Miednica
Miednica – naczynie służące do higieny osobistej, prania lub mycia naczyń. Zazwyczaj ma kształt dużej misy, o pokroju kolistym, współcześnie także kwadratowym. Brzegi miednicy często są lekko wywinięte. Dawniej miednice były metalowe lub ceramiczne, obecnie często stosuje się tworzywa sztuczne.
W XIX wieku miednica umieszczona w specjalnym stelażu lub na stole stanowiła funkcjonalny odpowiednik współczesnej umywalki; nad miednicą często znajdowało się lustro. Urządzenie takie znajdowało się najczęściej w sypialni. Tego rodzaju miednice często były fajansowe, a w bogatych domach nawet porcelanowe czy srebrne. Często stanowiły komplet z dzbankiem na wodę i nocnikiem.
Etymologia
Pierwotna nazwa miednicy w języku polskim miedźnica ujawnia jednoznacznie jej etymologię – miednica u swego zarania była wyrabiana z miedzi.
Miednica stanowiąca komplet z dzbankiem. XVIII wiek
Kobieta myjąca się w miednicy, 1899
Umywalnia z blaszaną miednicą
Współczesna plastikowa miednica
Kobieta piorąca w miednicy, Mali
Zobacz też
- miska (mała misa)
Media użyte na tej stronie
Autor: Przykuta, Licencja: CC BY-SA 3.0
Umywalka, ekspozycja muzealna w GOK w Sierakowicach, woj. pomorskie
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Ewkaa (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
description: Miednica
author: Ewkaa
Autor: Ferdinand Reus from Arnhem, Holland, Licencja: CC BY-SA 2.0
Women at work. View from above in Djenné, Mali
The painter Andre Vincent, pere (1717-1790) Vielliard was responsible for applying the putti and bird motifs.
Die Pariserin bei ihrer Toilette; Die Toilette einer eleganten Pariserin ist ein sehr wichtiges Geschäft, das mit aller Sorgfalt und unter Widmung des gehörigen Zeitaufwandes besorgt werden will. An dem guten Willen fehlt es nie, denn die Toilette war seit jeher eine Lieblingsbeschäftigung der Pariserin und ist es bis zu dem heutigen Tag geblieben. Unsere Abbildungen lassen einige der wesentlichsten Phasen der Toilette verfolgen, von dem Augenblicke, wo die Pariserin zu ihrem Waschtisch tritt, um ihr Schönheitswerk zu beginnen, bis zu dem Schluss, den die Anlegung des Perlenhalsbandes bezeichnet. Man frage nicht, wie lange die Vollendung des Kunstwerkes gedauert, als welches die Toilette einer Pariserin sich darstellt.