Mikołaj (Dobronrawow)

Święty
Mikołaj
Николай
święty biskup nowomęczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia21 listopada 1861
Ignatowka
Data i miejsce śmierci10 grudnia 1937
poligon Butowo
Czczony przezRosyjski Kościół Prawosławny
Kanonizacja2000
Moskwa
przez Rosyjski Kościół Prawosławny
Wspomnienie27 grudnia, 29 stycznia
Sukcesja apostolska
Data konsekracji31 lipca 1921

Mikołaj, imię świeckie Nikołaj Pawłowicz Dobronrawow (ur. 21 listopada 1861 w Ignatowce, zm. 10 grudnia 1937 na poligonie Butowo) – rosyjski biskup prawosławny, nowomęczennik.

Życiorys

Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego. W 1881 ukończył moskiewskie seminarium duchowne, zaś w 1885 uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych w Moskiewskiej Akademii Duchownej. Rok później obronił dysertację magisterską poświęconą Księdze Joela. Od momentu ukończenia Akademii był wykładowcą Wifańskiego Seminarium Duchownego. Przed 1889 ożenił się[1], po czym przyjął święcenia kapłańskie i w wymienionym roku był już jednym z duchownych parafii przy soborze katedralnym w Permie. W 1891 został rektorem seminarium duchownego w Permie i otrzymał godność protoprezbitera.

Od 1892 do 1918 służył w różnych parafiach w Moskwie oraz prowadził pracę dydaktyczną (nauka religii) w różnych szkołach gimnazjalnych i Aleksandrowskiej Szkole Wojskowej[1]. Był członkiem Rady Przedsoborowej, przygotowującej Sobór Lokalny Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, po czym brał aktywny udział w jego obradach. Występował przeciwko restauracji Patriarchatu Moskiewskiego. W 1918 został proboszczem cerkwi Wszystkich Świętych w Moskwie przy placu Warwarskim. W tym samym roku zmarła jego żona. W sierpniu tego samego roku został uwięziony przez Czeka na podstawie nakazu przeszukania cerkwi. Do 1919 był uwięziony w więzieniu na Butyrkach, chociaż nie postawiono mu zarzutów karnych.

31 lipca 1921 miała miejsce jego chirotonia na biskupa zwienigorodzkiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. Dwa lata później powierzono mu zarząd eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej. W 1925 został aresztowany w Moskwie razem z grupą innych hierarchów kościelnych na czele z metropolitą krutickim, locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego Piotrem (Polańskim). Był przetrzymywany w więzieniu na Łubiance, a następnie skazany na trzyletnią zsyłkę do Kraju Turuchańskiego. Na zesłaniu przebywał razem z biskupami głuchowskim Damaskinem i czystopolskim Joazafem[2].

Autor szeregu artykułów na tematy teologiczne, przeciwnik Żywej Cerkwi, prowadził surowy, ascetyczny tryb życia[1].

Aresztowany ponownie 27 października 1937, 7 grudnia tego samego roku został skazany na śmierć przez rozstrzelanie za „prowadzenie agitacji kontrrewolucyjnej” oraz „uczestnictwo w kontrrewolucyjnej organizacji monarchistycznej”. Został stracony w masowej egzekucji na poligonie Butowo i tam pochowany.

30 czerwca 1989 został w pełni zrehabilitowany. W 2000 Rosyjski Kościół Prawosławny zaliczył go do Soboru Świętych Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich.

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Николай (Добронравов).jpg
Николай Добронравов, архиепископ Владимирский и Суздальский.