Mieczysław Dąbkowski
 | |
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 maja 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 lutego 1946 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1934 i 1936–1946 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | naczelny dowódca saperów i szef fortyfikacji |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    _4r_BAR.svg){kind=small}       | |
Mieczysław Dąbkowski (ur. 21 maja 1880 w Warszawie[1], zm. 12 lutego 1946 w Nicei) – generał brygady inżynier Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w Warszawie, ówczesnej stolicy Królestwa Polskiego, w rodzinie Adama, powstańca styczniowego, i Izabeli z Sierzputowskich (1843-1916), także uczestniczki powstania styczniowego, odznaczonej pośmiertnie Krzyżem Niepodległości z Mieczami[2]. Był starszym bratem Stefana (1884–1962), pułkownika saperów Wojska Polskiego[3].
Studiował na Politechnice Lwowskiej[1]. Działał w Organizacji Bojowej PPS, Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim. Od sierpnia 1914 do lipca 1917 roku w Legionach Polskich, organizator i dowódca Kompanii Saperów Legionów Polskich. Od września 1916 roku pełnił służbę w Komendzie Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym został internowany w Beniaminowie[1], a później w Oficerskim Obozie Jeńców w Werl. 2 kwietnia 1918 podpisał deklarację o wstąpieniu do Wojska Polskiego, która została wysłana do Rady Regencyjnej w Warszawie za pośrednictwem niemieckiej komendy obozu w Werl[4].
W 1918 roku został przeniesiony z byłej kompanii saperów nr 1 do Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. Od października 1918 roku był szefem Zarządu Fortyfikacyjnego Warszawskiego Okręgu Generalnego. 19 stycznia 1919 roku został zatwierdzony na tym stanowisku przez Ministra Spraw Wojskowych[6]. 15 maja 1919 roku Minister Spraw Wojskowych mianował go zastępcą Inspektora Inżynierii i Saperów[7]. W sierpniu 1921 roku został szefem Departamentu V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Na początku lipca 1925 został zwolniony z dotychczasowego stanowiska i pozostawiony w dyspozycji ministra spraw wojskowych[8]. 28 maja 1926 został mianowany dowódcą 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie[9]. W międzyczasie (od 3 stycznia do 24 czerwca 1927 roku) był słuchaczem III Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie[10]. 12 grudnia 1933 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy 7 Dywizji Piechoty z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego, a z dniem 30 kwietnia 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11].
W 1934 roku objął stanowisko dyrektora administracyjnego Polskiego Radia[12]. Przed wyborami parlamentarnymi do Sejmu RP w 1935 został mianowany komisarzem wyborczym w okręgu wyborczym nr 2[13][14].
Przywrócony do służby w 1936 roku na stanowisko Inspektora Saperów Sztabu Głównego WP. W kampanii wrześniowej pełnił funkcję Naczelnego Dowódcy Saperów i Szefa Fortyfikacji Naczelnego Wodza. Po kampanii wrześniowej został internowany w Rumunii w obozie w Băile Herculane[15] i wydany Niemcom. Pozostał w niewoli niemieckiej do 1945 roku w oflagach Dörsten i Dössel. Po wojnie zamieszkał i zmarł we Francji. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 109-3-1)[16].
Mieczysław w 1906 zawarł związek małżeński z Michaliną (1876-1923), córką Michała Pietkiewicza, odznaczoną pośmiertnie Krzyżem Niepodległości[2].
Awanse
- porucznik – 9 października 1914
- kapitan – 5 marca 1915
- pułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[17]
- generał brygady – 15 sierpnia 1924[18]
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[19]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)[20]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami (20 stycznia 1931)[21][22]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[19][23][24]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)[25][26]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[27][22]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[19]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[19]
- Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja)[19]
- Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 1928)[28]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1921)[19][29]
Opinie
- „Duża kultura umysłowa, wielka schludność myśli i zdolności a zrównoważony. Przezwyciężył początkową chwiejność i niepewność jaką miał zacząwszy dowodzenie. Z jednej strony nie dowierzał sobie, z drugiej niewolniczo trzymał się metod francuskich, które poznał na kursie dla wyższych dców. Dzisiaj urealnił się dowodząc, nabrał pewności siebie i poczucia autorytetu. Jest to na wypadek wojny bardzo pożyteczny wyższy dca, do którego można mieć zaufanie”. 1931 Inspektor Armii /-/ gen. dyw. Edward Rydz Śmigły[30]
- „Umysł metodyczny, uporządkowany, temperament spokojny raczej ostrożny, chce działać pewnie stale rozwija się i nabiera zaufania do siebie. Zdolny do intensywnej pracy umysłowej”. 24–28 marca 1931 Inspektor Armii /-/ gen. dyw. Edward Rydz Śmigły[30]
Przypisy
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 133.
- ↑ a b M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
- ↑ Encyklopedia Wojskowa 1932 ↓, s. 142.
- ↑ Odpis deklaracji legionistów do Rady Regencyjnej w Warszawie. 1918-04-02. [dostęp 2022-10-20]..
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 6 z 27 listopada 1918 roku.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 16 z 13 lutego 1919 roku, poz. 559.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 60 z 31 maja 1919 roku, poz. 1909. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 56 z 22 maja 1919 roku, poz. 1786.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 4 lipca 1925 roku, s. 358.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 5 czerwca 1926 roku, s. 172.
- ↑ W styczniu 1925 roku został odkomenderowany na II Kurs CWSW, który trwał od 1 grudnia 1924 roku do 20 sierpnia 1925 roku (Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 stycznia 1925 roku, s. 32). „Wobec niemożności odbycia normalnego przeszkolenia w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych wywołanej spóźnionym wyznaczeniem na II Kurs, przesuwam odkomenderowanie gen. bryg. Dąbkowskiego Mieczysława na studia w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych do roku 1926. Z tego względu gen. bryg. Dąbkowski Mieczysław powróci na stanowisko Szefa Departamentu V MSWojsk., zaś płk Abramowski Wacław na stanowisko Zastępcy Szefa Dep. V. Równocześnie wydzielam z Departamentu V Wydział Budownictwa” (Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 6 lutego 1925 roku, s. 58).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 3-4.
- ↑ Iskierki. Sprawy polskie. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 11, s. 345, 1934.
- ↑ Nominacja komisarzy wyborczych. „Express Poranny”. Nr 205, s. 2, 26 lipca 1935.
- ↑ Komisarze wyborczy. „Kurier Warszawski”. Nr 202, s. 3, 26 lipca 1935.
- ↑ Piotr Stawecki, Generałowie polscy w wojnie obronnej 1939 roku i ich dalsze losy wojenne : cz. 2, [w:] Przegląd Historyczno-Wojskowy 15 (66)/3 (249) s. 93–94.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: DĄBKOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-04-09].
- ↑ Rocznik oficerski 1923 r. s. 905.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku.
- ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 133.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska i pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 19 marca 1931 roku.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 34 z 29 maja 1923 roku.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2033 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 40, poz. 1854, s. 1553)
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr. 57 z 30 sierpnia 1923 roku.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku.
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1717 z 28 maja 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1208)
- ↑ a b „Opinie Oficerów” 1931 Inspektor Armii gen. dyw. Edward Rydz Śmigły
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. II: Cuszima - Garibaldyści. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1932.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- W. Kozłowski: Generał Mieczysław Dąbkowski, zwierzchnik piotrkowskich piechurów 1926–33. Zarys biografii. [w:] „Rocznik Łódzki”, nr 43, 1996.
- J. Wojtasik: Polskie szkolnictwo wojskowe w dobie porozbiorowej cz.2, Biuletyn Akademii Obrony Narodowej nr 3/2001 [1]
Media użyte na tej stronie
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Kpt. Mieczysław Dąbkowski, komendant kompanii saperskiej I Brygady Legionów Polskich. Budowniczy Reduty Piłsudskiego.