Mieczysław Zajfryd
| Data i miejsce urodzenia | 12 listopada 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 31 lipca 2020 |
| Minister komunikacji | |
| Okres | od 10 września 1969 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Zastępca Stałego Przedstawiciela PRL w RWPG | |
| Okres | od 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister komunikacji | |
| Okres | od 17 grudnia 1977 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Mieczysław Zajfryd (ur. 12 listopada 1922 w Brześciu, zm. 31 lipca 2020 w Warszawie[1]) – kolejarz i ekonomista, minister komunikacji (1969–1976, 1977–1981).
Życiorys
Syn Stanisława i Doroty. W 1958 otrzymał tytuł magistra ekonomii w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. W okresie 1940–1944 zatrudniony na kolei w Brześciu jako robotnik i magazynier. W 1945 pracował w zakładach włókienniczych K. Eisert w Łodzi. Następnie od 1945 do 1952 w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowej jako dyżurny ruchu w Ozorkowie i Kutnie oraz jako naczelnik wydziału w Krakowie. W latach 1953–1965 zatrudniony w administracji centralnej Polskich Kolei Państwowych, w tym od 1958 na stanowisku dyrektora Centralnego Zarządu Ruchu Kolejowego.
W 1947 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Delegat na VI, VII i VIII Zjazd PZPR, w latach 1971–1981 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1965–1969 był podsekretarzem stanu w resorcie komunikacji, a w okresie od 10 września 1969 do 27 marca 1976 i od 17 grudnia 1977 do 31 października 1981 ministrem tegoż resortu w rządach Józefa Cyrankiewicza i Piotra Jaroszewicza, Piotra Jaroszewicza Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha, Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. W międzyczasie, w latach 1976–1977 pełnił funkcję zastępcy stałego przedstawiciela rządu Polski, w randze ministra, w Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Moskwie. Pełniąc funkcję ministra, w okresie 1978–1981 wykonywał też obowiązki dyrektora generalnego PKP[2].
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[3].
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (1953)[4]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[5]
Przypisy
- ↑ Nekrolog. wyborcza.pl. [dostęp 2020-08-05].
- ↑ Zwierzchnika działającej w latach 1978–1987 w strukturach ministerstwa Dyrekcji Generalnej PKP
- ↑ http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/mapa/mapa.php?cment=PLNCN&rzad=4&kwatera=S-IV-4&grob=6&dane=+imie=+nazwisko=zajfryd+check_nazwisko=on+check_ur=+rok=1800+miesiac=1+dzien=1+rok2=2020+miesiac2=8+dzien2=18+check_zg=+rok_zg1=1800+miesiac_zg1=1+dzien_zg1=1+rok_zg2=2020+miesiac_zg2=8+dzien_zg2=18+cmentarz=#kotwica
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1278.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450.
Bibliografia
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991, PWN Warszawa 1991, 483 s., ISBN 83-01-10386-8
- Leksykon Historii Polski, Wiedza Powszechna Warszawa 1995, 1263 s., ISBN 83-214-1042-1
- (mast): Minister od CMK, Kurier Kolejowy nr 4/3198 z 22 stycznia 2012, s. 22
- Informacje w BIP IPN
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Gen. Wojciech Jaruzelski przygotowuje się w studiu telewizyjnym do odczytania przemówienia informującego o wprowadzeniu stanu wojennego. Warszawa, 13 XII 1981
Autor: Bert Verhoeff for Anefo, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Bezoek van de Poolse premier Jaroszewicz aan het Pools oorlogskerkhof in Breda. Jaroszewicz in gesprek met o.m. kolonel Stasiak
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970