Mieczysław Kaczyński (generał)

Mieczysław Kaczyński

Lis, Skrzat

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	28 lipca 1921 Zaremby-Skórki
Data i miejsce śmierci	9 maja 1999 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1944–1986
Siły zbrojne	Armia Krajowa ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	14 Dywizja Piechoty, sztab Warszawskiego Okręgu Wojskowego, Główne Kwatermistrzostwo WP, Sztab Generalny Wojska Polskiego, Wojskowa Akademia Techniczna
Stanowiska	szef Zespołu Operacyjno-Organizacyjnego Służb Technicznych Sztabu Generalnego WP, zastępca Głównego Inspektora Planowania i Techniki WP ds. operacyjno-organizacyjnych, komendant Instytutu Systemów Zabezpieczenia Materiałowo-Technicznego Wojsk WAT
Odznaczenia

Grób gen. bryg. LWP – Mieczysława Kaczyńskiego na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Mieczysław Kaczyński ps. „Lis”, „Skrzat” (ur. 28 lipca 1921 w Zarembach-Skórkach k. Ostrowi Mazowieckiej, zm. 9 maja 1999 w Warszawie) – generał brygady LWP.

Życiorys

Do 1939 zaliczył 4 klasy gimnazjum w Ostrowi Mazowieckiej, podczas okupacji był robotnikiem leśnym i robotnikiem w urzędzie pocztowym w Ostrowi. W kwietniu 1944 wstąpił do oddziału AK, w którym walczył do sierpnia 1944 pod pseudonimami „Lis” i „Skrzat”. Od 27 listopada 1944 służył w WP w 4 Zapasowym Pułku Piechoty w Białymstoku. Od 15 lutego 1945 podchorąży Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 2 w Lublinie. Uczestnik walk ze zbrojnym podziemiem na Białostocczyźnie i Lubelszczyźnie. Od maja 1945 podporucznik i adiutant dowódcy 45 Pułku Piechoty 14 Dywizji Piechoty. Od grudnia 1946 kwatermistrz 36 Pułku Artylerii Lekkiej w 14 Dywizji Piechoty, od czerwca 1948 zastępca kwatermistrza 14 Dywizji Piechoty w Wałczu. Od lipca 1950 szef wydziału w Kwatermistrzostwie Okręgu Wojskowego nr II w Bydgoszczy. Od września 1951 był szefem wydziału szkolenia Oddziału Organizacji Planowania w sztabie okręgu. Od maja 1955 szef wydziału w Sztabie Zarządu Tyłów Warszawskiego Okręgu Wojskowego. Ukończył Wyższy Kurs Akademicki Służb Kwatermistrzowskich z oceną bardzo dobrą i od 1957 pracował w Sztabie Głównego Kwatermistrzostwa WP jako zastępca szefa Oddziału III Szkolenia, Studiów i Przepisów. Od lipca 1961 był szefem tego Oddziału, a od 1965 lutego zastępca szefa sztabu Głównego Kwatermistrzostwa WP. Od 1967 do 1969 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. W sierpniu 1969 objął stanowisko szefa Zespołu Operacyjno-Organizacyjnego Służb Technicznych Sztabu Generalnego WP. W latach 1970–1974 był zastępcą Głównego Inspektora Planowania i Techniki WP ds. operacyjno-organizacyjnych. W październiku 1971 uchwałą Rady Państwa mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa Józef Cyrankiewicz. Od listopada 1974 był kierownikiem Zakładu Technicznego Zabezpieczenia Działań Wojsk w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Od jesieni 1977 zastępca komendanta, a od maja 1983 komendant Instytutu Systemów Zabezpieczenia Materiałowo-Technicznego Wojsk WAT (po gen. bryg. Zdzisławie Bobeckim). W 1980 roku uzyskał stopień doktora nauk wojskowych w Akademii Sztabu Generalnego WP. Rozkazem personalnym MON z 10 grudnia 1986 zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu ustalenia niezdolności do jej dalszego pełnienia i osiągnięcia wieku emerytalnego. Przeniesiony w stan spoczynku z dniem 19 grudnia 1986. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D6-4-41)^[1].

W 1948 zarzucano mu „obcość ideologiczną i wrogie stanowisko wobec przemian w kraju”. W 1951 tłumaczył się przed organami Informacji Wojskowej, że zataił przynależność do Armii Krajowej w czasie wojny. Jako pracownik naukowy WAT kierował przygotowaniem trzech prac doktorskich oraz publikował artykuły naukowe i redagował tłumaczenia podręczników wojskowych^[2].

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe^[2]:

• podporucznik – 15 maja 1945
• porucznik – 11 października 1946
• kapitan – 12 lipca 1947
• major – 28 kwietnia 1952
• podpułkownik – 18 maja 1956
• pułkownik – 12 października 1961
• generał brygady – 5 października 1971

Życie prywatne

Był synem Ambrożego (1890-1921), nauczyciela i Eugenii z Olszewskich. Mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Józefą Krystyną z domu Zalewską (1924-2013). Małżeństwo miało dwie córki^[2][1].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1985)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1958)
• Krzyż Partyzancki (1970)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1979)
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1982)
• Order Czerwonej Gwiazdy (1968)
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR) (1972)
• Medal 60 Lat Sił Zbrojnych ZSRR (1978)
• Złoty Medal „Virtutea Ostășească” (Rumunia) (1971)

Przypisy

Bibliografia

• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 124–126.