Miecz Herulów

Miecz Herulów, miecz herulski - w piśmiennictwie bizantyjskim nazwa miecza typu spatha, używanego zwłaszcza w formacji klibanariuszy[1].

Wśród kadry oficerskiej i oddziałów gwardyjnych (np. Herulów - stąd nazwa) w VII-VIII wieku popularna była jego modyfikacja tzw. semispatha - broń lżejsza i krótsza do finezyjnej szermierki, z otwartą rękojeścią szablową często zoomorficznego kształtu, co było nawiązaniem do dawnych tradycji rzymskich[1].

Przypisy

  1. a b Andrzej (historia) Michałek: Wyprawy krzyżowe: Francuzi. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2004, s. 286-287, 395, 397. ISBN 83-11-09990-1.