Mieczysław Wallis

Mieczysław Wallis, pierwotnie Mieczysław Walfisz, później Wallis-Walfisz (ur. 16 czerwca 1895 w Warszawie, zm. 25 października 1975 tamże) – polski filozof i historyk sztuki.

Profesor Uniwersytetu Łódzkiego i PWST w Warszawie. Kierował Katedrą Historii Sztuki UŁ^[1]. W czasie II wojny światowej jeniec oflagu XI A i Oflagu IIC Woldenberg (dzisiejszy Dobiegniew woj. lubuskie), gdzie prowadził wykłady dla jeńców. W latach 1955–1956 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego. Autor licznych publikacji z zakresu filozofii, estetyki, sztuki i krytyki artystycznej; współpracował z redakcją Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler (Thiemego i Beckera). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A38-5-3)^[2].

Grób Mieczysława Wallisa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Wybrane publikacje

Artykuł Mieczysława Wallisa w „Wiadomościach Literackich” (1935)

• Wyraz i życie psychiczne: o rozumienie dzieł sztuki przedstawiających przedmioty psychiczne, Wilno 1939.

• Dzieje zwierciadła i jego rola w różnych dziedzinach kultury, Łódź 1956.
• Malarze i miasta, Warszawa 1961.
• Autoportret, Warszawa 1964.
• Secesja, Warszawa 1967.
• Przeżycie i wartość: pisma z estetyki i nauki o sztuce 1931–1949, Kraków 1968.

Przypisy

Bibliografia

• Wallis Mieczysław, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2014-08-15] .
• Spuścizna Mieczysława Wallisa. Katalog rękopisów PTF 04-38. Oprac. Teresa Danuta Woyciechowska. Warszawa 1997 [dostęp 2014-08-15]