Mielnica Podolska
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Rejon | |||||
Powierzchnia | 10 km² | ||||
Wysokość | 310 m n.p.m. | ||||
Populacja (2017) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy | +380 3541 | ||||
Kod pocztowy | 48752 | ||||
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||
Położenie na mapie Polski w 1939 r. | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa | |||||
Portal ![]() |
Mielnica Podolska, Mielnica (ukr. Мельниця-Подільська, Melnycia-Podilśka) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, nad Dniestrem, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie borszczowskim.
Historia
W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego (1885. T. V) miejscowość wzmiankowana jako Mielnica, miasto w powiecie borszczowskim.
1 kwietnia 1934 roku Mielnica otrzymała prawa miejskie[2]. W okresie międzywojennym była siedzibą komisariatu Straży Celnej jak również stacjonowała tu placówka Straży Celnej „Mielnica”[3], a później strażnica KOP „Mielnica”[4].
Pod okupacją niemiecką w Polsce pozbawiona praw miejskich; → gmina Mielnica.
W 1989 liczyło 3979 mieszkańców[5].
W 2013 liczyło 3700 mieszkańców[6].
Zabytki
- zamek - zdobyty w 1648 r. przez Kozaków pod wodzą Maksyma Krzywonosa.
- dwór wybudowany na przełomie XVIII i XIX w. w stylu klasycystycznym przez Jerzego Jakuba Dunina Borkowskiego[7]. Do 1906 właścicielem dóbr był Mieczysław Dunin Borkowski[8].
Ludzie
- Marjan Filipecki – nauczyciel, w 1936 mianowany kierownikiem miejscowej 7-klasowej szkoły[9].
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.65
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 25, poz. 186.
- ↑ Kalendarz z szematyzmem funkcjonariuszy Straży Celnej na rok 1927, Nakładem Zarządu Internatu imienia dra Władysława Rasińskiego dla Dzieci Funkcjonariuszy Straży Celnej, 1927, s. 256 .
- ↑ Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 315. ISBN 83-88973-58-4.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.94
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 248-250, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
- ↑ Zgon obywatela-patrioty. „Nowości Illustrowane”. Nr 46, s. 17, 17 listopada 1906.
- ↑ Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego. 1936, R. 40, nr 1-12 (str. 405) [dostęp 2018-11-12]
Linki zewnętrzne
- Mielnica, miasto, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 344 .
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Тернопольской области с 17 июля 2020 года
Герб Мельниці-Подільської — селище міського типу в Борщівському районі Тернопільської області.: Щит обрамований декоративним картушем.
Прапор Мельниці-Подільської