Mieczysław Wiśniowski

Mieczysław Wiśniowski

podporucznik rezerwy lekarz
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1910 Poraż
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	lata. 30.-1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	6 Szpital Okręgowy
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Późniejsza praca	lekarz

Mieczysław Teofil Józef Wiśniowski (ur. 4 maja 1910 w Porażu, zm. wiosna 1940 w Charkowie) – doktor wszechnauk lekarskich, lekarz, podporucznik lekarz rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 4 maja 1910 w Porażu jako syn Michała (nauczyciel, zm. przed 1921) i Marii z domu Kruczek^[1]. Miał braci Kazimierza i Tadeusza.

W 1929 ukończył Gimnazjum Męskie w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Adam Bieniasz, Stanisław Gerstmann, Norbert Ramer, Lidia Sembratowicz, Eugeniusz Duda, Ryszard Linscheid - dwaj ostatni to także ofiary zbrodni katyńskiej)^[2]. Ukończył medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie uzyskując tytuł naukowy doktora wszechnauk lekarskich. Podczas studiów na początku lat 30. działał w Polskiej Korporacji Akademickiej „Obotritia” (w tym jako sekretarz i wiceprezes)^[3]. Jako lekarz pracował w sanockim szpitalu^[4] oraz we Lwowie.

W 1936 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Sanitarnych w Warszawie. Został mianowany do stopnia podporucznika w 1938. Otrzymał przydział do 6 Szpitala Okręgowego.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie starobielskim. 24 kwietnia 1940 został wywieziony z obozu (informację przekazał ocalały z Kozielska, Otto Bisanz)^[5][6] do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 (część zbrodni katyńskiej). Zamordowani jeńcy są pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie w Piatichatkach.

Jego żoną była Irena.

Upamiętnienie

Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 nazwisko Mieczysława Wiśniowskiego zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939-1945^[7] oraz na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum^[8].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika^[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[10].

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)

Przypisy

Bibliografia

• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 598. [dostęp 2017-02-18].
• Martyrologia Polaków na Wschodzie podczas II wojny światowej. zs3.sanok.pl. [dostęp 2014-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-27)].
• Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 65.
• Archiwum Korporacji. Mieczysław Wiśniowski. archiwumkorporacyjne.pl. [dostęp 2015-05-13].
• Mieczysław Wiśniowski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-23].