Mieczysław Rogalski

Mieczysław Rogalski
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1889
Warszawa

Data i miejsce śmierci

17 maja 1952
Iwonicz-Zdrój

Kierownik Konsulatu RP w Kwidzynie
Okres

od 1932
do 1936

Poprzednik

Stanisław Kosina

Następca

Edward Czyżewski

Kierownik Konsulatu RP w Ełku
Okres

od 1936
do 1939

Poprzednik

Romuald Putryński

Zastępca Kierownika Resortu Spraw Zagranicznych PKWN
Okres

od 1944

Poseł PRL w Oslo i Reykjavíku
Okres

od 1946
do 1948

Poprzednik

Wiesław Ksawery Patek

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Mieczysław Rogalski, Dzierżykray-Rogalski (ur. 23 maja 1889 w Warszawie, zm. 17 maja 1952 w Iwoniczu-Zdroju) – polski prawnik, dyplomata i urzędnik konsularny, poseł do Krajowej Rady Narodowej.

Życiorys

Był synem Ludwika i Antoniny z Sobolewskich. Po ukończeniu Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie (1909)[1] studiował na Uniwersytecie w Liège oraz na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. Dalszą edukację zdobywał na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1916 pracował jako nauczyciel w Lublinie, później był asystentem na nowo powołanym Uniwersytecie Lubelskim. Członek POW (1914-). W 1919 został zatrudniony w polskiej służbie zagranicznej. Po pertraktacjach polsko-sowieckich w Mińsku mianowano go w 1920 członkiem Mieszanej Komisji RP oraz RFSRR i USRR ds. repatriacji (do 1923). Następnie pełnił obowiązki sekretarza poselstwa RP w Bukareszcie (1928–1930), wicekonsula konsulatu w Olsztynie (1932), konsula i kierownika konsulatu w Kwidzynie (1932-1936) oraz w konsulacie w Ełku (1936–1939).

Podczas II wojny światowej ponownie znalazł się na Lubelszczyźnie. Kilkakrotnie aresztowany i więziony przez Niemców. W 1944 objął funkcję zastępcy kierownika resortu spraw zagranicznych PKWN, a następnie dyrektora Departamentu Konsularnego MSZ; był też posłem Polski Ludowej w Oslo i Reykjavíku (1946-1948). W latach 1945–1947 zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej, gdzie był członkiem Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Wyznaniowej i Narodowościowej. Od 1948 wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim.

Uchwałą KRN z 3 stycznia 1945 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Żonaty był z Ludwiką z Potowskich. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 27 wprost, rząd 5, grób 1 i 2)[3].

Przypisy

  1. ↑ Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego Warszawa: PIW, 1989, spis absolwentów rocznika 1909 s. 335, poz. 137, we wspomnieniu Jerzego Zagórskiego s. 165. oraz wymieniony jako wiceprezes klubu wychowanków Gimnazjum „Unia” s. 287.
  2. ↑ Lista osób odznaczonych M.P. z 1945 r. nr 5, poz.   Lista osób odznaczonych
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: SOBOLEWSCY i DZIERŻYKRAY-ROGALSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-05-28].

Bibliografia

  • Henryk Wosiński: Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944-1968, Warszawa 1969
  • Tadeusz Oracki: Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Instytut Wydawniczy „Pax” Warszawa 1983, s. 270; s. 262 (dotyczy żony)
  • Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego, PIW Warszawa 1989

Linki zewnętrzne