Mieczysław Jastrzębski

Mieczysław Jastrzębski

Karwacki, Chojnowski

Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1908 Krasnosielc
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 1968 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	ślusarz
Edukacja	wykształcenie podstawowe
Partia	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Mieczysława Jastrzębskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Mieczysław Jastrzębski pseud. Karwacki, Chojnowski (ur. 15 stycznia 1908 w Krasnosielcu, zm. 21 sierpnia 1968 w Warszawie) – ślusarz, żołnierz, działacz komunistyczny.

W 1925 skończył szkołę podstawową, został ślusarzem w Przasnyszu i wstąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK) (od 1930 KZMP). Od 1927 w KPP. 1930–1931 odbywał służbę wojskową w 33 pp w Łomży. Był delegatem z Przasnysza na okręgową konferencję KPP w Ciechanowie 28 listopada 1931, na której został aresztowany wraz z innymi uczestnikami. 27 czerwca 1932 skazany na 4 lata więzienia i pozbawienie praw na 10 lat, po apelacji wyrok obniżono do 2 lat z zaliczeniem aresztu. Podczas odsiadki w Grudziądzu działał w komunie więziennej. Po zwolnieniu w czerwcu 1934 został sekretarzem Komitetu Dzielnicowego (KD) KPP w Przasnyszu i członkiem Komitetu Okręgowego (KO) KPP Ciechanów-Mława. Po aresztowaniach wśród działaczy komunistycznych w 1934 przyczynił się do odbudowania dzielnicowej i okręgowej organizacji KPP. Działał w KPP do jej likwidacji w 1938. 1937–1938 był monterem samochodowym w Warszawie, potem przy remoncie cukrowni w Krasińcu.

We wrześniu 1939 udał się na tereny zajęte przez Armię Czerwoną i do 1940 był ślusarzem w fabryce zapałek w Pińsku, później tokarzem w fabryce dykty w Mikaszewiczach. W sierpniu 1941 wstąpił do armii Andersa, gdzie był monterem-brygadzistą w stopniu starszego strzelca. Z 2 Korpusem gen. Andersa przeszedł szlak bojowy od Iranu przez Irak, Palestynę, Egipt i Włochy. Brał udział w bitwie pod Monte Cassino.

Po zakończeniu kampanii we Włoszech wrócił do kraju i wstąpił do PPR. Był mechanikiem samochodowym w siedzibie KC PPR/PZPR. Od 1949 inspektor Wydziału Gospodarczego w KC PZPR, od 1951 kierownik działu transportu samochodowego przedsiębiorstwa „Dom Książki”. 1953–1957 był starszym inspektorem w Zarządzie Transportu „Samopomocy Chłopskiej”, potem kontrolerem technicznym transportu samochodowego w Warszawskim Przedsiębiorstwie Geologicznym Górnictwa Węglowego. Od 1963 na rencie dla zasłużonych. Był odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino. Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera D6-4-32)^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 2, Warszawa 1987.