Miecz Damoklesa

Richard WestallMiecz Damoklesa (1812)

Miecz Damoklesaprzenośne wyrażenie przysłowiowe, nawiązujące do popularnej anegdoty o syrakuzańskim tyranie Dionizjuszu.

Chcąc lepiej uprzytomnić swój los schlebiającemu mu zawistnemu dworzaninowi Damoklesowi, który nazywał go najszczęśliwszym ze śmiertelników, tyran zaproponował mu, ażeby na jeden dzień wszedł w jego rolę i znalazł się w jego sytuacji. Pozwolił mu nawet zająć swe złote łoże w przepysznie urządzonej komnacie i ucztować do woli. Zarazem jednak nakazał zawiesić nad Damoklesem ostry miecz na cienkim końskim włosie. W ten sposób unaocznił mu niebezpieczeństwo grożące ze strony wrogów i nieprzyjaciół każdemu panującemu wśród pozornych luksusów i dobrodziejstw władzy. Historię tę wykorzystał Cyceron omawiając kwestię szczęścia ludzkiego w dialogach filozoficznych (Tuskulanki V 21,61).

Wyrażenie oznacza stałą groźbę wisząca nad kimś używającym beztrosko życia i korzystającym z dobrodziejstw swego stanowiska.

Zobacz też

Bibliografia

Media użyte na tej stronie