Mikołaj II opawski

Mikołaj II opawski
ilustracja
Wizerunek herbu
Herb Mikołaja II według Herbarza Geldrii
książę opawski
Okres

od 1318
do 1337

Poprzednik

wydzielenie księstwa z królestwa czeskiego

Następca

połączenie księstwa z księstwem raciborskim

książę opawsko-raciborski
Okres

od 1337
do 1365

Poprzednik

połączenie księstw

Następca

Jan I raciborski

książę prudnicki
Okres

od 1318
do 1336

Poprzednik

wydzielenie księstwa z królestwa czeskiego

Następca

Bolesław Pierworodny

książę prudnicki
ponownie
Okres

od 1361
do 1365

Poprzednik

Bolesław Pierworodny

Następca

Bolesław II niemodliński
Wacław niemodliński
Henryk I niemodliński

Dane biograficzne
Dynastia

Przemyślidzi

Data urodzenia

ok. 1288

Data śmierci

8 grudnia 1365

Ojciec

Mikołaj I opawski

Matka

Adelajda

Rodzeństwo

Wacław Przemyślida
Jan

Małżeństwo

Anna raciborska
od 1318
do ok. 1340

Dzieci

Jan I raciborski
Eufemia
Elżbieta
Małgorzata opawska

Małżeństwo

Jadwiga
od ok. 1358
do 1359

Dzieci

Mikołaj III opawski

Małżeństwo

Juta
od ok. 1360
do 1365

Dzieci

Wacław
Przemek I opawski
Anna

Mikołaj II opawski (Przemyślida) (ur. ok. 1288, zm. 8 grudnia 1365) – od 1318 książę opawski, od 1337 raciborski, 1318-1336 i od 1361 prudnicki[1][2].

Mikołaj II był najstarszym synem księcia Mikołaja I pochodzącego z bocznej linii dynastii Przemyślidów i Adelajdy, siostrzenicy króla Niemiec Rudolfa Habsburga lub Justyny Habsburżanki.

W roku 1312 Mikołaj II uczestniczył w buncie na Morawach przeciwko władzy Jana Luksemburskiego. Wkrótce jednak zdecydował się na lojalizm i stał się bliskim doradcą króla w sprawach Śląska, dzięki czemu otrzymał w 1318, jako dziedziczne lenno, Śląsk Opawski z miastami Opawą, Głubczycami, Bruntalem i Karniowem.

Dobra współpraca z suwerenem zaowocowała w 1337, kiedy bezpotomnie zmarł szwagier Mikołaja książę raciborski Leszek – Jan Luksemburski zdecydował się wtedy przekazać opróżnione lenno właśnie księciu opawskiemu. Czasowo Mikołaj musiał jedynie oddać okręg prudnicki innemu pretendentowi do spadku Bolkowi niemodlińskiemu. Współpracując z miejscową elitą raciborską pozostawił w swoim otoczeniu doradców zmarłego Leszka. Otaczał szczególną opieką klasztor dominikanek św. Ducha w Raciborzu i dominikanów św. Wacława w Opawie. W 1358 aktywnie włączył się w przyjęcie chrztu przez książąt litewskich[3]. Z czasów panowania Mikołaja II, pochodzą pierwsze wzmianki o wielu miejscowościach na ziemi raciborskiej i opawskiej, m.in. o Kileszowicach. Ziemia prudnicka wróciła zresztą do Mikołaja w 1361 dzięki małżeństwu z księżniczką niemodlińską.

Mikołaj przez cały okres po 1318 utrzymywał bliskie kontakty z dworem czeskim, ściśle współpracując najpierw z królem Janem, potem z Karolem IV. Wielokrotnie przez Luksemburgów był posyłany w misjach dyplomatycznych do Polski, na Litwę, Niemiec, czy Rzymu.

Mikołaj II był trzykrotnie żonaty. Pierwszą żoną była poślubiona ok. 1318 Anna raciborska (zm. ok. 1340), z którą doczekał się sześciorga potomstwa (byli to Jan, Eufemia wydana za Siemowita III mazowieckiego, Elżbieta dominikanka w Raciborzu, Anna wydana za Burcharda, hr. Hardeck, wreszcie Małgorzata opawska, późniejsza żona margrabiego morawskiego z rodu Luksemburgów Jana Henryka). Po raz drugi Mikołaj ożenił się ok. 1358 z Jadwigą (zm. 1359), córką Konrada I oleśnickiego, z którą miał jednego syna (był to Mikołaj III). Wreszcie po raz trzeci książę opawski ożenił się ok. 1360, tym razem z Jutą (zm. 1379), córką Bolesława niemodlińskiego. Dzięki trzeciemu małżeństwu władca doczekał się dwóch synów i córki (byli to: Wacław, Przemek i Anna, wydana za Piotra ze Szternberka).

Mikołaj II opawski zmarł 8 grudnia 1365 i zapewne został pochowany w którymś z kościołów opawskich.

Przypisy

  1. Paweł Gołdyn, Miasta polskie w średniowieczu i czasach nowożytnych, Kraków 2008, ISBN 978-83-61033-17-2 [dostęp 2020-01-08].
  2. Przemyślidzi linia morawsko-śląska. Książęta opawscy, raciborscy, karniowscy, rybniccy i głubczyccy, www.s1354735-90700.home-whs.pl [dostęp 2020-01-08].
  3. Martin Čapský: Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu. Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, 2011, s. 122. ISBN 978-83-60470-41-1.

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references
Mikulas2 1318.jpg
Sigil of Nicholas II of Opava