Mieczysław Windakiewicz

Mieczysław Windakiewicz

Tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1861 Drohobycz
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 1945 Rzeszów
Przebieg służby
Lata służby	1880 – 1912 1915 – 1923
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Mieczysław Windakiewicz (ur. 11 listopada 1861 w Drohobyczu, zm. 27 sierpnia 1945 w Rzeszowie) – inżynier, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 11 listopada 1861 roku w Drohobyczu, w rodzinie Wiktora, nadkontrolera telegrafu w Krakowie i Stefanii z Herbstów. Był bratem Stanisława. Ukończył szkołę realną^[1]. Po zdaniu matury z wyróżnieniem w Krakowie przez jeden rok studiował na Politechnice Wiedeńskiej. W październiku 1880 roku wstąpił do cesarskiej i królewskiej armii. Przez trzy lata studiował na Wydziale Artylerii w Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu. Tam ukończył także w 1898 roku dwuletni Wyższy Kurs Artylerii. W marcu 1904 roku zdał artyleryjski egzamin sztabowy. Przez 29 lat pełnił służbę wojskową w jednostkach artylerii ciężkiej i fortecznej, m.in. w: VI dywizjonie 2 pułku artylerii fortecznej, 11 pułku artylerii polowej oraz 1 pułku artylerii oblężniczej. Był dowódcą artylerii twierdz południowego i zachodniego Tyrolu oraz przez siedem lat pełnił funkcję dowódcy jednorocznych szkół artylerii. 23 marca 1912 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Od 22 kwietnia 1914 roku był żonaty z Marie Schwarzbeck von Marau (zm. 1940)^[1][2].

W czerwcu 1915 roku został powołany do służby czynnej i wyznaczony na dowódcę Grupy Artylerii Ciężkiej. Brał udział w kampanii serbskiej, podczas której dowodził artylerią odcinka pod Belgradem. Po zredukowaniu artylerii ciężkiej w styczniu 1916 roku został ponownie przeniesiony w stan spoczynku.

19 września 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, w stopniu pułkownika, i przydzielony do Generalnego Inspektoratu Artylerii^[3]. W październiku otrzymał przydział do powstającej Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Pełnił tam funkcję wykładowcy balistyki, a od marca 1920 roku prowadził również zajęcia z teorii strzelania. 6 lipca 1920 roku objął stanowisko dowódcy szkoły, którą pełnił do 6 sierpnia 1921 roku. Od 6 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 14 Wielkopolski pułk artylerii polowej w Poznaniu^[4][5][6]. Po przekazaniu dowództwa szkoły płk. Mikołajowi Teodorowi Majewskiemu pełnił jednocześnie funkcję kierownika szkolenia teoretycznego i wykładowcy. W latach 1922–1923 był wykładowcą w Obozie Szkół Artylerii w Toruniu.

12 sierpnia 1923 roku Prezydent RP przeniósł go w stan spoczynku z dniem 31 października 1923 roku, w stopniu tytularnego generała brygady^[7].

Będąc na emeryturze, pracował jako wykładowca balistyki na Politechnice Warszawskiej. Był autorem podręcznika „Nauka strzelania (balistyka). Podręcznik dla wykładowców w szkołach wyższych wojskowych”.

Zmarł 27 sierpnia 1945 roku w Rzeszowie. Pochowany na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie (sektor XIX-3-33)^[2].

Awanse

• podporucznik – sierpień 1883
• porucznik – kwiecień 1889
• kapitan – kwiecień 1894
• major – kwiecień 1906
• podpułkownik – kwiecień 1910
• pułkownik – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
• tytularny generał brygady – 31 października 1923

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[8][1]
• Order Palm Akademickich (23 stycznia 1922)^[1]
• Laur Francuskiej Akademii Wojennej

Przypisy

Bibliografia

• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.

Linki zewnętrzne

• Mieczysław Windakiewicz – publikacje w bibliotece Polona