Mieczysław Preis

Mieczysław Preis
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1930
Toruń

Data i miejsce śmierci

16 maja 2001
Gdańsk

Stopień harcerski

harcerz Rzeczypospolitej

Stopień instruktorski

harcmistrz

Drużynowy, komendant Chorągwi Gdańskiej ZHP
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Mieczysław Preis (ur. 24 stycznia 1930 w Toruniu, zm. 16 maja 2001 w Gdańsku) – polski nauczyciel, instruktor ZHP, komendant Gdańskiej i Lubuskiej Chorągwi ZHP uznawany za bohatera Chorągwi Gdańskiej ZHP

Życie prywatne

Urodził się 24 stycznia 1930 r. w Toruniu. Ojciec Jan (1897–1959) był maszynistą kolejowym, matka Władysława (1985–1967) z domu Szczepanowska prowadziła dom i wychowywała dzieci. Miał starszą siostrę Janinę Piotrowską (1925–1960), nauczycielkę. Jesienią 1947 roku ojciec Mieczysława otrzymał pracę w Dyrekcji Okręgu PKP w Gdańsku i cała rodzina przeprowadziła się z Torunia do Gdańska – Oliwy. Naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Oliwie. Po maturze, w latach 1950–1954 studiował farmację w Gdańskiej Akademii Medycznej. Dyplom magistra farmacji otrzymał w listopadzie 1954 r. W czasie studiów był działaczem organizacji studenckich, śpiewał w Chórze Akademickim. Był przewodniczącym Komitetu Uczelnianego ZSP w Akademii Medycznej oraz przewodniczącym Komisji Okręgowej ZSP w Gdańsku. Na ostatnim roku studiów pracował jako zastępca asystenta Zakładu Mikrobiologii w swojej uczelni, a po skończeniu studiów jako asystent tego Zakładu Mikrobiologii do jesieni 1957 r. W latach 1957–1968 był nauczycielem kontraktowym, uczył chemii w Technikum Ekonomicznym w Sopocie i Technikum Przemysłu Spożywczego w Gdańsku. W latach 1968–1970 był dyrektorem V Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Gdańsku Oliwie, którego był absolwentem. Następnie przeszedł do pracy w Urzędzie Wojewódzkim na stanowisko Dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki. Po 5 latach pracy w administracji państwowej przeszedł do Okręgowego Przedsiębiorstwa Rozpowszechniania Filmów w Gdańsku na stanowisko zastępcy dyrektora. W 1979 r. został dyrektorem Bałtyckiej Agencji Artystycznej BART w Sopocie i do 1985 r. był m.in. organizatorem Międzynarodowych Festiwali Piosenki w Operze Leśnej w Sopocie. W 1981 r. ukończył studia podyplomowe na Uniwersytecie Gdańskim w zakresie „Wiedza o teatrze, filmie i telewizji”. W latach 1985–1986 był kierownikiem Spółdzielczej Galerii Sztuki Galeria 85 w Gdańsku, a następnie przez 10 lat był właścicielem i dyrektorem Gdańskiej Oficyny Sztuki Galeria u Literatów w Gdańsku. W latach 1996–2001 jako właściciel galerii i marszand prowadził galerię sztuki w Centrum Gdyni. Był popularyzatorem sztuki, organizatorem wielu wystaw artystycznych w Trójmieście oraz w Niemczech. Był członkiem Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w latach 1972–2001, pełnił m.in. funkcję prezesa Zarządu GTPS. Od 1979 r. należał do Stowarzyszenia Działaczy Kultury Morskiej, pełnił tam funkcję prezesa Zarządu Głównego i przewodniczącego Rady Działaczy Kultury Morskiej. Z troski o biedne i zaniedbane dzieci wstąpił w 1991 r. do Stowarzyszenia KIWANIS INTERNATIONAL Polska, był założycielem i prezesem Oddziału tej organizacji w Gdańsku, a w latach 1998–1999 koordynatorem KIWANIS obszaru Polska. W 1967 r. zawarł związek małżeński z Jadwigą Purzycką – Preis (26.09.1930), prof. dr hab. Biochemii Akademii Medycznej w Gdańsku. Miał córkę Agnieszkę mgr inż. elektroniki, absolwentkę Politechniki Gdańskiej, żeglarkę, instruktorkę w stopniu phm. Zmarł po krótkiej chorobie 16 maja 2001 r., spoczywa na cmentarzu katolickim w Gdańsku – Oliwie.

Harcerstwo

Jako uczeń Szkoły Podstawowej w Toruniu, we wrześniu 1938 r. wstąpił do Drużyny Zuchowej im. St. Tarkowskiego. Po rocznej pracy w drużynie, II wojna światowa przerwała przygodę w gromadzie zuchowej. Niemniej ta pierwsza w jego życiu drużyna, dobrze metodycznie prowadzona, wywarła silne wrażenie na młodym Mietku, że „Zuchem” pozostał do końca życia. Ta specjalność instruktorska była mu najbliższa i w niej znajdował później satysfakcje w harcerskiej służbie. Zawsze miał wiele ciekawych i twórczych pomysłów, którymi zarażał najbliższe otoczenie. Zaraz po wyzwoleniu Torunia, 20.03.1945 r. wstąpił do 6 Drużyny Harcerzy im. Zawiszy Czarnego, a dwa tygodnie później pełnił równolegle obowiązki drużynowego Nadwiślańskiej Drużyny Zuchów. 2 listopada 1945 r. złożył przyrzeczenie harcerskie i otrzymał krzyż harcerski. W styczniu 1947 r. ukończył w Warszawie kurs podharcmistrzowski ze specjalnością zuchową. Naukę kontynuował w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Oliwie, gdzie zaraz wstąpił do drużyny harcerskiej działającej przy tej szkole. Ale podobnie jak w Toruniu, równolegle z pracą harcerską, prowadził II Drużynę Zuchów im. Zawiszy Czarnego w Hufcu Oliwa. Szybko awansował na funkcję zastępcy namiestnika, a następnie namiestnika Zuchów w swoim hufcu. W lutym 1949 r. zdobył stopień Harcerza Rzeczypospolitej, a dwa miesiące później otrzymał nominację na stopień podharcmistrza. 1.04.1949 został mianowany zastępcą inspektora WF w składzie nowej połączonej Komendy Chorągwi Morskiej Harcerstwa. Jednocześnie pełnił kierownicze funkcje w Komendzie Gdańskiej Chorągwi. W latach 1957–1958 był kierownikiem Wydziału Zuchów. W 1958 r. otrzymał stopień harcmistrza. W latach 1958–1962 był zastępcą komendanta Gdańskiej Chorągwi. Naczelniczka ZHP Zofia Zakrzewska w roku 1960 powierzyła mu na pół roku obowiązki komendanta Chorągwi Lubuskiej w Zielonej Górze. W tym czasie uporządkował sprawy organizacyjne i przygotował następcę na funkcję komendanta Chorągwi, po czym powrócił do pracy w Chorągwi Gdańskiej. W latach 1958–1960 pełnił także funkcję zastępcy komendanta Centralnej Szkoły Instruktorów Zuchowych w Cieplicach. W listopadzie 1962 r. został wybrany komendantem Chorągwi Gdańskiej i pełnił tę funkcję do kwietnia 1969 r. Od 1948 do 1973 r. prowadził wiele obozów kursów i konferencji instruktorskich. Na zaproszenie organizacji The Woodcraft Folk prowadził obóz harcerski w Anglii w 1968 r. Był delegatem na II, III, i IV Zjazd ZHP oraz członkiem Rady Naczelnej w latach 1959–1973. Był żeglarzem, posiadał stopień sternika jachtowego i motorowodnego.

Odznaczenia i ordery

Zobacz też

Bibliografia

  • S. Puchała, Poczet harcmistrzyń i harcmistrzów, t. II.
  • Z. Kuligowski, B. Radys, Harcerstwo Gdańskie 1945–1973.
  • Archiwum rodzinne, informacje córki Agnieszki Preis oraz prof. dr hab. Wojciecha Majewskiego, drużynowego i przyjaciela M. Preisa od lat licealnych.