Mieczysław Stoor

Mieczysław Stoor (ur. 5 września 1929 w Bojanowie, zm. 5 października 1973 w Kraśniku) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

Wczesne lata

Mieczysław Stoor urodził się 5 września 1929 roku w Bojanowie koło Rawicza jako syn Stanisławy i Piotra, robotnika kolejowego. Dzieciństwo spędził w rodzinnej miejscowości, gdzie uczęszczał do szkoły, a gdy wybuchła wojna, zaczął pracę w warsztacie ślusarskim. Mając jednak w planach kontynuować naukę zapisał się do gimnazjum. W 1949 roku w Górze Śląskiej zdał maturę i rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi, wybierając wydział aktorski.

Jeszcze jako student, na początku lat 50. występował na deskach Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Tam również miał miejsce debiut teatralny artysty – wcielił się w rolę Stańczykową w Oknie w lesie 18 sierpnia 1950 roku. Dyplom uzyskał w 1953 roku i zaczął grać w rzeszowskim teatrze. Rok później przeniósł się jednak do Warszawy, licząc na doskonalenie umiejętności i przyspieszenie rozwoju kariery.^[1]

Kariera teatralna i filmowa

W latach 1952–1953 był aktorem Teatru Powszechnego w Łodzi, a w sezonie 1953/1954 Teatru Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie. W latach 1954–1973 występował na scenach warszawskich: Teatru Ludowego (1954–1955), Teatru Domu Wojska Polskiego (1955–1957), Teatru Dramatycznego (1957–1970) oraz Teatru Polskiego (1970–1973).

Był jednym ze współzałożycieli i aktorem Kabaretu „Koń”, w którym zastąpił Mieczysława Czechowicza.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Grona gniewu Johna Steinbecka w reż. Jerzego Gruzy (1957), Dramatu akt pierwszy Stefana Żeromskiego w reż. Henryka Szletyńskiego (1962), Hrabia Cagliostro Aleksieja Tołstoja w reż. Ludwika René (1963), Pożegnanie z Marią Tadeusza Borowskiego w reż. Jerzego Antczaka (1966), Pochwalone niech będą ptaki Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza (1967), Podług dawnego zwyczaju Leona Schillera w reż. Olgi Lipińskiej (1969) i Grupa Laokoona Tadeusza Różewicza w reż. Olgi Lipińskiej (1971) oraz w przedstawieniu Wakacje kata Jerzego Gierałtowskiego w reż. Zygmunta Hübnera, którego premiera odbyła się dopiero w 1991.

Na dużym ekranie zadebiutował jako Marek Kozioł w Piątce z ulicy Barskiej w 1953 roku. Zyskał sobie sympatię widzów grając licznie charakterystyczne role epizodyczne. Wystąpił w wielu filmach u czołowych polskich reżyserów, jak chociażby: Pierwszy dzień wolności (1964), Chudy i inni (1966), Brzezina (1970) czy Bolesław Śmiały (1971), a także w popularnych serialach: Czterej pancerni i pies, Stawka większa niż życie oraz Kolumbowie.

W czasie trwania kariery zagrał ponad 60 ról filmowych i telewizyjnych.

Grób Mieczysław Stoora na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie,
22 lipca 2008

Śmierć

Mieczysław Stoor zmarł w wieku 44 lat, 5 października 1973 roku na planie filmowym, podczas prac nad filmem Gniazdo w reżyserii Jana Rybkowskiego. Aktor odszedł we śnie, a przyczyną jego śmierci było zaczadzenie. Wokół zdarzenia zaczęło jednak krążyć wiele legend i plotek: twierdzono, że udusił spalinami z niewyłączonego silnika samochodowego, czy też, że zasnął z papierosem, od którego zajęła się kołdra.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 2A-11-6)^[2]. Na nagrobku wyryto jednak błędną datę urodzin i śmierci – zamiast 5 września widnieje 5 października, zamiast 5 października jest 5 listopada.

Życie prywatne

Miał żonę Barbarę. Mają syna Kamila, który był muzykiem grup Kryzys i Deuter^[3].

Filmografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Mieczysław Stoor w bazie filmpolski.pl
• Mieczysław Stoor, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Mieczysław Stoor w bazie IMDb (ang.)
• Mieczysław Stoor w bazie Filmweb