Mike Brown (rugbysta)

Mike Brown

Pełne imię i nazwisko	Michael Noel Brown
Data i miejsce urodzenia	4 września 1985 Southampton, Wielka Brytania
Wzrost	183 cm[1]
Masa ciała	89 kg[1]
Rugby union
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Zespół 1993–1998 Salisbury R.F.C. 1998–2001 Melksham R.F.C. 2002–2005 Harlequins
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2005– Harlequins 163 (254)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2006  Anglia U-21 2007–2011 England Saxons 7 (15) 2007–  Anglia 38 (30)
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 6 września 2015 r. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 9 września 2015 r.
Strona internetowa

Brown przedzierający się przez obrońców Scarlets (2013)

Brown w trakcie meczu z Saracens (2013)

Mike Brown (ur. 4 września 1985 r. w Southampton^[1][2][3]) – angielski rugbysta występujący na pozycji obrońcy, reprezentant kraju, uczestnik Pucharu Świata.

Jego grę cechuje zdolność do przełamywania szarż przeciwnika i umiejętność bezpiecznego łapania wysoko zawieszonych piłek^[2].

Młodość

Mike grę w rugby rozpoczął w wieku ośmiu lat^[2] w miejscowym klubie Salisbury R.F.C.^[4], zaś po kilku latach przeniósł się do Melksham R.F.C., gdzie rozpoczął treningi w grupie do lat 13^[5]. W 2002 roku trafił do akademii podlondyńskiego klubu Harlequin F.C., gdzie wkrótce przebił się do pierwszego składu zespołu młodzieżowego^[2].

Na poszczególnych poziomach wiekowych reprezentował też regiony: Dorset & Wiltshire (od U-14 do U-18), South West (U-18) i Hampshire (U-20)^[2].

Brown uczęszczał do Wyvern College w Salisbury, a następnie do Peter Symonds College w Winchesterze^[1].

Kariera klubowa

W październiku 2005 roku 20-letni wówczas obrońca zadebiutował w pierwszej drużynie Harlequins w meczu z Doncaster Knights, dodatkowo podkreślając swój występ zdobytym przyłożeniem. Sezon 2005/2006 Brown zakończył z wynikiem siedmiu przyłożeń w 13 spotkaniach, co przyniosło mu tytuł klubowego „młodego zawodnika roku”. Wysoką formę – i miejsce w podstawowym składzie – utrzymał również w kolejnym sezonie, dzięki czemu został uznany „zawodnikiem roku”^[2]. Rok później rozgrywając 30 z 32 meczów Premiership, spędził na boisku więcej czasu niż jakikolwiek inny gracz^[2].

Pierwsze trofeum na arenie europejskiej Brown zdobył w maju 2011 roku, kiedy to Quins pokonali w finale European Challenge Cup Stade Français 19:18. W sezonie 2010/2011 został również wybrany przez klubowych kolegów najlepszym graczem w drużynie (ang. players’ player of the season)^[2]. Sezon 2011/2012 to raz jeszcze pokaz wysokiej formy obrońcy Harlequins – jednego z filarów drużyny, która zdobyła pierwszy w klubowej historii tytuł mistrza Anglii. Brown imponował formą szczególnie w pierwszej fazie sezonu, kiedy to zdobył 12 przyłożeń, w tym pięć w sześciu meczach fazy grupowej Pucharu Heinekena^[2].

Kariera reprezentacyjna

Po raz pierwszy Brown został powołany do reprezentacji narodowej w 2006 roku, do zespołu do lat 21, który zdobył Wielki Szlem podczas młodzieżowego Puchar Sześciu Narodów^[2][6]. Wystąpił też podczas Mistrzostw Świata U-21, które odbyły się w tym samym roku^[3][7].

Na początku 2007 roku Brown otrzymał powołanie do drugiej reprezentacji Anglii znanej jako England Saxons. W jej barwach rozegrał mecz z drużyną Włoch A, w którym popisał się przyłożeniem^[2][8] oraz Irlandii A^[9]. Dobre występy zaowocowały powołaniem do pierwszej drużyny na serię meczów z reprezentacją Południowej Afryki^[2][3]. Brown zadebiutował w meczu rozegranym 27 maja 2007 r. w Bloemfontein^[2][3], jednak rozegrawszy jeszcze dwa spotkania^[2], wypadł z kadry na kilka lat.

W 2011 roku ponownie został włączony w skład England Saxons – na rozgrywane równolegle do Pucharu Sześciu Narodów mecze z drugimi drużynami Włoch^[10] i Irlandii^[11]. W czerwcu wraz z reprezentacją B wziął udział w Churchill Cup, w którym Anglicy zajęli pierwsze miejsce^[12][13][14].

W 2012 roku Brown powrócił do reprezentacji Anglii na Puchar Sześciu Narodów^[15]. Z uwagi na dużą rywalizację na pozycji obrońcy (m.in. z Benem Fodenem)^[3] Brown początkowo był zmiennikiem lub występował na pozycji skrzydłowego^[2]. Pewne miejsce na pozycji nr 15 wywalczył sobie dopiero w połowie kolejnego roku^[15].

Podczas Pucharu Sześciu Narodów w 2014 roku Brown zdobył cztery przyłożenia, co było (na równi z Jonathanem Sextonem) najlepszym wynikiem w turnieju^[16]. Przyniosło mu to tytuł najlepszego zawodnika imprezy^[1][17].

W trakcie meczu z reprezentacją Włoch w ramach Pucharu Sześciu Narodów 2015 Brown po starciu z rywalem, Andreą Masim doznał wstrząśnienia mózgu^[18]. Z uwagi na wciąż nawracające objawy, Brown wznowił treningi dopiero po przeszło trzech miesiącach^[19]. Nie przeszkodziło mu to jednak w zdobyciu powołania na rozgrywany w Anglii we wrześniu i październiku 2015 roku Puchar Świata^[20][21].

Wyróżnienia

• Najlepszy zawodnik Pucharu Sześciu Narodów 2014 ^[1][17]
• Najlepszy zawodnik Premiership w sezonie 2013/2014^[1][22]
• Gracz roku 2014 w barwach reprezentacji według Rugby Players’ Association (RPA England Player of the Year 2014)^[1][23]

Linki zewnętrzne

• Statystyki na stronie English Premiership (ang.)

Przypisy