Mieczysław Stępiński

Mieczysław Stępiński
major saperów major saperów
Data i miejsce urodzenia1 marca 1884
Kraków
Data i miejsce śmierci1940
Charków
Przebieg służby
Lata służby1914–1929 i 1939–1940
Siły zbrojneOrzełek II RP.svg Wojsko Polskie
JednostkiBatalion Mostowy
Departament V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych
Rejon Inżynierii i Saperów Pińsk
VI Batalion Saperów
5 Pułk Saperów
Stanowiskadowódca kompanii
kierownik Rejonu Inżynierii i Saperów
dowódca batalionu saperów
Główne wojny i bitwyI wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie)

Mieczysław Stępiński (ur. 1 marca 1884 w Krakowie, zm. w 1940 w Charkowie) – major saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Mieczysław Stępiński urodził się 1 marca 1884 roku, w Krakowie, w rodzinie Kazimierza i Marii z Jamków.

Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1921–1928 służył jako oficer w batalionie mostowym[1] oddelegowany na początku do prac w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[2], a następnie jako kierownik Rejonu Inżynierii i Saperów Pińsk w Kobryniu[3].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. W 1928 roku został dowódcą VI batalionu saperów w Krakowie[5]. 5 listopada 1928 roku otrzymał przeniesienie do 5 Okręgowego Szefostwa Saperów w Krakowie na stanowisko referenta[6]. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[7].

Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[8]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Wadowicach[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Spis oficerów na dzień 1 czerwca 1921, s. 347.
  2. Rocznik oficerski 1923 s. 894, 906.
  3. Rocznik oficerski 1924, s. 818.
  4. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 230.
  5. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 573, 592.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 344.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 219.
  9. Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 350, 945.
  10. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  11. Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Rocznik oficerski rezerw 1934.
  • Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Jędrzeja Tucholskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2003, ​ISBN 83-916663-5-2​.

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).