Mieczysław Burzyński

Mieczysław Burzyński
Data urodzenia

XIX w.

Data i miejsce śmierci

1 marca 1924
Kraków

Poseł Sejmu Krajowego Galicji X kadencji

Mieczysław Burzyński[1] (ur. w XIX w., zm. 1 marca 1924 w Krakowie[2]) – polski działacz społeczny oraz polityk, konserwatysta (podolak[3]) w okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej, poseł na Sejm Krajowy Galicji X kadencji w latach 1913–1916. Został wybrany z IV wiejskiej kurii w okręgu wyborczym Buczacz[3].

Życiorys

W 1887[4], 1888[5], 1889 był sekretarzem Wydziału Rady powiatowej w Buczaczu[6]. W kwietniu 1897 posiadał urząd sekretarza powiatu buczackiego oraz[7] podczas wyborów uzupełniających na zasadzie ustawy miejskiej dla 30 miast 16 kwietnia 1897[8] został wybrany jako radny z pierwszego koła wyborczego w skład Rady miejskiej w Buczaczu[7]. W listopadzie 1897 mianowany przez Krajowy zarząd sprzedaży soli jednym na powiat buczacki głównym zastępcą codo sprzedaży soli dla bydła[9]. W kwietniu 1902 Marian Błażowski twierdził że Mieczysław Burzyński pełnił urząd kasjera przez pierwsze dwa lata istnienia powiatowej Kasy oszczędności w Buczaczu[10]. W 1905 Mieczysław Burzyński był członkiem powiatowej Kasy oszczędności w Buczaczu[11] oraz sekretarzem Wydziału Rady powiatowej w Buczaczu[12]. W latach 1910[13], 1911[14], 1913[15], 1914 był dyrektorem powiatowej Kasy oszczędności w Buczaczu oraz zastępcą burmistrza Buczacza Bernarda Sterna[16]. W marcu 1914 przy wyborach uzupełniających został wybrany w skład Wydziału Galicyjskiej Kasy oszczędności we Lwowie[17]. 29 kwietnia 1916 wziął udział w zgromadzeniu stronnictw polskich[18]. 4 października 1916 uczestniczył w obradach Koła polskiego w Krakowie[19].

W lutym 1914 podczas 6 posiedzenia I sesji Sejmu Krajowego Galicji podczas dyskusji kolejowej zaproponował trzy rezolucje, które zostały poparte (m.in. wzywa się rząd, aby budowę kolei Podhajce–Buczacz objął bieżącym programem kolei lokalnych)[20].

W grudniu 1888 złożył datek na Towarzystwo opieki nad weteranami z roku 1831[21].

Na początku pierwszej wojny światowej zgubił żonę i dzieci[22].

Przypisy

  1. ↑ Tutaj mylnie wzmiankowany jako Mieczysław Buszyński, zob. Z prowincji. Buczacz. „Dziennik Polski”. 121, s. 1, 2 maja 1897.
  2. ↑ Czesław Brzoza, Kraków między wojnami: kalendarium 28 X 1918-6 IX 1939, Tow. Sympatyków Historii, 1998, s. 129
  3. ↑ a b Wynik wyborów do Sejmu z okręgów wiejskich. „Przyjaciel Ludu”. 28, s. 2–3, 6 lipca 1913. Kraków. 
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: drukarnia Władysława Łozińskiego, 1887, s. 217.
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: drukarnia Władysława Łozińskiego, 1888, s. 217.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: drukarnia Wł. Łozińskiego, 1889, s. 240-241.
  7. ↑ a b Z Buczacza. „Kurjer Lwowski”. 119, s. 4, 30 kwietnia 1897.
  8. ↑ Z Buczacza. „Słowo Polskie”. 97, s. 2, 28 kwietnia 1897.
  9. ↑ Sól dla bydła. „Kurjer Lwowski”. 308, s. 7, 6 listopada 1897.
  10. ↑ Z kraju. Buczacz. „Kurjer Lwowski”. 119, s. 3, 30 kwietnia 1902.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów, 1905, s. 789.
  12. ↑ Tam że, s. 313.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów, 1910, s. 426.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów, 1911, s. 441.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów, 1913, s. 490.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów, 1914, s. 498.
  17. ↑ Dział ekonomiczny. „Kurjer Lwowski”. 123, s. 6, 30 marca 1914.
  18. ↑ Nowy skład NKN. „Kurjer Lwowski”. 222, s. 1, 3 maja 1916.
  19. ↑ Obrady Koła polskiego w Krakowie. „Kurjer Lwowski”. 497, s. 3, 5 października 1916.
  20. ↑ Sejm. „Kurjer Lwowski”. 66, s. 1, 24 lutego 1914.
  21. ↑ Kronika. Sprawozdanie lwowskiej komisji. „Kurjer Lwowski”. 4, s. 3–4, 4 stycznia 1889.
  22. ↑ Leon Odyniec: Chorągiew buczacka Drużyn Bartoszowych. Warszawa : wyd. z zasiłku Państwowego Instytutu Kultury Wsi, Druk. Oświatowa, 1939, s. 97.

Bibliografia