Miernów

Miernów

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	pińczowski
Gmina	Złota
Sołectwo	Miernów
Liczba ludności (2020)	241[1]
Strefa numeracyjna	41
Kod pocztowy	27-650[2]
Tablice rejestracyjne	TPI
SIMC	0280399[3]
Położenie na mapie gminy Złota Miernów
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Miernów
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Miernów
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego Miernów
50°20′21″N 20°35′02″E/50,339167 20,583889
Strona internetowa

Miernów – wieś sołecka^[4] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Złota^[3][5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Od 1946 r. funkcjonuje remiza Ochotniczej Straży Pożarnej.

Historia

Pochodzenie nazwy nie jest przez językoznawców dokładnie określone. Wywodzą ją od słowa mierny (słaby).
Pierwsza wzmianka pochodzi z 1470 roku (Myernów). Przynajmniej od połowy XV wieku była to wieś królewska należąca do parafii Probołowice. Opisuje ją Jan Długosz. Zapisał on iż był tu folwark królewski i karczma^[6]. Do 1795 roku była to wieś królewska^[7]. Z opisu lustracyjnego z 1564 roku wiadomo się, że we wsi mieszkało jedenastu osiadłych kmieci na pięciu i pół łana ziemi. Płacili wtedy po dwa floreny podatku rocznie. Oddawano też dla władz królewskich podatek w formie: kur, sera i jaj. We wsi była też karczma z kawałkiem ziemi. Lustratorzy zapisali ponadto, że na przejazd królewski dają owsa, jak insze wsi^[7].

Według lustracji 1661 roku, było pięciu kmieci (był to czas po „potopie” szwedzkim) płacących po 6 florenów podatku. Płacili też podatek w owsie i po kopie jaj rocznie. We wsi już nie zanotowano karczmy ani młyna (który zapewne był na początku XVII wieku). Wieś dzierżawili Stanisław Rogowski i jego żona Elżbieta. Dzierżawa była ustanowiona przez przywilej królewski z 7 IV 1653 roku wydany przez królową Ludwikę Marię.

Kolejną lustrację przeprowadzono w 1789 roku. Lustratorzy zapisali w tej wsi jest ról kmiecych 14, w których zastaliśmy gospodarzy siedemnastu. Płacili oni czynszu po 3 złote od roli, po 8 sztuk jaj i 2 korce owsa rocznie. We wsi mieszkało też czterech zagrodników, jeden chałupnik i dwóch czynszowników. Zanotowano też, że we wsi jest karczma z drzewa na węgieł budowana, słomą poszyta w tej izba szykowna z komorą.
Granice tej wsi ze Stawiszycami szlachecką, Będziakami wsią królewską, Soboszowem, Probołowicami i Pełczyskami wsiami szlacheckimi. O granic tej wsi nie masz żadnych kontrowersyi^[7].

W 1827 roku była to już wieś rządowa licząca 25 domów i 106 mieszkańców. W XIX wieku była tu szkoła początkowa^[6].

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi rodzina Tarabułów udzieliła pomocy Halinie Fiszer. W 1991 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Anieli Goldschmidt z d. Tarabuła i Leonii Tarabuła tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata^[8].

Archeologia

Na terenie Miernowa znajdują się kurhany z czasów młodszego neolitu (2600-1800 p.n.e.), w których znaleziono, podczas wykopalisk archeologicznych, naczynia pochodzące z tzw. kultury z ceramiką sznurową. Wykopaliska przeprowadziła w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku ekspedycja Zespołu Badań nad Polskim Średniowieczem UW i PW, kierowana przez Andrzeja Kempistego, która badała przynależność kulturową kopców, znajdujących się w północno-wschodniej części lessów podkrakowskich, gdzie m.in. znajduje się Miernów.

Przypisy

Bibliografia

• Sołectwo Miernów: Kostrzeszyn sołectwo w gminie Złota (pol.). Portal Gminy Złota. [dostęp 2015-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-17)].Sprawdź autora:1.