Mikołaj (Mandić)

Mikołaj
Petar Mandić
Metropolita Dabaru i Bośni
Kraj działania

Bośnia i Hercegowina

Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1840
Gornji Gračac

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1907
Opatija

Metropolita zwornicko-tuzlański
Okres sprawowania

1892–1896

Metropolita Dabaru i Bośni
Okres sprawowania

1896–1907

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Inkardynacja

Metropolia Dabaru i Bośni

Śluby zakonne

13 maja 1891

Diakonat

15 sierpnia 1863

Prezbiterat

18 grudnia 1863

Nominacja biskupia

14 maja 1892

Chirotonia biskupia

12 lipca 1892

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 lipca 1892

Miejscowość

Tuzla

Konsekrator

Jerzy (Nikolajević)

Współkonsekratorzy

Serafin (Perović), Miron (Nikolić)

Mikołaj, imię świeckie Petar Mandić (ur. 5 sierpnia 1840 w Gornjim Gračacu, zm. 2 sierpnia 1907 w Opatii) − serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Syn kapłana prawosławnego Nikoli Mandicia i jego małżonki Sofiji. Edukację podstawową uzyskał w szkołach niemieckich, zaś wykształcenie teologiczne – w seminarium duchownym w Plaškach. Święcenia diakońskie przyjął 15 grudnia 1863 z rąk metropolity górnokarłowickiego Piotra. Ten sam duchowny wyświęcił go 18 grudnia tego samego roku na kapłana. Ks. Mandić był początkowo wikariuszem, a następnie proboszczem parafii w Plaškach i wykładowcą w miejscowym seminarium duchownym. W 1879 otrzymał godność protoprezbitera, w tym też roku został dziekanem[1].

13 maja 1891, po śmierci małżonki, złożył wieczyste śluby mnisze. Jeszcze w tym samym roku został przełożonym monasteru Gomirje. 14 maja 1892 Święty Synod Patriarchatu Konstantynopolitańskiego nominował go na metropolitę zwornicko-tuzlańskiego. Jego chirotonia biskupia miała miejsce 12 lipca 1892 w Tuzli[1].

Jako ordynariusz eparchii zwornicko-tuzlańskiej wzniósł szereg nowych cerkwi i domów parafialnych, organizował druk książek serbskich, podniósł poziom wykształcenia i życia duchowego kapłanów. W 1896 został przeniesiony na katedrę Dabaru i Bośni, z siedzibą w Sarajewie. Jako metropolita Dabaru i Bośni bronił autonomii serbskich instytucji kościelnych i edukacyjnych w Bośni. Na urzędzie pozostał do śmierci w 1907. Został pochowany na cmentarzu w dzielnicy Koševo. Po jego zniszczeniu szczątki metropolity przeniesiono do soboru katedralnego w Sarajewie[1].

Był wujem Nikoli Tesli[2].

Przypisy

  1. a b c biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, s.374.
  2. 150 godina od rođenja Nikole Tesle