Mieczysław Kreutz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk psychologicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | Uniwersytet Lwowski |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small} | |
Mieczysław Kreutz (ur. 31 grudnia 1893 we Lwowie, zm. 14 października 1971 w Warszawie[1]) – polski filozof i psycholog, profesor; kontynuator myśli szkoły lwowsko-warszawskiej.
Życiorys
Urodził się we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum i studia filozoficzne na Uniwersytecie Lwowskim. Wśród jego wykładowców był prof. Kazimierz Twardowski.
W latach 1914-20 w czynnej służbie wojskowej, odznaczony Krzyżem Walecznych. Od 1921 asystent w Zakładzie Psychologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W 1924 uzyskał doktorat z filozofii, w 1927 habilitację z psychologii. W 1928 uzyskał stanowisko zastępcy profesora na tej uczelni oraz kierownictwo Zakładu Psychologii, które zwolniło się po odejściu Kazimierz Twardowskiego. W 1934 profesor nadzwyczajny.
W okresie okupacji Polski w 1941 usunięty z Uniwersytetu. W czasie okupacji niemieckiej Lwowa był karmicielem wszy zdrowych w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Rudolfa Weigla. Po zakończeniu II wojny światowej wysiedlony ze Lwowa w akcji ekspatriacyjnej Polaków. Osiadł we Wrocławiu i związał swoją pracę naukową z Uniwersytetem Wrocławskim, na którym organizował studia psychologiczne i Katedrę Psychologii.
W 1946 profesor zwyczajny. Od 1953 przeniesiony na Uniwersytet Warszawski, gdzie objął Katedrę Psychologii Eksperymentalnej. W 1964 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2]
Zajmował się problemami związanymi z metodologią w psychologii, głównie w odniesieniu do metody introspekcyjnej i metody testów.
Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera A32-1-25)[3].
.JPG)
W listopadzie 2012 we Wrocławiu psychologowie ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej i Polskiej Akademii Nauk zorganizowali konferencję naukową na cześć prof. Mieczysława Kreutza, podczas której wnuk profesora odsłonił poświęconą mu tablicę pamiątkową.[4] W konferencji wzięło udział grono czołowych polskich psychologów m.in. profesorowie Jerzy Brzeziński, Dariusz Doliński, Leszek Koczanowicz, Maria Lewicka, Piotr Oleś, Teresa Rzepa, Ryszard Stachowski, Jan Strelau, Tadeusz Tyszka.[5]
Wybrany dorobek naukowy
- Zmienność rezultatów testów, cz. I i II, Lwów 1927, 1933
- Rozwój psychiczny młodzieży, 1931
- Kształcenie charakteru. Poradnik praktyczny, Warszawa 1946, 2011
- Podstawy psychologii, Warszawa 1949
- Rozumienie tekstów, Warszawa 1968
Przypisy
- ↑ Kreutz Mieczysław, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-04-22].
- ↑ Biogram profesora. [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
- ↑ Przypomnieć Mieczysława Kreutza
- ↑ Aktualność Myśli Psychologicznej Mieczysława Kreutza
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób psychologa Mieczysława Kreutza (1893-1971) na Wojskowych Powązkach w Warszawie