Mikołaj IV (papież)
| Girolamus Masci | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 września 1227 | |
| Data i miejsce śmierci | 4 kwietnia 1292 | |
| Papież | ||
| Okres sprawowania | 1288-1292 | |
| Generał zakonu franciszkanów | ||
| Okres sprawowania | 1274–1279 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia | 12 kwietnia 1281 | |
| Sakra biskupia | 1281 (?) | |
| Kreacja kardynalska | 12 marca 1278 | |
| Kościół tytularny | Santa Pudenziana (1279) | |
| Pontyfikat | 22 lutego 1288 | |
Mikołaj IV (łac. Nicolaus IV, właśc. Girolamo Masci OFM; ur. 30 września 1227 w Lisciano, zm. 4 kwietnia 1292 w Rzymie[1]) – franciszkanin, papież, w okresie od 22 lutego 1288 do 4 kwietnia 1292[2].
Życiorys
Wczesne życie
Mikołaj IV urodził się w grodzie Lisciano w Ascoli Piceno, w zachodniej prowincji Marche[1]. W roku 1272 pełnił funkcję legata papieskiego w Grecji, gdzie udał się, aby zaprosić delegację tamtejszego kościoła prawosławnego do wzięcia udziału w XIV Soborze Powszechnym[1]. W roku 1274 zastąpił Bonawenturę z Bagnoregio, będąc wybranym przez minorytów na ósmego następcę św. Franciszka z Asyżu – generałem franciszkanów[1]. Cztery lata później został mianowany przez Mikołaja III kardynałem prezbiterem[2] Santa Pudenziana. Papież Marcin IV w 1281 mianował go biskupem diecezji suburbikarnej Palestrina[2].
W czasie konklawe, rozpoczętego w 1287 i trwającego jedenaście miesięcy, kilku kardynałów zmarło, a kilku innych znacznie podupadło na zdrowiu[2]. Girolamo Masci został wybrany na Stolicę Piotrową 15 lutego 1288, lecz odmówił przyjęcia godności; jednak kardynałowie odrzucili jego odmowę i wybrali go ponownie 22 lutego[1].
Pontyfikat
Zaraz po wyborze mianował się dożywotnim senatorem[1]. Pomimo pobożności i zrównoważenia, wykazywał dużą usłużność wobec arystokratycznego rodu Colonnów, m.in. mianując Giovanniego Colonnę, jedynym senatorem[1]. 8 sierpnia 1288 ogłosił wyprawę krzyżową przeciwko Władysławowi Kumanowi.
Naglącym zadaniem było rozstrzygnięcie ciągnącego się sporu o Sycylię, utraconą przez Andegawenów, po nieszporach sycylijskich[1]. 29 maja 1289 Mikołaj IV koronował Karola Kulawego, syna Karola I Andegaweńskiego na króla Sycylii i Jerozolimy (warunkiem koronacji było uznanie przez Karola zwierzchnictwa papieskiego)[1]. W lutym 1291 zawarł traktat z Alfonsem III Liberalnym (uwalniając go od ekskomuniki) i Filipem IV Pięknym, dotyczący odebrania Sycylii z rąk Jakuba II Sprawiedliwego[1]. Jednak 18 czerwca 1291 roku Alfons III zmarł i Jakub II został królem i Sycylii, i Aragonii, jego brat Fryderyk II został wiceregentem wyspy[1]. W 1289 roku papież zawarł konkordat z portugalskim królem Dionizym I.
W Wielkanoc 1288 r. spotkał się z Bar Saumą, nestoriańskim mnichem i posłem władcy Ilchanatu, który próbował nawiązać przymierze z chrześcijańską Europą przeciwko muzułmanom w walce o panowanie na Bliskim Wschodzie. Jednocześnie Bar Sauma przekazał papieżowi informacje o życiu chrześcijan w Azji, a szczególnie wśród Mongołów i Chińczyków[3].
Utrata Akki w 1291 sprowokowała chęć zwołania krucjaty[2]. Mikołaj IV wysyłał franciszkańskich misjonarzy na Bałkany i Bliski Wschód[1]. Wysłał także pierwszego misjonarza do Chin – Jana z Montecorvino, który został później mianowany arcybiskupem Pekinu[2].
Jego konstytucja z 18 lipca 1289 zagwarantowała połowę przychodów Kurii Rzymskiej kolegium kardynalskiemu[1]. Dokument pochodzący z okresu panowania Mikołaja IV Taxatio Ecclesiastica Angliae et Walliae Auctoritate (1291-1292), dotyczący zbiórki daniny kościelnej na Wyspach Brytyjskich, jest ważnym źródłem informacji dla historyków zajmujących się dziejami średniowiecznej Anglii i Walii.
Za pontyfikatu Mikołaja IV ozdobiono mozaikami rzymskie bazyliki: Santa Maria Maggiore oraz św. Jana na Lateranie[2]. Papież Mikołaj IV zmarł w pałacu apostolskim obok rzymskiej bazyliki Santa Maria Maggiore, który został wybudowany na jego własne życzenie[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 286-288. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e f g Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 104-105. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ Joseph Cummins, Największe zagadki historii – nieznane wydarzenia, Katarzyna Ciarcińska (tłum.), Warszawa: Bellona, 2009, s. 56, ISBN 978-83-11-11457-9, OCLC 316514805.
Bibliografia
- Michał Gryczyński: Leksykon papieży. Katowice: Książnica, 2007, s. 198-199. ISBN 978-83-7132-964-7.
- Pope Nicholas IV (ang.). Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-01-01].
- Portal Katolicyzm
- Kategoria Papieże
| Początki |
|
|---|---|
| Święci i błogosławieni rodziny franciszkańskiej |
|
| Wybitni uczeni franciszkańscy | |
| Papieże |
|
| Działalność, instytucje, siedziby | |
| Zakon franciszkański |
|
Media użyte na tej stronie
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys
Górną częścią najstarsze Portret Franciszek z Asyżu, ścienne malowidła w Sacro Speco w Subiaco.
Autor: Echando una mano, Licencja: CC BY-SA 4.0
Coat of arms of Pope Nicholas IV
Autor:
 This Photo was taken by Wolfgang Moroder. 
|
Feel free to use my photos, but please mention me as the author and send me a message. 
|
|
This image is not public domain. Please respect the copyright protection. It may only be used according to the rules mentioned here. This specifically excludes use in social media, if applicable terms of the licenses listed here not appropriate.
|
|
Please do not upload an updated image here without consultation with the Author. The author would like to make corrections only at his own source. This ensures that the changes are preserved.
Please if you think that any changes should be required, please inform the author. Otherwise you can upload a new image with a new name. Please use one of the templates derivative or extract. |
Apse of the Santa Maria Maggiore church in Rome.