Mieczysław Kawalec
 | |
 major | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1939–1951 |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 | |
Mieczysław Marian Kawalec ps. Iza, Żbik, Psarski, Stanisławski (ur. 5 lipca 1916 w Trzcianie, zm. 1 marca 1951 w Warszawie) – major Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej, pełniący obowiązki ostatniego prezesa IV Zarządu Głównego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość.
Życiorys
Absolwent i asystent na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1937 i 13. lokatą korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1939 walczył w obronie Lwowa. Od 1940 w stopniu majora w ZWZ-AK: oficer wywiadu, zastępca komendanta i komendant w Obwodzie Rzeszów.
Od 1945 był kierownikiem wywiadu Okręgu Rzeszowskiego WiN; zastępca kierownika Okręgu Krakowskiego. Kierował Wydziałem Informacji i Propagandy IV Zarządu Głównego WiN. Po aresztowaniu ppłk. Łukasza Cieplińskiego i mjr. Adama Lazarowicza działał jako p.o. (ostatniego) prezesa IV Zarządu Głównego WiN.
Aresztowany 1 lutego 1948 w Poroninie, podobnie jak wcześniej reszta Zarządu, wskutek zdrady Stefana Sieńki „Wiktora” (alias Andrzej Kazimierowicz), szefa Biura Studiów IV ZG WiN.
Wraz z pozostałymi członkami Zarządu Głównego WiN został poddany nadzorowanemu przez NKWD śledztwu. Jednym z przesłuchujących go był Jerzy Kędziora.
Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie po procesie pokazowym 5–14 października 1950 skazał go na czterokrotną karę śmierci. Został zabity strzałem w tył głowy 1 marca 1951. Jego symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze „Na Łączce”.
Ordery i odznaczenia
W 2010, wraz z trójką innych „Żołnierzy Wyklętych” straconych tego samego dnia co on, Józefem Batorym, Franciszkiem Błażejem i Adamem Lazarowiczem, został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[1][2].
Upamiętnienie
1 marca 2013 z okazji obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych Minister Obrony Narodowej Tomasz Siemoniak awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[3][4].
Jednym z elementów odsłoniętego 17 listopada 2013 Pomnika Żołnierzy Wyklętych w Rzeszowie jest popiersie Mieczysława Kawalca[5][6][7][8].
Przypisy
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 31, poz. 461
- ↑ Ordery dla Żołnierzy Wyklętych straconych 1 marca 1951 r., prezydent.pl, 1 marca 2010 [dostęp 2012-05-11].
- ↑ Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, wp.mil.pl, 1 marca 2013 [dostęp 2013-03-03].
- ↑ Pośmiertne awanse dla Żołnierzy Wyklętych [zarchiwizowane z adresu 2018-04-26].
- ↑ Pułkownik Łukasz Ciepliński i jego żołnierze mają swój pomnik w Rzeszowie, umwp.podkarpackie.pl, 17 listopada 2013 [dostęp 2014-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-07].
- ↑ Pomnik żołnierzy wyklętych w Rzeszowie, tvp.pl, 17 listopada 2013 [dostęp 2014-06-13].
- ↑ W Rzeszowie odsłonięto pomnik płk. Łukasza Cieplińskiego [WIDEO], nowiny24.pl, 17 listopada 2013 [dostęp 2014-06-13].
- ↑ Odsłonięcie pomnika prezesa IV Zarządu Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” płk. Łukasza Cieplińskiego, pomniksmolensk.pl, 19 listopada 2013 [dostęp 2014-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-08].
Bibliografia
- Tadeusz Swat, Niewinnie Straceni 1945–56, Warszawa: Fundacja Ochrony Zabytków, 1991., zob też: Straceni w Więzieniu mokotowskim.
- Piotr Samolewicz, Siedmiu wspaniałych z Rzeszowszczyzny, „Super Nowości”, 43, 2013, s. 14.
Media użyte na tej stronie
Mieczysław Kawalec (1916-1951) – Major of the Polish Army. Soldier of of the Polish Armia Krajowa (Home Army) and Freedom and Independence (Wolność I Niezawisłość). In 1948 arrested by communist political police, executed.
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pomnik Żołnierzy Wyklętych w Rzeszowie przy Alei Łukasza Cieplińskiego. Upamiętniony Mieczysław Kawalec
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).