Mieczysław Nitecki

Mieczysław Nitecki

Kiliński

major intendent z wsw
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1886 Kalisz
Data śmierci	1944 (?)
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	7 Batalion Administracyjny
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Mieczysław Nitecki ps. „Kiliński” (ur. 14 listopada 1886 w Kaliszu, zm. 1944 (?) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 14 listopada 1886 w Kaliszu, w rodzinie Mieczysław i Berty. 12 września 1915 został mianowany chorążym, a 1 grudnia 1916 awansowany na podporucznika w Żandarmerii Polowej^[1]. 1 lipca 1916 pełnił służbę w Oddziale Rekrutów Kompanii Uzupełnień Nr 3, której komendantem był kapitan Jan Skorobohaty-Jakubowski^[2]. W kwietniu 1917 pełnił służbę w c. i k. Komendzie Legionów Polskich^[1]. 13 czerwca 1917, w zastępstwie kapitana Stanisława Krzaczyńskiego, powierzono mu kierownictwo Więzienia Legionów Polskich w Warszawie^[3]. 15 października 1918 Rada Regencyjna Królestwa Polskiego zatwierdziła jego awans na rotmistrza żandarmerii polowej. Pełnił wówczas służbę w Zakładzie Karnym^[4]. 9 stycznia 1919 został przeniesiony z Sekcji Gospodarczej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie do Żandarmerii Polowej^[5].

1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 6. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych intendentów, zatrzymany w służbie czynnej i przydzielony do Kierownictwa Rejonu Intendentury Grodno^[6]. W 1924, w dalszym ciągu jako oficer rezerwowy zatrzymany w służbie czynnej, pełnił obowiązki dowódcy 3 Oddziału Służby Intendentury w Grodnie^[7]. Z dniem 1 maja 1925 został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 lipca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów. Pełnił wówczas służbę w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych^[8]. 7 września 1925 Prezydent RP zatwierdził jego zmianę stopnia i starszeństwa na liście starszeństwa oficerów zawodowych, z kapitana na majora ze starszeństwem z 1 lipca 1919 i 3,5. lokatą w korpusie oficerów intendentów^[9]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 7 Batalionu Administracyjnego w Poznaniu na stanowisko dowódcy batalionu^[10][11]. Z dniem 30 listopada 1932 został przeniesiony w stan spoczynku^[12]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto^[13].

1 lutego 1932 przeprowadził się z Poznania do Swarzędza, gdzie od 19 czerwca 1931 mieszkała już jego rodzina^[14].

Mieczysław Nitecki był żonaty z Wandą z Ulatowskich (ur. 27 października 1890), z którą miał dwóch synów: Romana (1913–1939), podporucznika kawalerii Wojska Polskiego, kawalera Orderu Virtuti Militari i Napoleona (ur. 24 sierpnia 1914)^[14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[15]
• Krzyż Walecznych

Przypisy

Bibliografia

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• fiszka w projekcie Powstańcze Biogramy