizmu – chłopak/chłopak/dziewczyna[75]
Orgazmik AwardReżyser roku[76]––
2013AVN AwardNajlepsza scena seksu podwójnej penetracji[77]Asa Akira Is Insatiable 3 (2012)Asa Akira i Ramón Nomar
Najlepszy scena seksu grupowego[77]Asa Akira, Erik Everhard i Ramón Nomar
Najlepsza scena seksu triolizmu – chłopak/chłopak/dziewczyna[77]Lexi (2012)Lexi Belle i Ramón Nomar
XBIZ AwardNajlepsza scena seksu w zagranicznej produkcji[78]Wasteland (2012)Lily Carter, David Perry, Lily Labeau, Ramón Nomar i Toni Ribas
Inked AwardScena roku[3]The Gang Bang of Bonnie Rotten (2013)Bonnie Rotten, Karlo Karrera, Tony DeSergio i Jordan Ash
2014AVN AwardNajlepsza scena seksu grupowego[79]
XBIZ AwardNajlepsza scena w zagranicznej produkcji[80]
AVN AwardNajlepsza scena seksu analnego[79]Anikka 1 (2013)Anikka Albrite
XBIZ AwardNajlepsza scena seksu w parze[81]Hotel No Tell 1 (2013)Madison Ivy
Erotic Lounge AwardsNajlepszy aktor[81]––
2015AVN AwardNajlepsza scena seksu triolizmu – chłopak/chłopak/dziewczyna[82]Allie (2014)Allie Haze i Ramón Nomar
Wykonawca roku[82]––
Najlepsza scena seksu podwójnej penetracji[83]Anikka 2 (2014)Anikka Albrite i Erik Everhard
Najlepsza scena seksu grupowego[82]Gangbang Me (2014)A.J. Applegate, John Strong, Erik Everhard, Mr. Pete, James Deen, Ramón Nomar i Jon Jon
Najlepsza scena seksu grupowego[82]Adriana Chechik, James Deen, Erik Everhard, Criss Strokes i John Strong
XBIZ AwardNajlepsza scena seksu grupowego[84]
Venus AwardNagroda Jury dla najlepszej pary porno[85]–Anikka Albrite
XRCO AwardWykonawca roku[86]––
Spank Bank AwardPenis roku[87]––
Inked AwardNajlepsza scena grupowa[88]All About That Orgy (2014)Skin Diamond, Kleio Valentien, Joanna Angel, Natalia Marie, James Deen i Mr. Pete
2016AVN AwardNajlepsza scena seksu analnego[89]Being Riley (2015)Riley Reid
Wykonawca roku[90]––
Najlepsza scena seksu grupowego[90]Gangbang Me 2 (2015)Keisha Grey, James Deen, Jon Jon, John Strong i Erik Everhard
Najlepsza scena seksu triolizmu – dziewczyna/dziewczyna/chłopak[89]Anikka’s Anal Sluts (2015)Anikka Albrite i Valentina Nappi
Inked AwardReżyser roku[91]––
Scena roku[91]Anal Intoxication (2015)Rachael Madori
2017XBIZ AwardNajlepsza scena seksu w zagranicznej produkcji[92]Babysitting the Baumgartners (2016)Anikka Albrite i Sara Luvv
Najlepsza scena seksu w całości realizacji[92]Natural Beauties (2016)Kendra Sunderland
AVN AwardNajlepsza scena seksu chłopak/dziewczyna[93]
AVN Hall of Fame (Aleja Sław)[32]––
Wykonawca roku[93][94]––
Najlepsza scena seksu podwójnej penetracji[93]Abella (2016)Abella Danger i Markus Tynai
XRCO AwardWykonawca roku[95]––
Urban X AwardsNajlepsza latynoska realizacja[96]Latin Asses 3 (2016)–
NightMoves AwardsNajlepszy wykonawca[97]––
2018AVN AwardNajlepsza scena seksu podwójnej penetracji[98]Angela 3 (2017)Angela White i Markus Tynai
Najlepsza scena seksu grupowego[98]Angela White, Xander Corvus, Markus Dupree, Toni Ribas i John Strong
Najlepsza scena triolizmu – dziewczyna/dziewczyna/chłopak[98]Young & Beautiful (2016)Riley Reid i Megan Rain
XRCO AwardXRCO Hall of Fame[99][100]––
2019XRCO AwardNajlepsza scena seksu w realizacji gonzo[101]Cam Girls: The Movie (2018)[102]Ginger Banks
AVN AwardNajlepsza scena seksu grupowego[103]After Dark (2018)Tori Black, Jessa Rhodes, Mia Malkova, Kira Noir, Ana Foxxx, Angela White, Abella Danger, Bambino, Vicki Chase, Ricky Johnson, Ryan Driller i Alex Jones
Urban X AwardsUrban X Awards Hall of Fame (Aleja Sław)[104][105]––
2020AVN AwardNajlepsza scena gang bang[106]Angela White: Dark Side (2019)Angela White, Markus Dupree, Steve Holmes, Prince Yahshua, Jon Jon, Jon Strong, Robby Echo, Eric John, Rob Piper, Mr. Pete i Eddie Jaye
Najlepsza scena seksu chłopak/dziewczyna[106]Unlocked (2018)Gianna Dior
2021AVN AwardNajlepsza scena seksu POV[107]Emily Willis: Car BJ & POV Fucking (2020)Emily Willis
Najlepsza scena seksu z podwójną penetracją[107]The Insatiable Emily Willis (2020)Emily Willis i Steve Holmes
2022XBIZ AwardWykonawca roku[108]––
Najlepsza scena seksu - prezentacja wykonawców[108]Influence: Emily Willis (2021)Emily Willis i Dante Colle
2022AVN AwardNajlepsza scena seksu analnego[109]Psychosexual Part 2 (2021)Gianna Dior
2023AVN AwardNajlepsza scena seksu oralnego[110]Laney Grey Deepthroats All Day (2022)Laney Grey
Najlepsza scena seksu z podwójną penetracją[110]Gia Scene 1: Double Penetration! (2022)Gia Derza i John Strong
Najlepsza scena seksu zespołu tagów (mężczyzna/kobieta/mężczyzna)[110]Gianna 4 You (2022)Gianna Dior i Steve Holmes
Najlepsza scena gangbangu[110]Take Control (2022)Angela White, John Strong, Isiah Maxwell, Zac Wild i Oliver Flynn

Przypisy

  1. ↑ a b c d Mick Blue – Actor. Türkçe Altyazı. [dostęp 2017-10-17]. (tur.).
  2. ↑ a b c d e Mick Blue w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ a b c d Mick Blue w serwisie IAFD
  4. ↑ a b Mick Blue w serwisie Adult Film Database
  5. ↑ a b c Mick Blue. Porn Sites & Stars. [dostęp 2018-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-06)]. (ang.).
  6. ↑ a b Mick Blue, bisexual Anikka Albrite first couple in Porn AVN Awards. The New York News. [dostęp 2020-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-01)]. (ang.).
  7. ↑ Personalidade: Mick Blue (Áustria). InterFilmes.com. [dostęp 2017-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (port.).
  8. ↑ Mick Blue Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
  9. ↑ Mick Blue. Listal. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  10. ↑ AM (2017-05-19): Mick Blue Racing in New Jersey This Weekend. AVN. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
  11. ↑ Kamil Kacperski (2018-08-13): Top 10 najlepszych gwiazdorów porno. Antyradio. [dostęp 2018-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-10)]. (pol.).
  12. ↑ a b c d e (2018-08-13): Mick Blue - Male Porn Star Official Vkontakte Co. VK. [dostęp 2021-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-21)]. (ang.).
  13. ↑ Wil: „Heute”. Das musste Austro-Pornostar vor Gästen in Lokal tun, 10 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-21)]. (niem.).
  14. ↑ Mick Blue – Actor. CinemaRx. [dostęp 2017-02-20]. (rum.).
  15. ↑ a b c d e f Mick Blue Biography (1976-). Fucking Awesome. [dostęp 2018-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-06)]. (ang.).
  16. ↑ a b c Diese beiden Pornostars sind aus Graz. Futter. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (niem.).
  17. ↑ Austro-Pornostar über seinen ersten Sex mit fünf Frauen. „Heute”, 27 marca 2021. [dostęp 2021-04-21]. (niem.).
  18. ↑ Mick Blue. ČSFD.cz. [dostęp 2017-02-20]. (cz.).
  19. ↑ Captain Jack: Mick Blue Interview. AdultDVDTalk.com, 2015-06-06. [dostęp 2022-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-23)]. (ang.).
  20. ↑ Mick Blue über 1. Dreh: „Regisseur machte mich fertig”. „Heute”, 3 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-21]. (niem.).
  21. ↑ Mick Blue – Životopis / Info. FDb.cz. [dostęp 2017-02-20]. (cz.).
  22. ↑ FICEB 2008 winners. Erotic Trade Only. [dostęp 2008-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
  23. ↑ Dan Miller: Hot Video Announces Hot d’Or Awards Nominees, Venue Ceremony set for Oct. 20 in Paris. AVN.com, 11 sierpnia 2009. [dostęp 2021-04-21]. (ang.).
  24. ↑ Alexander Lumbantobing (2016-04-12): Pengakuan Pasangan Suami Istri 'Brangelina' Bintang Film Mesum. Global. [dostęp 2017-02-20]. (duń.).
  25. ↑ Οι… Μπραντ Πιτ και Αντζελίνα Τζολί των ερωτικών ταινιών. CYtoday. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (gr.).
  26. ↑ Mick Blue to Perform and Direct Exclusively for Zero Tolerance. AVN. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  27. ↑ Mick Blue. Kink.com. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
  28. ↑ Alejandro Freixes (2018-07-17): Pure Taboo Debuts 'A Father Unleashed' With Chloe Cherry. xbiz.com. [dostęp 2020-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-27)]. (ang.).
  29. ↑ Here are the 2016 AVN Award Nominations. Die-Screaming. [dostęp 2016-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
  30. ↑ TRPWL: Mick Blue: The Adult DVD Talk Interview. The Real Porn WikiLeaks, 2015-06-10. [dostęp 2019-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-13)]. (ang.).
  31. ↑ Niklas Roar (2015-11-28): Her er de nominerede til årets største porno-prisuddeling. SE og HØR. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (duń.).
  32. ↑ a b c PM (2016-12-28): Class of 2017: The AVN Hall of Fame's Newest Inductees. Adult Video News. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  33. ↑ Suzannah Weiss (2016-05-02): 8 Surprising Secrets That Go Into Making Porn. „Cosmopolitan”. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
  34. ↑ Kaze (2017-02-07): Parodia porno de “Suicide Squad” es la más ganadora en los premios del cine para adultos. Vanguardia.com.mx. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (hiszp.).
  35. ↑ David Lepe (2017-01-22): Parodia XXX de “Suicide Squad” es lo mejor en los premios del cine para adultos. Publinews Guatemala (Comunicado de prensa). [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-04)]. (hiszp.).
  36. ↑ Rhett Pardon (2018-05-30): Mick Blue Gets His Own Fleshlight. xbiz.com. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
  37. ↑ Order Your Mick Blue Male Adult Sex Toys. Fleshjack.com. [dostęp 2019-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
  38. ↑ Fleshlight Guys: Mick Blue Dildo, Slightly Bendable But Firm. Amazon.com. [dostęp 2020-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-09)]. (ang.).
  39. ↑ Top Male Boy/Girl Performers of Summer 2022. AEBN. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
  40. ↑ Monica Redick: Brazzers Announces Inaugural Hall of Fame Class at 2023 AVN Show. avn.com, 2023-01-07. [dostęp 2023-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-07)]. (ang.).
  41. ↑ Philip Dulle: Pornostar Mick Blue: „Heute wird die Branche von Computernerds kontrolliert“. profil, 27 stycznia 2017. [dostęp 2021-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-27)]. (niem.).
  42. ↑ Manuel Simbürger: „Wichsen ist ein gutes Training!” Das Mick Blue-Interview. Vice, 14 lipca 2014. [dostęp 2021-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-17)]. (ang.).
  43. ↑ Schlimmer geht's nimmer. SKIP – Das Kinomagazin. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (niem.).
  44. ↑ Michaela Reichart, Martin Gasser, Christoph Hartner: Film-Notizen der „Steirerkrone“. Kronen Zeitung, 22 marca 2009. [dostęp 2021-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-27)]. (niem.).
  45. ↑ Schlimmer geht’s nimmer! (2008) w bazie IMDb (ang.)
  46. ↑ Manuel Simbürger (2014-07-14): „Wichsen ist ein gutes Training!“ Das Mick Blue-Interview. Vice. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (niem.).
  47. ↑ Porno Unplugged (2008) w bazie IMDb (ang.)
  48. ↑ Mick Blue – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-02-20]. (rum.).
  49. ↑ a b Peter Warren (2015-02-05): Blue, Albrite Star in Mainstream Austrian Movie. AVN. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  50. ↑ Michał Kaczoń: „Pleasure“: zwiastun i recenzja hitu Sundance o ciemnej stronie biznesu pornograficznego. Radio Zet, 9 września 2021. [dostęp 2021-09-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-09-23)]. (pol.).
  51. ↑ a b Marshall Pruett (2017-08-11): Three Stories From a Silly Week in Motorsports. „Road & Track”. [dostęp 2019-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
  52. ↑ Dan Miller (2017-06-02): Need for Speed: Mick Blue Goes Racing in New Jersey. AVN. [dostęp 2017-06-04]. (ang.).
  53. ↑ Aurora Snow (2017-08-05): Meet the Legendary Porn Star Turned Racecar Driver. The Daily Beast. [dostęp 2017-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
  54. ↑ Dan Miller (2019-05-31): Bad Dragon Renews Sponsorship of Mick Blue Racing. AVN. [dostęp 2019-06-02]. (ang.).
  55. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Michael Omelko. American Endurance Racing. [dostęp 2019-06-02]. (ang.).
  56. ↑ Dan Miller: Mick Blue Races to Fourth at NASA Championships. AVN, 2018-09-19. [dostęp 2021-08-28]. (ang.).
  57. ↑ Winner!!! Mick Blue. Ingrampro.com. [dostęp 2019-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-11)]. (ang.).
  58. ↑ Brett Becker (2017-04-29): WERC Racers Face Off in Round Two at Buttonwillow. NASA Speed News. [dostęp 2019-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-16)]. (ang.).
  59. ↑ Dan Miller: Bad Dragon Renews Sponsorship of Mick Blue Racing. 2019-06-01. [dostęp 2022-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-23)]. (ang.).
  60. ↑ Gustavo Turner: Mick Blue Wins National Auto Sport Association Racing Championship. XBIZ, 2022-09-21. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
  61. ↑ Dan Miller: Mick Blue Races to NASA Championship in Bad Dragon BMW. AVN, 2022-09-21. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
  62. ↑ Mick Blue Dating History. FamousFix. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  63. ↑ Anikka Albrite w bazie IMDb (ang.)
  64. ↑ Pornostar Mick Blue: „Heute wird die Branche von Computernerds kontrolliert“. Profil.at. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (niem.).
  65. ↑ Peter Warren (2015-03-06): Interview: Meet The New King and Queen of XXX. AVN. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  66. ↑ Nikki Goldstein (2016-04-12): At home with Anikka Albrite and Mick Blue, the ‘Brad and Ange’ of porn. News.com.au. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
  67. ↑ Sam Machado (2016-04-12): AVN Awards News: Anikka Albrite & Mick Blue Dish On Challenges Of Being A Married Porn Couple. EnStars. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  68. ↑ British GQ Profiles Mick Blue & Anikka Albrite. The Real Porn WikiLeaks. [dostęp 2015-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (ang.).
  69. ↑ Dieser Österreicher ist einer der größten Pornostars. „Heute”, 16 grudnia 2020. [dostęp 2021-04-21]. (niem.).
  70. ↑ Maxime Lambert (2017-02-20): Voici ce que ces acteurs X pensent de Trump. Gentside. [dostęp 2017-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-16)]. (fr.).
  71. ↑ Ralph Greco: Mick Blue Talks Male Performer of the Year Win, Evergreen Legacy. xbiz.com, 2022-03-16. [dostęp 2022-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-29)]. (ang.).
  72. ↑ Nelson X (2007-03-29): Adam Film World Announces Annual Award Winners. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  73. ↑ Nelson X (2008-06-26): 16th Annual NINFA Awards Names Winners. AVN. [dostęp 2016-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  74. ↑ AVN Staff (2010-01-13): 2010 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2016-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  75. ↑ a b AVN Announces the 2012 AVN Award Winners. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  76. ↑ Mick Blue. RisingStarPR.com. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
  77. ↑ a b c AVN Staff (2013-01-23): And Now... The 2013 AVN Award Winners!. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  78. ↑ Dan Miller (2013-01-12): 2013 XBIZ Award Winners Announced. XBIZ. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  79. ↑ a b AVN Staff (2014-01-19): AVN Announces the Winners of the 2014 AVN Awards. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  80. ↑ Dan Miller (2014-01-24): 2014 XBIZ Award Winners Announced. XBIZ. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  81. ↑ a b Awards. Rising Star PR. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  82. ↑ a b c d AVN Announces the Winners of the 2015 AVN Awards. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  83. ↑ AVN Announces the Winners of the 2015 AVN Awards. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  84. ↑ Dan Miller (2015-01-16): 2015 XBIZ Award Winners Announced. XBIZ. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  85. ↑ Mick Blue, Anikka Albrite Headed To Venus Berlin. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  86. ↑ Peter Warren (2015-04-11): XRCO Announces Winners of 2015 Awards. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  87. ↑ The 2015 Spank Bank Award Winners. blog.iafd.com. [dostęp 2020-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-30)]. (ang.).
  88. ↑ 2015 Inked Awards Winners. inkedawards.net. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
  89. ↑ a b PM (2016-01-23): AVN Announces the Winners of the 2016 AVN Awards. AVN. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  90. ↑ a b PM (2016-01-25): Mick Blue Repeats as Winner of Male Performer of the Year at AVN Awards. RisingStarPR.com. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
  91. ↑ a b 2016 Inked Awards Winners. inkedawards.net. [dostęp 2019-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
  92. ↑ a b 14 Nominations for Mick Blue at 2017 XBIZ Awards. PornValleyMedia. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  93. ↑ a b c PM (2017-01-21): 2017 AVN Award Winners Announced. Adult Video News. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  94. ↑ Tomas Roar (2017-02-15): Pornostjerner vs parterapeuter: Hvilke råd om sex og samliv er bedst?. Ekstra Bladet. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (duń.).
  95. ↑ Staff (2017-04-27): 2017 XRCO Award Winners Announced. AVN.com. [dostęp 2017-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  96. ↑ Mick Blue Scores Best Latin Release at Urban X Awards. RisingStarPR.com. [dostęp 2017-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  97. ↑ Mick Blue Wins NightMoves’ Best Male Performer Award. Rising Star PR. [dostęp 2017-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  98. ↑ a b c AM (2018-01-28): 2018 AVN Award Winners Announced. AVN.com. [dostęp 2018-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-22)]. (ang.).
  99. ↑ Peter Warren (2018-04-20): Nominations Announced for 2018 XRCO Awards. avn.com. [dostęp 2018-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-01)]. (ang.).
  100. ↑ 2018 XRCO Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2019-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-15)]. (ang.).
  101. ↑ Mick Blue (2019-01-19): Yeah @gingerbanks1 and I we won yesterday for Best Sex Scene in a Gonzo Release. twitter. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
  102. ↑ Rhett Pardon (2019-01-18): 2019 XBIZ Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2019-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
  103. ↑ AVN Staff (2019-01-27): 2019 AVN Award Winners Announced. avn.com. [dostęp 2019-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-28)]. (ang.).
  104. ↑ John Roland (2019-03-12): Urban X Announces 2019 Hall of Fame Inductees. AVN.com. [dostęp 2019-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-25)]. (ang.).
  105. ↑ Staff (2017-04-27): Urban X Awards Announces Hall Of Fame Inductees. XBIZ.com. [dostęp 2017-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-25)]. (ang.).
  106. ↑ a b 2020 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2020-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-25)]. (ang.).
  107. ↑ a b 2021 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2021-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-24)]. (ang.).
  108. ↑ a b 2022 XBIZ Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2022-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-10)]. (ang.).
  109. ↑ 2022 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2022-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-23)]. (ang.).
  110. ↑ a b c d 2023 AVN Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2023-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-08)]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Mick Blue 2015.jpg
Autor: Toglenn, Licencja: CC BY-SA 3.0
Mick Blue at the XRCO Awards, Hollywood, California on April 11, 2015 - Photo by Glenn Francis and www.PacificProDigital.com