Miecznik wielki koronny

Miecznik wielki koronny (łac. gladifer, ensifer, armifer) – urząd dworski I Rzeczypospolitej.

Urzędnik ten występował już za panowania Kazimierza Wielkiego. Miecznik wielki koronny nosił miecz głownią do góry, po lewej stronie króla, jako oznakę władzy wojskowej monarchy. W czasie pogrzebu, miecz odwracał głownią do dołu, a na rękojeści stawiał świecę. Przed ołtarzem miecznik rzucał miecz na posadzkę, lub łamał go, gdy monarcha był ostatnim z rodu.