Mieczysław Jankowski

Mieczysław Jankowski (ur. 15 października 1917 w Wilnie, zm. 10 kwietnia 2005 w Warszawie)^[1] – polski tancerz Opery i Teatru Wielkiego w Warszawie i pedagog w warszawskiej Państwowej Szkole Baletowej, długoletni partner życiowy Jerzego Waldorffa.

Życiorys

Młodość

Urodził się w rodzinie wileńskiego sędziego sądu grodzkiego. Mając kilkanaście lat pobierał pierwsze lekcje tańca klasycznego w szkole pani Muraszowej. Podczas okupacji od grudnia 1939 mieszkał w Warszawie, gdzie uczęszczał do konspiracyjnej średniej szkoły baletowej mieszczącej się na rogu ulic Mokotowskiej i Wilczej. Ćwiczył w niej pod okiem tancerza Leona Wójcikowskiego. Jesienią 1943 złożył publiczny szkolny egzamin.

Kariera zawodowa

Tuż po wojnie został przyjęty do grupy tanecznej w nowo utworzonym Zespole Artystycznym Centralnego Domu Żołnierza, w którym występował przez kilka lat. W latach 50. występował w Operze i Filharmonii Warszawskiej, m.in. w Panu Twardowskim Ludomira Różyckiego (1951) i Jeziorze łabędzim Piotra Czajkowskiego (1956)^[1].

Później został tancerzem i asystentem baletmistrza Teatru Wielkiego w Warszawie. Pełnił także funkcję inspektora baletu i wykładowcy tańca klasycznego w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie. Jego wychowankiem jest m.in. choreograf Andrzej Glegolski^[2].

Twórczość

Role baletowe

• Opera – Warszawa
  • Pan Twardowski (premiera 1951), jako stwór piekielny
  • Jezioro łabędzie (premiera 1956), jako mistrz ceremonii

Realizacje spektakli

• Opera – Warszawa
  • Jezioro łabędzie (premiera 1956), jako inspektor baletu
• Teatr Wielki – Warszawa
  • Coppelia (premiera 1974), jako asystent baletmistrza
  • Adam i Ewa (premiera 1975), jako asystent baletmistrza
  • Księżycowy renifer (premiera 1975), jako asystent baletmistrza
  • Panna Julia (premiera 1975), jako asystent baletmistrza
  • Giselle (premiera: 1976), jako asystent baletmistrza
  • III Symfonia (premiera 1976), jako asystent baletmistrza
  • Stanisław i Anna Oświecimowie (premiera 1976), jako asystent baletmistrza
  • Wesele w Ojcowie (premiera 1976), jako asystent baletmistrza
  • Córka źle strzeżona (premiera 1977), jako asystent baletmistrza
  • Symfonia g-moll (premiera 1978), jako asystent baletmistrza
  • W górę-w dół (premiera 1978), jako asystent baletmistrza
  • Wariacje na temat Franka Bridge'a (premiera 1978), jako asystent baletmistrza
  • Defile (premiera 1978), jako asystent baletmistrza
  • Fedra (premiera 1978), jako asystent baletmistrza
  • Auric Georges (premiera 1978), jako asystent baletmistrza
  • Suite en blanc (premiera 1978), jako asystent baletmistrza
  • Popołudnie fauna (premiera 1978), jako asystent baletmistrza

Związek z Jerzym Waldorffem

Nagrobek Jerzego Waldorffa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, miejsce pochówku także M. Jankowskiego

Mieczysław poznał Jerzego Waldorffa w 1938 podczas pobytu w Warszawie. Wkrótce wspólnie wyjechali do Krynicy i po tym wyjeździe postanowili poinformować o swoim związku rodzinę, co oficjalnie nastąpiło 1 maja 1939^[3]. Matka Waldorffa zaakceptowała jego partnera, lecz część krewnych zareagowała ostracyzmem.

Późnym latem 1939 Mieczysław wrócił do Wilna, gdzie zastał go wybuch wojny. W październiku Jerzy przedostał się przez granicę okupacyjną i w grudniu sprowadził Mieczysława do Warszawy. Od tej pory do końca życia mieszkali razem.

Do związku i wzajemnego uczucia przyznawali się tylko wobec najbliższej rodziny i przyjaciół. Oficjalnie Mieczysław przedstawiany był jako kuzyn i przysposobiony przez matkę brat Jerzego. Według relacji przyjaciół to Jankowski prowadził ich wspólny dom. Zajmował się również Jerzym, gdy ten pod koniec życia wymagał stałej opieki.

Już w 1959 Waldorff sporządził testament, starając się zabezpieczyć przyszłość Mieczysława wobec braku wystarczających gwarancji dla związków partnerskich w polskim systemie prawnym. Dla pewności, że jego wola zostanie uszanowana, uzupełnił testament odręcznym, obszernym kodycylem, w którym wyjaśniał, że zapisu w akcie notarialnym nie należy traktować jako spadku na rzecz Mieczysława Jankowskiego, lecz jako spłatę długu z tytułu należności za pracę w jego domu przez 60 lat^[3].

Mieczysław Jankowski zmarł 10 kwietnia 2005. Jego prochy złożono we wspólnym grobie z Jerzym Waldorffem na warszawskim cmentarzu Powązkowskim (aleja katakumbowa, grób 80)^[4].

Przypisy

Bibliografia

• MariuszM. Urbanek MariuszM., Waldorff. Ostatni baron Peerelu, Warszawa: Iskry, 2008, ISBN 978-83-244-0082-9, OCLC 297767761 .
• Mariusz Urbanek Miecio od Waldorffa, „Polityka”, 2008-10-24, dostęp 2009-01-20
• e-teatr.pl – wortal teatru polskiego. [dostęp 2009-04-22]. (pol.).

Linki zewnętrzne

• Mieczysław Jankowski na zdjęciach w bibliotece Polona