Mieczysław Chałupczyński
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Chargé d’affaires RP na Słowacji | |
| Okres | od 16 marca 1939 |
| Poprzednik | funkcja utworzona |
| Następca | likwidacja placówki |
| Chargé d’affaires RP w Argentynie[1] | |
| Okres | od 1 stycznia 1941 |
| Poprzednik | Kazimierz Kurnikowski (poseł) |
| Następca | Mirosław Arciszewski (poseł) |
| Poseł RP w Kolumbii[2] | |
| Okres | od 1 kwietnia 1942 |
| Poprzednik | Mieczysław Marchlewski (chargé d’affaires) |
| Odznaczenia | |
  .gif){kind=small} | |
Mieczysław Chałupczyński (ur. 14 października 1893 w Warszawie, zm. 3 stycznia 1946 w Bogocie) – polski dyplomata.
Życiorys
Ukończył szkołę realną i Wyższą Szkołę Rolniczą w Wiedniu. Do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej wstąpił 20 listopada 1918. Do 1 lutego 1920 pełnił funkcję referenta, przerwał pracę w MSZ na dwa lata, od 1 stycznia 1922 ponownie referent w centrali MSZ, 15 lutego 1922 został skierowany do Poselstwa RP w Moskwie jako drugi sekretarz poselstwa (do 1 października 1923). Po kilku miesiącach w centrali MSZ, ponownie w poselstwie w Moskwie, gdzie pozostał do 30 czerwca 1926. Ponownie w centrali MSZ jako radca ministra. Od 1 lutego 1927 sekretarz legacyjny w poselstwie RP w Rzymie, od 1 stycznia 1929 sekretarz legacyjny w poselstwie RP w Berlinie.
Od 1 lutego 1931 ponownie w centrali MSZ, w Departamencie Administracyjnym i w Departamencie Politycznym jako kierownik referatu. Jako sekretarz poselstwa II klasy przebywał na placówce w Moskwie (1924-1926). W czerwcu 1926 roku zostaje przeniesiony do MSZ jako radca ministerialny. Od 1929 jako sekretarz poselstwa I klasy przebywa na placówce w Berlinie, następnie odwołany do MSZ. 1 lutego 1934 został skierowany do służby konsularnej, objął kierownictwo wicekonsulatu w Użhorodzie[3].
Po proklamacji niepodległości Słowacji od 16 marca 1939 do 1 września 1939 chargé d’affaires w Bratysławie. Od 1 lutego 1940 był dyrektorem Wydziału Osobowego MSZ w rządzie RP na uchodźstwie. W czerwcu 1940 r. był przejściowo kierownikiem MSZ (w czasie ewakuacji z Angers do Londynu).
Od 1 stycznia do 31 grudnia 1941 był chargé d’affaires w Argentynie, akredytowanym również w Boliwii, Chile, Ekwadorze, Paragwaju i Urugwaju. Od 1 kwietnia 1942 do końca 1945 roku poseł w Kolumbii i Wenezueli.
W 1932 odznaczony włoskim Krzyżem Komandorskim Orderu Korony[4], w 1935 afgańską Wielką Wstęgą Orderu Gwiazdy[5], a w 1939 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6] .
Przypisy
- ↑ Akredytowany również w Boliwii, Chile, Ekwadorze, Paragwaju i Urugwaju.
- ↑ Akredytowany również w Wenezueli i Ekwadorze
- ↑ Dz. Urz. MSZ. Nr 20, poz 172
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 144, 1932
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 299, 1936.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 12, 1939.
Bibliografia
- Chałupczyński Mieczysław w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s.91.
Media użyte na tej stronie
ribbon of the medal of commander of the Order of the Crown of Italy, during the Kingdom of Italy.
Order of the Star (Kingdom of Afghanistan)