Mieczysław Stachowiak
 | |
 generał broni | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | I zastępca Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego |
| Odznaczenia | |
    | |
Mieczysław Andrzej Stachowiak (ur. 25 listopada 1952 w Łękach Wielkich) – generał broni Wojska Polskiego.
Życiorys
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Oskara Kolberga w Kościanie[1], Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych (1975) oraz Akademii Sztabu Generalnego (1983) i Akademii Bundeswehry w Hamburgu (1993). Służbę wojskową rozpoczął w 1971 r. W 1975 r. dowódca plutonu w 15 pułku czołgów, a w latach 1976–1980 dowodził plutonem i kompanią czołgów w 10 pułku czołgów[2]. Po ukończeniu WKDO studiował na ASG WP, którą ukończył w 1980 r. Oficer operacyjny w sztabie 10 Dywizji Pancernej, a następnie szef sztabu 10 pułku czołgów[2]. W latach 1987–1991 był dowódcą 27 pułku czołgów i 73 pułku zmechanizowanego[2]. W 1991 roku wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 5 DZ[3]. W 1993 po otrzymaniu dyplomu Akademii Dowodzenia Bundeswehry skierowany do dowództwa ŚOW[3]. Od 1996 roku dowodził 5 Dywizją Zmechanizowaną w Gubinie, a od 1997 roku 12 Szczecińską Dywizją Zmechanizowaną[4]. Wyznaczony został pod koniec 2000 roku na stanowisko dowódcy Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego, a od 2001 do 2004 dowodził 2 Korpusem Zmechanizowanym w Krakowie. Asystent szefa Sztabu Głównego WP w latach 2004–2005[4].
Został z dniem 25 maja 2007 roku wyznaczony na stanowisko I zastępcy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W okresie od 10 kwietnia do 7 maja 2010 roku, po śmierci generała Franciszka Gągora, pełnił obowiązki Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[5].
17 maja 2010 r. złożył wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej i we wrześniu 2010 r. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej[6].
Awanse
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2010)[9]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2001)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (1996)[11]
- Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej[12]
Przypisy
- ↑ Szef sztabu generalnego z „Kolberga”. koscian.net, 21 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-22].
- ↑ a b c „Pancerniak” – Gazeta 5 Dywizji Zmechanizowanej nr 7, s. 4.
- ↑ a b c „Pancerniak”, miesięcznik 5 KDZ Nr 48 (78), lipiec–sierpień 1995, s. 5.
- ↑ a b Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: 2008, s. 115.
- ↑ Faszcza 2015 ↓, s. 190.
- ↑ Kolejna dymisja: z armii odchodzi gen. Stachowiak, Edyta Żemła, Rzeczpospolita, 19-05-2010.
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 28, poz. 466
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 31, poz. 358
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 4, poz. 45
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 1, poz. 21
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 96
- ↑ Zygmunt Traczyk: Ziemia Gubińska 1939–1949…, s. 30.
Bibliografia
- Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
- Krzysztof Komorowski (red.), Kronika Wojska Polskiego 2007, Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 114–115, ISSN 1734-2317.
- „Pancerniak” – Gazeta 5 Dywizji Zmechanizowanej Nr 7 czerwca 1991 r, s. 4.
| Szef Sztabu Wojsk Polskich |
|
|---|---|
| Szefowie Sztabu Generalnego WP |
|
| Szefowie Sztabu Głównego WP |
|
| Szefowie Sztabu Naczelnego Wodza |
|
| Szefowie Sztabu Głównego Naczelnego Dowództwa WP |
|
| Szefowie Sztabu Generalnego WP |
|
Media użyte na tej stronie
Orzeł Wojsk Lądowych RP
Baretka Srebrnego Medalu Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej
Naramiennik generała broni Wojsk Lądowych RP.
Generał broni Mieczysław Stachowiak.