Miedziany Kostur
Miedziany Kostur – wybitne żebro w opadających do Doliny Pięciu Stawów Polskich stokach Miedzianego w Tatrach Wysokich. Zaczyna się w zworniku (2227 m) położonym około 220 m na południowy zachód od najwyższego wierzchołka Miedzianego (2237 m) i biegnie w kierunku północno-zachodnim (dokładniej NNW)[1]. Jego orograficznie prawe stoki opadają do Hrubego Piargu, lewe do Brzuchatego Piargu[2]. Przedłużeniem Hrubego Piargu jest Francuski Żleb podchodzący pod siodełko tuż po północno-wschodniej stronie zwornika[3].
Górna część stoków opadających na Brzuchaty Piarg jest mało stroma i w dużym stopniu trawiasta. Najwyższa część tego stoku nosi nazwę Miedzianego Upłazu. Ma on dość spore rozmiary i jest trawiasty, ale silnie zerodowany. Stok opadający na Hruby Piarg jest stromy i skalisto-trawiasty (znajdują się tu jaskinie: Dziura w Miedzianym Kosturze I i Dziura w Miedzianym Kosturze II[4]). Miedziany Kostur opada do wysokości około 1880 m, ma więc około 300 m różnicy wzniesień. W najniższej części zakręca w kierunku północno-wschodnim, a jego przedłużeniem jest bula zwana Niedźwiedziem (1812 m)[3].
Pierwsze (prawdopodobnie) przejście granią Miedzianego Kostura: Mieczysław Szczuka latem 1924, I i II stopień w skali trudności UIAA. Pierwsze zejście: Orla Gorska, Ludwik Gorski i Witold Henryk Paryski 25 sierpnia 1936. Pierwsze przejście zimowe: Jerzy Hajdukiewicz i Jan Staszel, kwiecień 1951. Obecnie wspinaczka w masywie Miedzianego jest zakazana (obszar ochrony ścisłej)[3].
Na Miedzianym Kosturze oraz na Miedzianym Upłazie znajdują się stanowiska rzadkiego gatunku rośliny skalnicy odgiętolistnej, w Polsce występującej tylko w Tatrach i to w niewielu tylko miejscach[5].
Przypisy
- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego.
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ a b c Władysław Cywiński: Szpiglasowy Wierch – Tatry. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wyd. Górskie, 2008. ISBN 83-7104-034-2.
- ↑ Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-04-09] (pol.).
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Media użyte na tej stronie
Autor: Paweł Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wielki Staw Polski, masyw Miedzianego, Szpiglasowy Wierch i fragment Liptowskiej Grani
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 3.0
Stoki Miedzianego od strony Doliny Pięciu Stawów Polskich