Mick Jagger

Sir Mick Jagger

Mick Jagger (2018)
Imię i nazwisko	Michael Philip Jagger[1]
Pseudonim	„Mick”
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1943[2] Dartford, Anglia[3]
Instrumenty	harmonijka ustna, fortepian, gitara
Typ głosu	baryton
Gatunki	dance rock, pop-rock, rock and roll
Zawód	wokalista, kompozytor, producent muzyczny, aktor
Aktywność	od 1962
Wydawnictwo	CBS Records, Atlantic Records, Virgin Records, Rhino Records
Powiązania	Little Boy Blue, Blue Boys, David A. Stewart
Zespoły
The Rolling Stones (od 1962) SuperHeavy (2011)
Odznaczenia
Strona internetowa

Sir Michael Philip ‘Mick’ Jagger^[4][5] (ur. 26 lipca 1943 w Dartford^[6]) – brytyjski wokalista, kompozytor, autor tekstów i lider/współzałożyciel rockowego zespołu The Rolling Stones, który ma ponad 200 milionów sprzedanych płyt w ciągu pięciu dekad swojej kariery^[7]. Wykonawca piosenek opartych na bluesie i soulu melodyjnych i pełnych ekspresji, które sam komponuje. Jako solista wydał pięć albumów, które cieszyły się umiarkowanym powodzeniem, próbował także, bez większego powodzenia, kariery aktorskiej.

Wraz z grupą odniósł jeden z największych sukcesów komercyjnych w historii muzyki spośród wszystkich zespołów rockowych świata^[8][9]. Jagger jest współtwórcą większości repertuaru grupy wraz z gitarzystą Keithem Richardsem^[10].

12 grudnia 2003 królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała go brytyjskim tytułem szlacheckim i Orderem Imperium Brytyjskiego^[11].

W 2006 został sklasyfikowany na 15. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader^[12]. Wartość jego majątku pod koniec XX wieku oszacowano na ponad 230 mln dolarów.

Życiorys

Wczesne lata

Przyszedł na świat w Dartford^[13] w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford, w przeciętnej rodzinie klasy średniej jako syn nauczyciela wychowania fizycznego^[14] Basila Fanshawe „Joego” Jaggera i fryzjerki Evy Ensley Mary (z domu Scutts) urodzonej w Nowej Południowej Walii^[15]. Od dzieciństwa kochał śpiewać w chórze kościelnym, a później zafascynował się głównie czarnoskórymi artystami, takimi jak Chuck Berry czy Muddy Waters^[16].

Chociaż jego stopnie pogorszyły się w Dartford Maypole County Primary School^[17], gdy poświęcał więcej czasu muzyce, to jednak w 1960, po otrzymaniu stypendium socjalnego, wybrał kierunek rachunkowość i finanse na London School of Economics.

W październiku 1961 przypadkowo odnowił znajomość w pociągu z Keithem Richardsem, którego poznał w wieku sześciu lat na przedszkolnym boisku, po czym stracili kontakt, gdy poszli do innych szkół^[18]. Ich przyjaźń scementowało zamiłowanie do amerykańskiej muzyki i elektronicznego bluesa^[19]. Jagger wówczas śpiewał w bluesowym zespole Little Boy Blue And The Blue Boys, który założył z Dickiem Taylorem^[20]. W tym czasie wskutek wypadku podczas gry w koszykówkę mocno ugryzł się w język, co sprowokowało u niego zmianę sposobu śpiewania, z czego później uczynił swój atut i cechę charakterystyczną^[21].

Kariera

Mick Jagger (1965)

Na przełomie 1961 i 1962 regularnie występował w klubie „G Club”, w którym śpiewał utwory bluesowe^[22]. W czerwcu 1962 wybrał się z Richardsem na jedną z prób zespołu Briana Jonesa, wkrótce potem przyłączyli się do jego zespołu^[23]. 12 lipca 1962 zagrali pierwszy wspólny koncert w Marquee Club, wystąpili pod nazwą The Rollin’ Stones^[24][25]. Po występie w Marquee Club zaczęlo grywać w Ealing Jazz Club. Nadal poszukiwali perkusisty, gdyż Jones uważał, że tylko z bardzo dobrym perkusistą będą dobrze brzmieć, tymczasowo wykorzystywali do tego celu Tony’ego Chapmana, z którego jednak nie byli zadowoleni. W sierpniu 1962 Jagger (a później i Richards) wprowadził się do Jonesa, który samotnie wynajmował mieszkanie w londyńskiej Chelsea przy Edith Grove 102^[26]. Wynajmowali mieszkanie bez ogrzewania i jednym łóżkiem, za 17 funtów tygodniowo (w większości opłacane przez Jaggera ze stypendium naukowego)^[26]. W wolnych chwilach słuchali płyt (najczęściej Muddy’go Watersa) oraz grali i śpiewali bluesa^{[25][27][28][29][30][31]}. Jagger jesienią 1963 przerwał studia w londyńskim LSE, by kontynuować karierę muzyczną^[32].

Mick Jagger (1982)

W połowie lat 80. pokłócił się z Keithem Richardsem o treści zawarte w jego autobiografii Życie oraz o dominację w The Rolling Stones^[33]. Po zawieszeniu działalności zespołu zaczął wydawać solowe albumy, nagrał płyty: She’s the Boss (wyd. Columbia, 1985), Primitive Cool (1987), Wandering Spirit (wyd. Atlantic, 1993) i Goddess in the Doorway (wyd. Virgin, 2001), a także wydał single: „Just Another Night of You” (1985), „Dancin’ in the Streets” (1985) w duecie z Davidem Bowie^[34][35], za który odebrał MTV Video Music Award – występ ogólny w teledysku czy „Let’s Work” (1987).

Ze względu na nikłą sprzedaż solowych albumôw, w 1988 pogodził się z Richardsem i wznowił działalność The Rolling Stones^[36]. W 1994 jako zespół otrzymali nagrodę Grammy za najlepszy album rockowy – Voodoo Lounge.

W 1970 zadebiutował na kinowym ekranie w roli australijskiego przestępcy Neda Kelly’ego w filmie biograficznym Tony’ego Richardsona Ned Kelly ^[37] oraz Turnera w filmie Donalda Cammella i Nicolasa Roega Przedstawienie^[38]. Wystąpił też w thrillerze Freejack (1992), inspirowanym powieścią Korporacja „Nieśmiertelność” (Immortality Inc.) autorstwa Roberta Sheckleya i nominowanym do Nagrody Saturna w kategorii najlepszy film science fiction. Wspólnie z Lorne Michaelsem zajął się również produkcją dramatu sensacyjno-wojennego wg powieści Roberta Harrisa Enigma (2001), w którym pojawił się cameo jako oficer RAF. W 2016 na antenie HBO premierę miał serial Winyl, który współtworzył Jagger^[39].

Życie prywatne

Jego pierwszą dziewczyną była Chrissie Shrimpon^[40], którą poznał, będąc studentem. Planował ją poślubić, ale jego rosnąca sława stawała się powodem wielu kłótni pary. W 1967 Jagger i Richards zostali aresztowani za posiadanie nielegalnej amfetaminy^[41]. Jagger otrzymał karę trzech miesięcy pozbawienia wolności i został osadzony w więzieniu Lewes^[42], z którego jednak wyszedł już następnego dnia po zawieszeniu wyroku^[43]. Od 1964 miał kochankę, piosenkarkę pop Marianne Faithfull^[44][45]. W międzyczasie Shrimpon, załamana rozstaniem, przedawkowała tabletki nasenne, w porę znalazł ją Jagger i unikając skandalu, zabrał ją do szpitala^[45]. Z kolei związek z Faithfull zakończył się w 1970 z uwagi na uzależnienie piosenkarki od leków i alkoholu^[46]. Jeszcze przed rozstaniem z Faithfull nawiązał przelotny romans z Marshą Hunt^[47], z którą ma córkę Karis (ur. 1970)^[48].

(c) Georges Biard, CC BY-SA 3.0

Mick Jagger (2014)

12 maja 1971 w Kaplicy św. Anny w Saint-Tropez we Francji ożenił się z nikaraguańską modelką Biancą Pérez-Morą Macías^[48][49]. Pięć miesięcy później w Paryżu przyszła na świat ich córka Jade Sheena Jezebel (ur. 21 października 1971)^[48][50]. Bianca odmówiła podpisania intercyzy, a ich małżeństwo oficjalnie trwało zaledwie rok, jednak para została razem dla dobra córki. Rozwiedli się w 1979^[51]. Jeszcze w 1977 muzyk związał się z teksańską modelką Jerry Hall^[52][39], którą poślubił 21 listopada 1990 na Bali. Mają czwórkę dzieci: dwie córki – Elizabeth Scarlett (ur. 2 marca 1984) i Georgię May Ayeeshę (ur. 1992) oraz dwóch synów – Jamesa Leroya Augustina (ur. 1986) i Gabriela Luke’a Beauregarda (ur. 1997)^[39][53]. Rozstali się w 1999^[39].

Jeszcze w trakcie związku z Hall romansował z włoską modelką Carlą Bruni (1992)^[54] w Tajlandii i czeską modelką Janą Rajlich (1996)^[40]. W latach 1998–1999 był związany z modelką Lucianą Morad, z którą ma syna Lucasa Maurice’a (ur. w maju 1999)^[39][55].

W 2001 związał się z amerykańską stylistką i projektantką mody, L’Wren Scott^[56], a po jej samobójstwie w 2014^[57] (spowodowanym depresją) ustanowił na lata 2015–2017 stypendium jej imienia, pokrywające roczne koszty studiów dla jednej osoby na kierunku projektowanie mody w szkole Central Saint Martins w Londynie^[58][59].

Od 2014 związany jest z młodszą o 44 lata tancerką baletową Melanie Hamrick, z którą ma syna Deverauxa Octaviana Basila (ur. 8 grudnia 2016)^[60][61][62].

W kwietniu 2019 artysta pomyślnie przeszedł operację wymiany zastawki aortalnej serca^[63].

Publikacje

• Mick Jagger In His Own Words, 1982, Delilah/Putnam, ISBN 978-0-399-41011-6.

Dyskografia

Albumy

Kompilacje

Ścieżki dźwiękowe

Wybrana filmografia

Zobacz też

• Joseph Jagger

Przypisy

Bibliografia

• RichR. Cohen RichR., To tylko rock’n’roll. Zawsze The Rolling Stones, AdrianA. Stachowski (tłum.), Wydawnictwo Poznańskie, 2022, ISBN 978-83-67324-66-3 .