Mieczysław Potocki (major)

Mieczysław Potocki

major dyplomowany
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1909 Goniądz
Data i miejsce śmierci	11 listopada 1989 Łódź
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	7 batalion telegraficzny Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew” Garnizon Dwór Armii Krajowej Teren Wileński Pole Armii Krajowej Inspektorat B Okręgu Wilno Armii Krajowej Zgrupowanie nr 2 Okręgu Wilno Armii Krajowej
Stanowiska	dowódca zgrupowania
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Kampania wrześniowa Akcja „Burza” w Okręgach Wilno i Nowogródek Armii Krajowej
Późniejsza praca	Łódzkie Zakłady Radiowe
Odznaczenia

Mieczysław Potocki vel Roman Górski, vel Henryk Tuczyłowski, vel Kazimierz Ziuch, ps. „Węgielny”, „Kamienny”, „Albinek” (ur. 18 marca 1909 w Goniądzu, zm. 11 listopada 1989 w Łodzi^[1]) – major dyplomowany łączności w ZWZ-AK Okręgu Wilno, jeden z dowódców akcji „Burza” na Wileńszczyźnie.

Życiorys

Ukończył roczny kurs unitarny w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej, a następnie dwuletnią Szkołę Podchorążych Inżynierii w Warszawie. 7 sierpnia 1932 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 i 4. lokatą w korpusie oficerów łączności^[2]. 1 września 1932 przydzielony do 7 batalionu telegraficznego w Poznaniu i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu. W latach 1937–39 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie^[1].

W trzeciej dekadzie sierpnia 1939 roku został przydzielony do Sztabu Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” na stanowisko pomocnika dowódcy łączności, majora Tadeusza Błońskiego. Obowiązki na tym stanowisku pełnił w czasie kampanii wrześniowej. 19 września w godzinach przedpołudniowych przekroczył granicę Litwą^[3].

Był internowany na Litwie, skąd udało mu się uciec^[1]. W maju 1940 zaangażował się w działalność konspiracyjną i został oficerem sztabowym garnizonu Dwór^[1]. Rok później został aresztowany przez NKWD, jednak udało mu się zbiec z transportu przy pomocy kolejarzy^[1]. Następnie był szefem sztabu „Pola”, dowódcą Inspektoratu B i Inspektoratu BC, a od kwietnia 1944 dowódcą Zgrupowania nr 2^[1]. Pod Krawczunami i Nowisiółkami dowodził oddziałami AK w ich największej bitwie stoczonej na Wileńszczyźnie z jednostkami Wehrmachtu.

17 sierpnia 1944 został aresztowany przez NKWD^[4]; był przetrzymywany w obozach w Ostaszkowie i Morszańsku. Wrócił do kraju w 1947 roku. W latach 1948–50 był więziony na Mokotowie. Po uwolnieniu zamieszkał w Łodzi. Pracował w Łódzkich Zakładach Radiowych, działał w ruchu kombatanckim^[1].

Awanse

• podporucznik – 7 sierpnia 1932 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 i 4. lokatą w korpusie oficerów łączności
• porucznik – 5 marca 1934 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 13. lokatą w korpusie oficerów łączności^[5]
• kapitan – 19 marca 1939
• major – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1943^[6]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Nr 12645 (14 lipca 1944)^[7]
• Krzyż Walecznych – 1943

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Błoński: Relacja z kampanii wrześniowej 1939 roku. W: Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew”. Sztab. Sygn. B.I.13a [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1941. [dostęp 2017-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-07)].
• Mieczysław Potocki: Wspomnienia żołnierza Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej. Część I. Warszawa: Wola, 1981, seria: Wola; zeszyt 5. OCLC 83770221.
• Mieczysław Potocki: Wspomnienia 1939-1945. Gdańsk: Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Środowisko Okręgu Wileńskiego, 1996, seria: Wileński Przekaz; Suplement nr 12.
• Wileński słownik biograficzny. Bydgoszcz: 2002, s. 301. ISBN 83-87865-28-1.
• Mieczysław Potocki: Między Dźwiną a Wilią - Wspomnienia żołnierza Armii Krajowej Ziemi Wileńskiej. Warszawa: Prohibita, 2008, s. 54, 162. ISBN 978-83-613-4407-0.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.