Mieczysław Ubysz

Mieczysław Ubysz

Wik

Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1915 Ozorków
Data śmierci	6 lutego 1970
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
„Stare Miasto” „Manifest” „Ostatni Komunikat”
Odznaczenia

Grób Mieczysława Ubysza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Mieczysław Ubysz (z Ubyszów herbu Cholewa; syn Adama i Heleny z domu Niteckiej, ps. powstańczy „Wik”, ur. 28 stycznia 1915 w Ozorkowie koło Łodzi, zm. 6 lutego 1970) – polski poeta, podchorąży, spiker powstańczej radiostacji „Błyskawica”.

Życiorys

Studiował prawo i nauki społeczne na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie oraz po wojnie na Uniwersytecie Warszawskim. Studiów nie skończył. W 1938 pracował w Rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie jako spiker. Uczestnik kampanii wrześniowej, walczył jako ochotnik w obronie Warszawy. Po kapitulacji przebywał w Krakowie. W roku 1940 śmierć jego ojca, zmusiła go do przeprowadzenia się. Przeniósł się do Warszawy, gdzie wstąpił do podziemnej Armii Krajowej. Był jedną z osób współtworzących „Błyskawicę”, a także dowódcą patrolu megafonowego nr 2 Biura Informacji i Propagandy AK. Napisał wiele wierszy dotyczących powstania, najbardziej znane to „Stare Miasto”, „Manifest” i „Ostatni Komunikat”. Kontuzjowany w czasie powstania, po kapitulacji Warszawy przebywał w szpitalu jenieckim w Zeithein. Wydał w 1945 w Niemczech tomik wierszy pt. Czas wirujący a w 1946 tomik pt. Brew. Do Polski wrócił w 1947. W Polsce Ludowej, poza Antologią Polskiej Poezji Podziemnej 1939–1945 Jana Szczawieja, wiersze Ubysza nie były publikowane.

Zmarł w 1970, pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie – kwatera B22-4-12^[1].

Władysław Bartoszewski nazwał go zapomnianym poetą walczącej Warszawy.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Kubalski, "Żołnierze Walczącej Warszawy", Warszawa 1988, Instytut Prasy i Wydawnictw "NOVUM"
• Mieczysław Ubysz, "Czas wirujący", Northeim 1945, nakładem Stanisława Helnarskiego