Mieczysław Targowski-Tarnawa
 porucznik taborów | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 stycznia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1917, 1920–1921, 1939–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 2 Pułk Ułanów |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
Mieczysław Józef Targowski-Tarnawa[a] (ur. 1 stycznia 1891 w Tokarni, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – porucznik taborów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Józefa Bolesława i Zofii z Prus-Skowrońskich[2]. Absolwent Szkoły Powszechnej im. św. Jana Kantego i gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. Od 1909 studiował w Wyższej Szkole Rolniczej w Wiedniu, po dwóch latach przeniósł się do Akademii Rolniczej w Dublanach. Przerwał studia i we wrześniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Dostał przydział do 3 szwadronu 2 pułku ułanów. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1916 w kawalerii[3]. We wrześniu 1917 urlopowany z wojska na wniosek austriackiego ministra obrony, zaczął gospodarować w rodzinnym majątku w Tokarni.
15 sierpnia 1920, jako ochotnik zgłosił się do Wojska Polskiego i został przydzielony do szwadronu zapasowego 6 pułku ułanów[4]. 1 lutego 1921 na wniosek MSWojsk. urlopowany z wojska na pół roku, później bezterminowo. W tym samym roku został zdemobilizowany[5]. 8 stycznia 1924 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 301. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy (od 1924 roku – kawalerii). Posiadał wówczas przydział do 11 pułku ułanów w Ciechanowie[6][7][8]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów taborów. W 1934 roku, jako oficer rezerwy taborów pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do 5 dywizjonu taborów[9].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę wzięty do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w masowej mogile w Piatichatkach. Figuruje na liście straceń, poz. 3308. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Był żonaty z Marią Graf-Skrzydłowską[4].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5488 (17 maja 1922)[11]
- Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932)[12]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
- Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)
- Srebrny Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Szwoleżerowie rokitniańscy – kawalerowie Virtuti Militari
Uwagi
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1794.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 557.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 44.
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Pierwsza lista 1921 ↓, s. 41.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 296.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 622, 702.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 661, 624.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 186, 715.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923 roku, s. 34.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Pierwsza lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Stanisław Zając, Pokój Wam, 1994
- Kazimierz Banaszek; Krystyna Wanda Roman; Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Bartłomiej Dyrcz, Zapomniane rękopisy, 2016.
- Mieczysław Józef Targowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-06].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Autor: Łukasz Łoziński, Licencja: CC BY 3.0
Zabytkowy dworek w Tokarni (ob. przedszkole), woj. małopolskie.
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).