Mikławš Andricki

Mikławš Andricki
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1871 Panschwitz-Kuckau/Pančicy-Kukow, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	18 grudnia 1908 Żytawa, Cesarstwo Niemieckie
Zawód, zajęcie	duchowny, pisarz, tłumacz

Mikławš Andricki (wym. [ˈmʲikwawʃ ˈandʀʲitski]; ur. 30 maja 1871 w Panschwitz-Kuckau/Pančicach-Kukowie, zm. 18 grudnia 1908 w Żytawie, serbołużycki ksiądz katolicki, redaktor pisma Łužica, pisarz i tłumacz, tworzący w języku górnołużyckim. W latach 1896-1904 zajmował się publicystyką i beletrystyką. Przeciwstawiał się germanizacji, działał na rzecz praw narodu serbołużyckiego.

Jeden z najlepszych stylistów literatury górnołużyckiej. Autor wielu dramatów jednoaktowych. Napisał pierwszą biografię poety łużyckiego Jakuba Barta-Ćišinskiego. Przetłumaczył z języka polskiego i czeskiego dzieła takich pisarzy jak: Henryk Sienkiewicz, Jan Neruda, Alois Jirásek i innych^[1].

Zmarł na gruźlicę. Był starszym bratem serbołużyckiego działacza społecznego Jana Andrickiego i stryjem katolickiego błogosławionego Alojsa Andrickiego.^[1]

Ważniejsze utwory

• Pola stareje maćerje (1894)
• Listy z Prahi z lět 1886 do 1895
• Koło serbskich spisowaćelow (1900)
• Jakub Ćišinski (1906)
• Gero (1906)
• Boži woheń a druhe wobrazki (1937)
• Hana Rafeltowa a druhe powědančka (1962)
• Zrudoba to běše a nadźija (1988)^[2]

Przypisy