Mike Bull
| Data i miejsce urodzenia | 11 września 1946 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 184 cm | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||
_rib.PNG){kind=small} | |||||||||||||||||||
Miłe Bull, wł. Michael Anthony Bull (ur. 11 września 1946 w Belfaście[1]) – brytyjski lekkoatleta, specjalista skoku o tyczce oraz wieloboista, czterokrotny medalista igrzysk Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, dwukrotny olimpijczyk.
Życiorys
Na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach Europy reprezentował Wielką Brytanię, a na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów Irlandię Północną.
Zdobył srebrny medal w skoku o tyczce na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 w Kingston, przegrywając jedynie z Trevorem Bickle z Australii[2]. Zajął 16. miejsce w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie[3]. Na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze był 12.[4], a na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie – 8. w skoku o tyczce[5].
Zajął 13. miejsce w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1], 10. miejsce na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie[6] 7. miejsce na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[7] i również 7. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu[8].
Zwyciężył w skoku o tyczce, a także zajął 8. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1970 w Edynburgu[2]. Odpadł w kwalifikacjach na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach[9]. Zajął 6. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[10]. Odpadł w kwalifikacjach skoku o tyczce na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1].
Zwyciężył w dziesięcioboju oraz zdobył srebrny medal w skoku o tyczce na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1974 w Christchurch, przegrywając jedynie z Australijczykiem Donem Bairdem[2]. Zajął 10. miejsce w skoku o tyczce na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu[11]. Nie zaliczył żadnej wysokości na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[12].
Ostatnią dużą imprezą Bull były igrzyska Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton. Zajął tam 9. miejsce w dziesięcioboju, a w skoku o tyczce nie został sklasyfikowany (wszystkie skoki spalił)[2].
Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w skoku o tyczce w 1966, 1967, 1969, 1971 i 1972 oraz wicemistrzem w 1968, 1970 i 1973[13]. W hali był mistrzem w tej konkurencji w latach 1967–1972, 1974 i 1977, wicemistrzem w 1973 i 1975 oraz brązowym medalistą w 1966[14].
Dziesięciokrotnie poprawiał rekord Wielkiej Brytanii w tej konkurencji do wyniku 5,25 m, uzyskanego 22 września 1973 w Londynie[15]. Był to również najlepszy wynik w jego karierze[16].
W 2012 został mianowany oficerem Orderu Imperium Brytyjskiego IV klasy (OBE)[17].
Przypisy
- ↑ a b c Mike Bull, olympedia.org [dostęp 2020-09-13] (ang.).
- ↑ a b c d Michael Anthony Bull, thecgf.com [dostęp 2020-09-13] (ang.).
- ↑ European Athletics Championships – Budapest 1966, European Athletics [dostęp 2020-09-13] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Prague 1967, European Athletics [dostęp 2021-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-24] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Madrid 1968, European Athletics [dostęp 2021-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-11] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Belgrade 1969, European Athletics [dostęp 2021-05-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-12] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 532 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 415 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 540 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 425 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 435 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 548 [dostęp 2020-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ AAA Championships (Men), GBRAthletics [dostęp 2020-09-13] (ang.).
- ↑ AAA Indoor Championships (Men), GBRAthletics [dostęp 2020-09-13] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 105. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Michael Bull, Track and Field Statistics [dostęp 2020-09-13] (ang.).
- ↑ Queen’s birthday honours list 2012: OBE. „The Guardian”, 2012-01-16.
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
.svg)
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
.svg){kind=link}