Mieczysław Sokołowski (polityk)

Mieczysław Sokołowski
Data i miejsce urodzenia	6 kwietnia 1889 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	12 maja 1981 ; Londyn
	Minister spraw zagranicznych na uchodźstwie
Okres	od 7 kwietnia 1949; do 8 grudnia 1953
Poprzednik	Adam Tarnowski
Następca	Aleksander Zawisza
	Odznaczenia

Mieczysław Sokołowski (ur. 6 kwietnia 1889 w Moskwie, zm. 12 maja 1981 w Londynie) – ekonomista, działacz polityczny, minister spraw zagranicznych rządu RP na uchodźstwie (1949–1953).

Życiorys

Mieczysław Sokołowski urodził się w Moskwie 6 kwietnia 1889. Był synem Ignacego i Marii ze Stankiewiczów-Billewiczów. Ukończył gimnazjum, a następnie prawo w Moskwie. Po 1917 r. wszedł do zarządu Związku Pracowników Polaków. W tym samym roku, poznał swoją przyszła żonę, Marię, córkę Aleksieja Aleksandrowicza Łopuchina, byłego urzędnika carskiego, dyrektora Departamentu Policji, który odegrał znaczącą rolę w zdemaskowaniu Jewno Azefa jako podwójnego agenta^[1].

W 1922 r. wyjechał z Rosji na Litwę, i dalej do Warszawy. Uzyskał posadę w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, zajmując się umowami handlowymi z Niemcami i Rosją w pozycji naczelnika Departamentu Handlu.

We wrześniu 1939 ewakuowany z Polski. W 1941 powrócił do pracy w rządzie na uchodźstwie w Londynie. 10 listopada 1943 był w składzie delegacji polskiej na inauguracyjnej sesji UNRRA, był również doradcą finansowym dyrektora tej organizacji, Herberta Lehmana, jednego z założycieli Lehman Brothers. Uczestniczył też jako obserwator w konferencji Narodów Zjednoczonych w Bretton Woods.

11 sierpnia 1945 przestał pełnić funkcje w tych organach pod presją dyplomacji radzieckiej. Po powrocie do Londynu został kierownikiem wydziału spraw zagranicznych MSZ i od 7 kwietnia 1949 do grudnia 1953 stał na czele tego ministerstwa w gabinetach Tadeusza Tomaszewskiego i Romana Odzierzyńskiego. W lutym 1959 Rada Trzech powierzyła Sokołowskiemu możliwość utworzenia gabinetu według Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego, czego nie zdołał osiągnąć.

Działał również w Komitecie Obywatelskim Pomocy Uchodźcom Polskim w Wielkiej Brytanii, Stowarzyszeniu Ekonomistów Polskich w Zjednoczonym Królestwie, Instytucie Spraw Międzynarodowych i Instytucie Morskim. Związany również ze Szkołą Nauk Politycznych i Społecznych w Londynie.

Życie prywatne

Pierwsze małżeństwo z Marią Łopuchin zakończyło się rozwodem, z drugiego małżeństwa z Wandą Marią z Heinrichów miał syna i córkę.

Zmarł w Londynie, gdzie został pochowany na Chiswick Cemetery

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)^[2]^[3]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)^[4]
Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)^[5]
Order Gwiazdy Białej I klasy (Estonia, 1937)^[6]
Krzyż Wielki Orderu Feniksa (Grecja)
Komandor z Gwiazdą Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja, 1936)^[7]
Komandor z Gwiazdą Orderu Krzyża Orła (Estonia, 1935)^[8]
Komandor z Gwiazdą Orderu Chrystusa (Portugalia, 1931)^[9]
Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja)
Order Leopolda (Belgia)

Przypisy

↑ Алексей Александрович Лопухин
↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za wybitne zasługi w służbie państwowej”.
↑ Uroczyste dekoracje w Min. P. i H.. „Codzienna Gazeta Handlowa”. Nr 270, s. 2, 26 listopada 1938.
↑ M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi w służbie państwowej, a w szczególności za zasługi położone w dziedzinie polityki traktatowej”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu pracy państwowej”.
↑ Miezyslaw Sokołowski (est.). W: Teenetemärkide kavalerid [on-line]. www.president.ee. [dostęp 2021-07-24].
↑ Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 88
↑ Eesti tänab 1919-2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, s. 152–155, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).
↑ Estrangeiros com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 2015-09-27].

Bibliografia

Polski Słownik Biograficzny t. 40 s. 171.

[1] Алексей Александрович Лопухин

[2] M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za wybitne zasługi w służbie państwowej”.

[3] Uroczyste dekoracje w Min. P. i H.. „Codzienna Gazeta Handlowa”. Nr 270, s. 2, 26 listopada 1938.

[4] M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi w służbie państwowej, a w szczególności za zasługi położone w dziedzinie polityki traktatowej”.

[5] M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu pracy państwowej”.

[6] Miezyslaw Sokołowski (est.). W: Teenetemärkide kavalerid [on-line]. www.president.ee. [dostęp 2021-07-24].

[7] Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 88

[et-8] Eesti tänab 1919-2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, s. 152–155, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).

[9] Estrangeiros com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 2015-09-27].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne