Mieczysław Serwiński (chemik)

Mieczysław Serwiński

Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1918 Zakrzew
Data śmierci	30 lipca 1999
Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres	od 13 października 1985 do 3 czerwca 1989
Przynależność polityczna	poseł bezpartyjny
Odznaczenia

Grób prof. Mieczysława Serwińskiego na cmentarzu Bródnowskim

Mieczysław Serwiński (ur. 28 kwietnia 1918 w Zakrzewie, zm. 30 lipca 1999) – polski profesor zwyczajny nauk chemicznych i polityk, poseł na Sejm PRL VI, VIII i IX kadencji, doktor honoris causa Politechniki Łódzkiej, przewodniczący Rady Narodowej miasta Łodzi.

Życiorys

Syn Stanisława^[1]. W 1945 ukończył studia chemiczne na Politechnice Warszawskiej, po czym podjął pracę na Politechnice Łódzkiej. Od 1952 do 1956 był dziekanem Wydziału Biotechnologii i Nauk o Żywności. W latach 1962–1968 był prorektorem PŁ, a w latach 1968–1975 rektorem. Uzyskał w 1968 tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk chemicznych.

W 1972 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VI kadencji z okręgu Łódź-Bałuty, był posłem bezpartyjnym. Zasiadał w Komisji Górnictwa, Energetyki i Chemii oraz w Komisji Nauki i Postępu Technicznego. W 1980 i 1985 ponownie uzyskiwał mandat posła. Do Sejmu VIII kadencji dostał się z okręgu Łódź-Śródmieście, a do Sejmu IX kadencji z okręgu Łódź-Bałuty. W Sejmie VIII kadencji zasiadał w Komisji Górnictwa, Energetyki i Chemii, Komisji Nauki i Postępu Technicznego, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o Radach Narodowych i Samorządzie Terytorialnym, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy Konstytucyjnej o przedłużeniu Kadencji oraz w Komisji Oświaty, Wychowania, Nauki i Postępu Technicznego, a w Sejmie IX kadencji w Komisji Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej, Komunalnej i Mieszkaniowej, Komisji Nauki i Postępu Technicznego, Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw zmieniających przepisy dotyczące rad narodowych i samorządu terytorialnego oraz w Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o mieniu komunalnym. Jako reprezentant strony partyjno-rządowej w czasie obrad Okrągłego Stołu współprzewodniczył podzespołowi do spraw polityki mieszkaniowej.

W latach 80. przewodniczył pracom Rady Narodowej miasta Łodzi. 10 listopada 1995 otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej^[2].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (1955)^[1]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[3]
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
• liczne odznaki honorowe

Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 110I-1-23).

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
• Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 227.