Mikołaj Komorowski (zm. 1477)

Mikołaj Komorowski herbu Korczak – starosta biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego Spiszu w 1440 roku, zarządca klucza muszyńskiego w imieniu biskupa krakowskiego w 1449 roku, starosta podoliniecki w 1451 roku[1], hrabia z Liptowa, starosta podoliński i spiski.

Po powołaniu Władysława Warneńczyka w roku 1440 na króla Węgier udał się do niego dobrowolnie i bez żołdu, a „Przybywszy do obozu ze swym wojskiem, wielką był dla króla pomocą”[2]. W 1442 r. wzięty do niewoli przez Iskrę[3], był w niej przykładem dla innych. Z której wydostawszy się, wraz z wojskami Mikołaja Czajki zdobył miasto Preszów. Powtórnie wzięty do niewoli przez Iskrę i uwolniony dopiero za Kazimierza Jagiellończyka, swymi wysiłkami oczyścił Polskę z rozbojów, „odparł Ślązaków napadających dla rabunku i zniszczył ich obwarowania.”[4] Zmarł w 1477 roku w wieku pięćdziesięciu czterech lat[5].

Przypisy

  1. ↑ Janusz Kurtyka, Polscy starostowie na Spiszu w XV i w 1. połowie XVI wieku, w: Acta Universitatis Nicolai Copernici, Nauki Humanistyczno-Społeczne, z. 240: Historia [nr] 26: 1992, s. 206.
  2. ↑ Jan Długosz „”, ks. XII, tom 5, s. 624, 626.
  3. ↑ Jan Długosz „”, ks. XII, tom 5, s. 624, 626 i Kromer „”, dz. cyt, s. 977-978.
  4. ↑ Szymona Starowolskiego „Wojownicy Sarmaccy” (Przekład, wstęp i przypisy Jerzy Starnawski), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, s. 165.
  5. ↑ Data śmierci według Jana Długosza, który przypisuje też M. K. działania pro węgierskie.

Bibliografia

  • Szymon Starowolski „Wojownicy Sarmaccy” (Przekład, wstęp i przypisy Jerzy Starnawski), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, s. 165.
  • Jan Długosz „”, ks. XII, tom 5, s. 624, 626 i tom 6, s. 620, 622-623.
  • Kromer „”, dz. cyt, s. 977-978.