Mikołaj Byczkowski

Mikołaj Byczkowski

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1887 Warszawa
Data i miejsce śmierci	9–11 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1905–1935
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Ostrów Wlkp.
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Mikołaj Byczkowski (ur. 18 marca 1887 w Warszawie, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w Warszawie, w rodzinie Wincentego i Heleny z Welimanów^[1][2]. W 1905, po ukończeniu gimnazjum realnego w Warszawie, wstąpił do armii rosyjskiej^[1] i został wcielony do 170 Mołodeczańskiego Pułku Piechoty w Wilnie, należącego 43 Dywizji Piechoty^[2].

W maju 1925 został przeniesiony do 32 Pułku Piechoty w Modlinie na stanowisko kwatermistrza^[3]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 34. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W maju tego roku został przesunięty na stanowisko dowódcy III baonu^[5]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów z równoczesnym przydziałem na stanowisko oficera placu w Tarnowie^[6][7]. W marcu 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Ostrów Wielkopolski na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta^[8]. W marcu 1932 został zatwierdzony na stanowisku komendanta^[9][10]. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku^[11].

22 września 1939 w miejscowości Werba dostał się do sowieckiej niewoli. W październiku tego roku przebywał w obozie jeńców w Putywlu, a od listopada 1939 w obozie Kozielsku. Między 7 a 9 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku. Między 9 a 11 kwietnia tego roku zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany^[12]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika^[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[14]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”^[15]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Order Świętego Stanisława 3. klasy^[2]
• Order Świętej Anny 3. klasy^[2]

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• Zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182.