Mieczysław Czechowicz

Mieczysław Czechowicz

Data i miejsce urodzenia	28 września 1930 Lublin
Data i miejsce śmierci	14 września 1991 Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	1949–1991
Odznaczenia

Grób Mieczysława Czechowicza na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie,
14 maja 2008

Mieczysław Czechowicz (ur. 28 września 1930 w Lublinie, zm. 14 września 1991 w Warszawie) – polski aktor teatralny, kabaretowy, filmowy i telewizyjny, trzykrotny laureat Srebrnej Maski w plebiscycie „Expressu Wieczornego” na najpopularniejszych aktorów telewizyjnych w latach 1962–1964.

Życiorys

Urodził się w Lublinie, rodzinnym mieście jego matki. Jego ojciec był oficerem Wojska Polskiego i stacjonował w Równem, do którego wkrótce powróciła matka wraz z dzieckiem. W Równem rodzina Czechowicza mieszkała do 1940. W czasie II wojny światowej ojciec Czechowicza trafił do niewoli, przebywał w oflagu, a wypuszczony na wolność najpierw osiadł z rodziną w Lublinie, a następnie przeprowadził się do wsi Kusze koło Biłgoraja, w której prowadził młyn. Po śmierci ojca (1943) matka wraz z synem powrócili do Lublina (1944)^[1].

26 kwietnia 1945 został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa z powodu pełnienia w harcerstwie służby łączniczej w Armii Krajowej. Więziony był w siedzibie Urzędu, a następnie na lubelskim zamku, gdzie bito go i szykanowano. Sąd Wojskowy Okręgu Lubelskiego oskarżył go o działalność antypaństwową i 16 czerwca tamtego roku skazał na 3 lata więzienia w zawieszeniu na 5. W sierpniu 1945 został uwolniony na mocy rządowej amnestii^[1]. Po wyjściu z więzienia podjął naukę w lubelskim Studium Dramatycznym^[1] oraz pracował w Teatrze Muzycznym (1949–1950), a w latach 1950–1951 był związany z Teatrem Dramatycznym w Szczecinie^[2].

W 1954 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie^[3] i związał się z teatrami warszawskimi: Narodowym (1954–1957), Współczesnym (1957–1986) oraz Kwadrat (1986–1991)^[2].

Na dużym ekranie zadebiutował w 1953 w filmie Piątka z ulicy Barskiej w reż. Aleksandra Forda. W 1958 był współzałożycielem Kabaretu Koń, w którym ujawnił się jego talent komediowy. Potem występował w kabaretach: Szpak, Wagabunda, Dudek i U Lopka^[3].

Występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze^[4].

Rozgłos przyniosły mu kreacje i piosenki w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów^[1], a także liczne role drugoplanowe i epizodyczne w filmach m.in. Stanisława Barei. Zdobył serca najmłodszej widowni, użyczając swojego głosu Misiowi Uszatkowi^[3]. Brał udział także w nagraniach klasycznych bajek, m.in. Jaś i Małgosia.

W 1962, 1963 i 1964 roku zdobył nagrodę Srebrną Maskę w plebiscycie „Expressu Wieczornego” na najpopularniejszego aktora telewizyjnego^[3][2].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 170-1-28)^[5].

Filmografia

Filmy kinowe

• 1989: Rififi po sześćdziesiątce jako Adam Dyląg^[6]
• 1985: Podróże pana Kleksa jako król Apolinary Baj (głos)
• 1981: Ślepy bokser jako Inżynier Maksymilian Kustro, przyjaciel Gołyżniaka^[1]
• 1979: Blaszany bębenek jako Kobiela
• 1978: Proszę słonia (głos)
• 1977: Królowa pszczół jako pan Wacio
• 1974: Nie ma róży bez ognia jako ojciec Lusi
• 1974: Janosik jako hrabia Horvath
• 1972: Poszukiwany, poszukiwana jako pan „profesor” / bimbrownik
• 1972: Wesele jako Ksiądz
• 1971: Kłopotliwy gość jako tajniak „poważny”
• 1971: Nie lubię poniedziałku jako złodziej
• 1969: W każdą pogodę jako kucharz „Papa” Paparagazzi
• 1968: Hasło Korn jako kapitan Zawadzki
• 1965: Święta wojna jako Antoni Kotyrba
• 1965: Ping pong jako Władek
• 1965: Lekarstwo na miłość jako „Chudy”
• 1964: Barwy walki jako Waluś partyzant Armii Ludowej
• 1963: Żona dla Australijczyka jako kapitan Klement
• 1963: Zacne grzechy jako sługa Wojtek
• 1963: Smarkula jako taksówkarz Wacek
• 1960: Ostrożnie Yeti jako milicjant
• 1960: Szatan z siódmej klasy jako bandyta Werycho
• 1960: Mąż swojej żony jako Mamczyk
• 1958: Ósmy dzień tygodnia
• 1953: Piątka z ulicy Barskiej jako murarz

Źródło^[3].

Filmy TV

• 1989: Rififi po sześćdziesiątce jako Adam Dyląg^[3]
• 1981: Ślepy bokser jako inż. Maksymilian Kustro^[3]

Seriale TV

• 1986: Zmiennicy jako Mastalerz
• 1980–1981: Fortele Jonatana Koota jako drwal (głos)
• 1980: Kariera Nikodema Dyzmy jako dyrektor Olszewski (odc. 3)
• 1977: Lalka jako radca Węgrowicz (odc. 1, 7, 9)
• 1976–1977: Gucio i Cezar jako Hipopotam Gucio (głos)
• 1975–1987: Miś Uszatek jako narrator (głos)
• 1973: Janosik jako hrabia Horvath
• 1972: Chłopi jako Szymek (odc. 1)
• 1970: Kochajmy straszydła jako Belzebub (głos)
• 1969: Czterej pancerni i pies jako Konstanty Szawełło
• 1968: Proszę słonia (głos)
• 1966: Wojna domowa jako sąsiad (odc. 9)
• 1966: Niewiarygodne przygody Marka Piegusa jako Teofil Bosmann
• 1965: Wojna domowa jako sąsiad Kamińskich
• 1960: Polityczna szopka noworoczna (głos)

Źródło^[3].

Polski dubbing

• 1984: Złote ziarenko
• 1970: Krwawym tropem jako major Kalas
• 1971: Zabójstwo inżyniera Czarta jako inżynier Czart
• 1971: Zielone smugi jako major
• 1968: Kochałem Cię jako tata
• 1966: Tomcio Paluch jako Antoni
• 1966: Nieśmiały w akcji jako imitator
• 1965: Zbrodnia doskonała jako prokurator Magnin
• 1964: Teresa Desqueyroux jako Bernard Desqueyroux

Słuchowiska

• 1984: Wielki czarodziej Oz
• 1979: Kordian jako
  • Lud warszawski,
  • spiskowcy
• 1978: Lato Muminków jako Muminek
• 1975: Alicja w Krainie Czarów jako Zwariowany Kapelusznik
• 1973: O krasnoludkach i sierotce Marysi jako Podziomek
• 1969: Ali Baba i czterdziestu rozbójników
• 1966: Jaś i Małgosia jako wilk
• 1964: Śpiąca królewna jako kucharz

Odznaczenia

• 1987: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[3]
• 1977: Złoty Krzyż Zasługi^[3]
• 1967: Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego^[3]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Mieczysław Czechowicz w bazie filmpolski.pl
• Mieczysław Czechowicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Mieczysław Czechowicz w bazie Filmweb
• Mieczysław Czechowicz w bazie IMDb (ang.)
• Mieczysław Czechowicz w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)
• Mieczysław Czechowicz na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”