Mike May

Michael G. May (ur. 1954) – amerykański przedsiębiorca i sportowiec, który stracił wzrok w wyniku eksplozji chemicznej w wieku 3 lat, ale odzyskał częściowo widzenie w 2000, w wieku 46 lat, po przeszczepie rogówki i pionierskim przeszczepie komórek macierzystych wykonanym przez okulistę z San Francisco Daniela Goodmana.

Życiorys

Wybuch zniszczył jego lewe oko i zranił rogówkę prawego, jednak brak wzroku nie przeszkodził mu w karierze. W dzieciństwie i na studiach grał w piłkę. Ukończył studia magisterskie (Master of Science) w zakresie stosunków międzynarodowych na Johns Hopkins University w Baltimore w stanie Maryland. Pracował dla Central Intelligence Agency jako analityk ryzyka politycznego, dla Bank of California przy automatyzacji przelewów elektronicznych i bankomatach[1]. W 1999 w Davis w stanie Kalifornia założył Sendero Group[2], firmę zatrudniającą wielu pracowników niewidomych lub z wadą wzroku. Sendero przyczyniła się do poprawy jakości ich życia, tworząc pierwszy GPS dla osób z wadami wzroku. Technologia ta otrzymała Consumer Electronics Show „New Innovations Award” w 2004.

Jednym z osiągnięć Maya był rekord zjazdu na nartach osoby całkowicie niewidomej (przy prędkości 105 km/h). Brał udział w Zimowych Igrzyskach Paraolimpijskich w 1984, zdobywając brązowe medale w biegu zjazdowym, slalomie gigancie oraz technice dowolnej[3]. Ma żonę Jennifer i dwóch synów, Carsona i Wyndhama.

W 1999 w St. Mary’s Hospital w San Francisco chirurg Daniel Goodman wkropił komórki macierzyste do prawego oka Mike’a Maya (lewe było zbyt zniszczone i nie nadawało się do naprawy). Komórki zastąpiły tkankę bliznową i odbudowały powierzchnię oka, przygotowując je do przeszczepu rogówki. 7 marca 2000 po zdjęciu bandaży Mike May po raz pierwszy zobaczył swoją żonę, dzieci oraz pierwszy raz od czasów dzieciństwa, siebie samego[1].

Po operacji Mike May nie nauczył się intuicyjnego rozumienia głębi widzenia. Kiedy ludzie oddalają się od niego, widzi ich jako zmniejszające się postacie. Ma też problemy z odróżnieniem twarzy męskiej od kobiecej, oraz odczytywaniem emocji z twarzy nieznajomych osób[1][4].

W 2006 dziennikarz Robert Kurson napisał książkę o Mayu, Crashing Through, będącą rozwinięciem artykułu napisanego dla Esquire[5], obecnie będącą w trakcie adaptacji do filmu dokumentalnego[6]. Książka Crashing Through została wydana 15 maja 2007.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Michael Abrams: Sight Unseen. [dostęp 2010-03-07].
  2. ↑ Homepage of Sendero Group.
  3. ↑ Athlete Search Results. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski, 2008. [dostęp 2008-11-02].
  4. ↑ Vision Seekers. Science News, 2003-11-22. [dostęp 2010-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-18)].
  5. ↑ Robert Kurson: Into the Light. Esquire, 1 czerwca 2005. [dostęp 2010-03-07].
  6. ↑ Tatiana Siegel: Rubin brightens Fox 2000 ‘Light’. Hollywood Reporter, 15 maja 2006. [dostęp 2010-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-20)].

Bibliografia

  • Crashing Through: The Extraordinary True Story of the Man Who Dared to See, Robert Kurson, wyd. Random House Trade Paperbacks; Reprint edition (August 19, 2008), 320 stron, ISBN 0-8129-7368-2, ISBN 978-0-8129-7368-6 (ang.)

Linki zewnętrzne