Mikołajów

Mikołajów
Миколаїв
Ilustracja
Dom Naczelnego Wodza Floty Czarnomorskiej, obecnie muzeum budowy statków i floty
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 mikołajowski

Data założenia

1788[1]

Prawa miejskie

1789[1]

Burmistrz

Aleksandr Sienkiewicz

Powierzchnia

259,8 km²

Wysokość

53 m n.p.m.

Populacja
• liczba ludności


470 011
(1 stycznia 2022)

Nr kierunkowy

+380 512

Kod pocztowy

54000

Tablice rejestracyjne

BE

Podział miasta

4 rejony

Położenie na mapie obwodu mikołajowskiego
Mapa konturowa obwodu mikołajowskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Mikołajów”
Położenie na mapie Ukrainy
Ziemia46°58′N 32°00′E/46,966667 32,000000
Strona internetowa
Portal Ukraina
Mikołajowskie Muzeum Okrętów i Floty

Mikołajów (ukr. Миколаїв, Mykołajiw; ros. Николаев, Nikołajew) – miasto w południowej części Ukrainy, ważny port i ośrodek przemysłu stoczniowego, położone nad Bohem niedaleko jego ujścia do Morza Czarnego, nieco na północ od miasta do Bohu wpada rzeka Inguł. Stolica obwodu mikołajowskiego. Na początku 2020 roku, z liczbą mieszkańców wynoszącą około 480 tys., Mikołajów zajmował dziewiąte miejsce wśród najludniejszych ukraińskich miast.

Historia

W 1399 r. w południowej części współczesnego miasta — Wytowce, wielki książę litewski Witold wybudował tu zamek (twierdzę) Wytowce i urząd celny do kontroli handlu z Tatarami krymskimi.

Założony przez Rosjan w 1789 r. jako twierdza. Od tego czasu aż do rozpadu ZSRR znany był pod swoją rosyjską nazwą Nikołajew (Николаев). W 1788 początek portu rzecznego i budowa pierwszych doków, potem port morski. Od 1802 stolica guberni. W XIX i XX wieku główna baza floty rosyjskiej, a potem radzieckiej na Morzu Czarnym.

Współczesny Mikołajów rozwinął się dzięki przemysłowi stoczniowemu. Początkowo był budowany jako stocznia. W XIX wieku Mikołajów był centrum przemysłu stoczniowego na Morzu Czarnym, a także centrum zarządzania Flotą Czarnomorską Imperium Rosyjskiego.

Od 1920 r. w Ukraińskiej SRR, od 1937 stolica obwodu. W latach 1941–1944 pod okupacją niemiecką.

Od 1991 r. należy do Ukrainy.

Do 1991 r. Mikołajów był najważniejszym ośrodkiem budowy nawodnych okrętów wojennych w Związku Radzieckim. Tu właśnie zbudowano wszystkie radzieckie lotniskowce. Znajdują się tam stocznie Czarnomorska (dawniej im. A. Marty) i Mikołajowska (dawniej im. 61 komunardów).

Od marca 2022 Miasto-bohater Ukrainy[2].

Demografia

Kościół św. Józefa (rzymskokatolicki)

Skład narodowościowy miasta na podstawie danych ze spisów powszechnych Imperium Rosyjskiego i Związku Radzieckiego:

  1. Rosjanie: 61 023 (66,32%)
  2. Żydzi: 17 949 (19,51%)
  3. Ukraińcy: 7780 (8,46%)
  4. Polacy: 2612 (2,84%)
  5. Niemcy: 813 (0,88%)
  6. Tatarzy: 595 (0,65%)
  7. Grecy: 214 (0,23%)
  8. Białorusini: 191 (0,21%)
  9. Ormianie: 108 (0,12%)
  10. Francuzi: 93 (0,1%)
  1. Rosjanie: 46 726 (44,62%)
  2. Ukraińcy: 31 362 (29,95%)
  3. Żydzi: 21 786 (20,8%)
  4. Polacy: 1783 (1,7%)
  5. Niemcy: 1167 (1,11%)
  6. Białorusini: 293 (0,28%)
  7. Bułgarzy: 229 (0,22%)
  8. Karaimi: 225 (0,21%)
  9. Ormianie: 204 (0,19%)
  10. Łotysze: 199 (0,19%)
  1. Ukraińcy: 82 824 (49,69%)
  2. Rosjanie: 51 614 (30,96%)
  3. Żydzi: 25 280 (15,17%)
  4. Niemcy: 1549 (0,93%)
  5. Białorusini: 1161 (0,7%)
  6. Bułgarzy: 926 (0,56%)

W 1989 r. liczyło 502 776 mieszkańców[6].

Gospodarka

W mieście rozwinął się przemysł stoczniowy, maszynowy, skórzano-obuwniczy, włókienniczy, spożywczy, kosmetyczny oraz materiałów budowlanych[7].

Religia

Mikołajów jest od 1992 r. siedzibą eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[8].

W mieście czynnych jest dziewiętnaście cerkwi, z których najważniejszą jest katedralny sobór Narodzenia Matki Bożej[9].

Miasta partnerskie

Zobacz też

  • Synagoga chasydów z Chabad-Lubawicz w Mikołajowie

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie