Miesięcznik Literacki (1929–1931)
| Państwo | |
|---|---|
| Wydawca | |
| Tematyka | literatura |
| Pierwszy numer | 1929 |
| Ostatni numer | 1931 |
Miesięcznik Literacki – czasopismo społeczno-kulturalne, wydawane w Warszawie w latach 1929–1931, pod redakcją Aleksandra Wata, nieoficjalny organ Komunistycznej Partii Polski.
Miesięcznik nawiązywał do koncepcji radzieckiego ugrupowania Nowyj Lef i niemieckiego lewicowego nurtu ekspresjonizmu. W piśmie formułowano zasady krytyki marksistowskiej oraz problemy odbicia rzeczywistości w sztuce. Ważną rolę przyznawano literaturze faktu i reportażowi. W 1931 pismo zostało zawieszone, zaś część zespołu redakcyjnego aresztowana.
W zespole pisma znaleźli się dawni współpracownicy Dźwigni: Andrzej Stawar, Jan Hempel, Stanisław Ryszard Stande, Władysław Broniewski. Współpracownikami „Miesięcznika Literackiego” byli: Juliusz Wit, Andrzej Wolica, Henryk Drzewiecki, Leopold Lewin, Stanisław Wygodzki.[1]
Do jego tradycji nawiązywało czasopismo wydawane pod tą samą nazwą w Warszawie w latach 1966–1990[2].
Bibliografia
- Marian Stępień, Miesięcznik Literacki, w: Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, t. I, Warszawa 1984.
- Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 130. ISBN 978-83-7420-110-0.
Przypisy
- ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. I, Warszawa 1998, s. 217.
- ↑ „Miesięcznik Literacki”, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-05-01].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).